Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۴۷۰
ویرایش
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (تغییر ساختار و تمیزکاری) |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (←بازگشت به تهران) |
||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
===بازگشت به تهران=== | ===بازگشت به تهران=== | ||
آملی در سال | آملی در سال ۱۳۵۳ق از نجف به تهران بازگشت و به تدریس و تربیت نفوس پرداخت.<ref>حسن زاده آملی، در آسمان معرفت، ۱۳۷۶ش، ص ۲۱۲ -۲۱۰</ref> | ||
او در [[تهران]] علاوه بر تالیف و تدریس، اقامه جماعت در مسجد مجدالدوله<ref>سبحانى تبريزى، موسوعة طبقات الفقهاء، ۱۴۱۸ق، ج۱۴ قسم دوم، ص ۶۳۷.</ref> را نیز برعهده گرفت. وی فقیهی گوشه نشین بود. از پذیرفتن مسئولیت و ریاست گریزان بود و تا پایان زندگی نیز از نوشتن [[رساله توضیح المسائل|رساله فتوایی]] خودداری کرد. جمعی از فقهای فاضل از محضرش بهره میبردند و بسیار گرامیاش میداشتند. وی در تهران درگذشت.<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۲، ص۲۱۵.</ref> و در مشهد در حرم امام رضا(ع) دفن شد.{{مدرک}} | او در [[تهران]] علاوه بر تالیف و تدریس، اقامه جماعت در مسجد مجدالدوله<ref>سبحانى تبريزى، موسوعة طبقات الفقهاء، ۱۴۱۸ق، ج۱۴ قسم دوم، ص ۶۳۷.</ref> را نیز برعهده گرفت. وی فقیهی گوشه نشین بود. از پذیرفتن مسئولیت و ریاست گریزان بود و تا پایان زندگی نیز از نوشتن [[رساله توضیح المسائل|رساله فتوایی]] خودداری کرد. جمعی از فقهای فاضل از محضرش بهره میبردند و بسیار گرامیاش میداشتند. وی در تهران درگذشت.<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۲، ص۲۱۵.</ref> و در مشهد در حرم امام رضا(ع) دفن شد.{{مدرک}} | ||
==جایگاه علمی== | ==جایگاه علمی== | ||
برخی از اندیشوران درباره مقام فقهی و فلسفی محمد تقی آملی، اظهار نظر کرده و او را ستودهاند. [[مرتضی مطهری]]، آملی را مدرّس منقول و معقول در تهران شمرده و افزوده است: مهمترين اثر عقلى او حاشيه بر شرح منظومه حکیم سبزوارى و مهمترين اثر نقلیاش شرحى است استدلالى بر عروة الوثقى.<ref>مطهری، مجموعه آثار استاد شهید مطهری، ج۱۴ ص۵۳۸۔۵۳۹.</ref> | برخی از اندیشوران درباره مقام فقهی و فلسفی محمد تقی آملی، اظهار نظر کرده و او را ستودهاند. [[مرتضی مطهری]]، آملی را مدرّس منقول و معقول در تهران شمرده و افزوده است: مهمترين اثر عقلى او حاشيه بر شرح منظومه حکیم سبزوارى و مهمترين اثر نقلیاش شرحى است استدلالى بر عروة الوثقى.<ref>مطهری، مجموعه آثار استاد شهید مطهری، ج۱۴ ص۵۳۸۔۵۳۹.</ref> |