علائم ظهور: تفاوت میان نسخه‌ها

'''علائم ظهور''' یا '''نشانه‌های ظهور'''، رخدادهایی که بر اساس [[احادیث]] [[معصومان]](ع)، قبل و یا در آستانه [[ظهور]] [[امام مهدی(ع)]] ‏ پدید می‌آید. از جمله این رخدادها [[صیحه آسمانی]]، [[خروج سفیانی]] و [[قیام یمانی]] است.

در منابع دینی، قیام امام مهدی‏ (ع)، از نشانه‌های برپایی [[قیامت]] شمرده شده است. از این رو تعدادی از نشانه‏‌های ظهور، [[نشانه‏‌های قیامت]] هم شمرده می‌شود که از آن به [[اشراط الساعة]] تعبیر می‌شود.

منظور از «نشانه‏‌های حتمی» - در مقابل نشانه‏‌های غیرحتمی - آن است که پدیدار شدن آنها - بدون هیچ قید و شرطی - قطعی و الزامی خواهد بود؛ به گونه‏‌ای که تا آنها واقع نگردد، حضرت مهدی ‏(ع) ظهور نخواهد کرد. با این حال، حتمی و قطعی بودن وقوع این نشانه‌‏ها، به این معنا نیست که پدید نیامدن آنها محال است؛ بلکه به حسب فراهم بودن شرایط و مقتضیات و نبودن بازدارنده‏‌ها، پدید آمدن آنها - اگر خداوند اراده کند - قطعی خواهد بود.از روایات، حتمی بودن نشانه‏‌های پنج‌گانه ذیل استفاده می‌‏شود: [[خروج سفیانی]]، [[قیام یمانی]]، [[صیحه آسمانی]] ، [[قتل نفس زکیه]] و [[خسف بیداء]]. [[امام صادق]] ‏(ع) می‌‏فرماید: «پنج امر قبل از قیام [[قائم]] از نشانه‏‌ها است: صیحه آسمانی، خروج سفیانی، خسف در بیداء، خروج یمانی و قتل نفس زکیه».<ref>شیخ صدوق؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۶۵۰.</ref>

در برابر نشانه‏‌های حتمی، نشانه‏‌های غیر حتمی قرار دارد؛ یعنی، مقید و مشروط به اموری است که در صورت تحقق آنها، به عنوان نشانه پدید می‌آید. به عبارت دیگر نشانه‏‌های غیرحتمی شاید پدید آید و شاید پدید نیاید و [[امام زمان‏ |امام زمان‏]] (ع) ظهور کند. بعضی از نشانه‏ هایی که به حتمی بودن آنها تصریح نشده، از این قرار است: