|
|
| خط ۱۵: |
خط ۱۵: |
| *اعتقاد به [[تثلیث]] و مقام خدایی برای بشر را برپایه آیات [[آیه ۱۷ سوره مائده|۱۷]]، [[آیه ۷۲ سوره مائده|۷۲]] و [[آیه ۷۳ سوره مائده|۷۳ سوره مائده]]، یکی دیگر از معانی کفر در قرآن بر شمرده‌اند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۳، ص۲۸۹ و ج۶، ص۶۹.</ref> | | *اعتقاد به [[تثلیث]] و مقام خدایی برای بشر را برپایه آیات [[آیه ۱۷ سوره مائده|۱۷]]، [[آیه ۷۲ سوره مائده|۷۲]] و [[آیه ۷۳ سوره مائده|۷۳ سوره مائده]]، یکی دیگر از معانی کفر در قرآن بر شمرده‌اند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۳، ص۲۸۹ و ج۶، ص۶۹.</ref> |
| *در برخی آیات مثل [[آیه ۱۵۱ سوره آل عمران]] و [[آیه ۳۳ سوره سبأ]]، با شرک مترادف است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۴، ص۴۳.</ref> | | *در برخی آیات مثل [[آیه ۱۵۱ سوره آل عمران]] و [[آیه ۳۳ سوره سبأ]]، با شرک مترادف است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۴، ص۴۳.</ref> |
| ===کفر در قرآن کریم===
| | |
| واژه کفر و مشتقات آن ۵۲۵ بار در [[قرآن|قران کریم]] وارد شده است که ۲۳۲ بار در [[سوره‌های مکی و مدنی|سوره‌های مکی]] و ۲۹۳ بار در [[سوره‌های مکی و مدنی|سوره‌های مدنی]] مطرح شده است.<ref>روحانی، المعجم الاحصائی، ۱۳۶۸ش، ج۱، ص۵۳۰.</ref> از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] [[حدیث|روایت]] شده است که کفر در [[قرآن]] پنج گونه است:<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۳۸۹</ref>
| | برپایه حدیثی که از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نقل شده کفر در [[قرآن]] پنج گونه است: ۱-کفر انکاری (جحودی) از روی علم. مانند آنچه که در [[آیه ۸۹ سوره بقره]] آمده است؛ ۲-کفر انکاری بدون علم. مثل آنچه که در [[آیه ۲۴ سوره جاثیه]] آمده است؛ ۳-کفر برائت. مانند [[آیه ۲۵ سوره عنکبوت]]؛ ۴-کفر به‌معنای ترک اوامر الهی که [[آیه ۹۷ سوره آل عمران]] به آن اشاره دارد؛ ۵-کفر به‌معنای شرک. مثل آنچه در [[آیه ۴۰ سوره نمل]] آمده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۳۸۹.</ref> |
| {| class="wikitable" style="text-align:center; font-size:94%;"
| |
| |+اقسام کفر
| |
| |-
| |
| |۱-کفرجحودی(انکار کردن){{سخ}}از روی علم||{{متن قرآن|وَ لَمَّا جاءَهُمْ کتابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّـهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ وَ کانُوا مِنْ قَبْلُ یسْتَفْتِحُونَ عَلَی الَّذینَ کفَرُوا فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا {{قلم رنگ۱|بنفش|کَفَرُوا}} بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّـهِ عَلَی الْکافِرینَ |ترجمه=و هنگامی که از طرف خداوند، کتابی برای آنها آمد که موافق نشانه‌هایی بود که با خود داشتند، و پیش از این، به خود نوید پیروزی بر کافران می‌دادند (که با کمک آن، بر دشمنان پیروز گردند.) با این همه، هنگامی که این کتاب، و پیامبری را که از قبل شناخته بودند نزد آنها آمد، به او {{قلم رنگ۱|بنفش|کافر شدند}} لعنت خدا بر کافران باد.|سوره =بقره|آیه=۸۹}}
| |
| |-
| |
| |۲-کفر جحودی بدون علم||{{متن قرآن|وَ قالُوا ما هِی إِلاَّ حَیاتُنَا الدُّنْیا نَمُوتُ وَ نَحْیا وَ ما یهْلِکنا إِلاَّ الدَّهْرُ وَ ما لَهُمْ بِذلِک مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلاَّ یظُنُّون|ترجمه=آنها گفتند: «چیزی جز همین زندگی دنیای ما در کار نیست گروهی از ما می‌میرند و گروهی جای آنها را می‌گیرند و جز طبیعت و روزگار ما را هلاک نمی‌کند!» آنان به این سخن که می‌گویند علمی ندارند، بلکه تنها حدس و گمان می‌زنند.|سوره =جاثیه|آیه=۲۴}}
| |
| |-
| |
| |۳-کفر برائت||{{متن قرآن|وَ قالَ إِنَّمَا اتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّـهِ أَوْثاناً مَوَدَّةَ بَینِکمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا ثُمَّ یوْمَ الْقِیامَةِ {{قلم رنگ۱|بنفش|یکفُرُ}} بَعْضُکمْ بِبَعْضٍ وَ یلْعَنُ بَعْضُکمْ بَعْضاً وَ مَأْواکمُ النَّارُ وَ ما لَکمْ مِنْ ناصِرین.|ترجمه= (ابراهیم) گفت: «شما غیر از خدا بت‌هایی برای خود انتخاب کردهاید که مایه دوستی و محبت میان شما در زندگی دنیا باشد سپس روز قیامت از یکدیگر {{قلم رنگ۱|بنفش|بیزاری می‌جویید}} و یکدیگر را [[لعن]] می‌کنید و جایگاه (همه) شما آتش است و هیچ یار و یاوری برای شما نخواهد بود!|سوره =عنکبوت|آیه=۲۵}}
| |
| |-
| |
| |۴-کفر به معنای ترک اوامر الهی||{{متن قرآن|فیهِ آیاتٌ بَیناتٌ مَقامُ إِبْراهیمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً وَ للَّـهِ عَلَی النَّاسِ حِجُّ الْبَیتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَیهِ سَبیلاً وَ مَنْ {{قلم رنگ۱|بنفش|کَفَرَ}} فَإِنَّ اللَّـهَ غَنِی عَنِ الْعالَمین|ترجمه=در آن، نشانه‌های روشن، (از جمله) مقام ابراهیم است و هر کس داخل آن [خانه خدا] شود در امان خواهد بود، و برای خدا بر مردم است که آهنگ خانه (او) کنند، آنها که توانایی رفتن به سوی آن دارند. و هر کس {{قلم رنگ۱|بنفش|کفر ورزد}} (و حج را ترک کند، به خود زیان رسانده)، خداوند از همه جهانیان، بی‌نیاز است.|سوره =آل عمران|آیه=۹۷}}
| |
| |-
| |
| |۵-کفر به معنای ترک شکر||{{متن قرآن|قالَ هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّی لِیبْلُوَنی أَ أَشْکرُ أَمْ {{قلم رنگ۱|بنفش|أَکفُرُ}} وَ مَنْ شَکرَ فَإِنَّما یشْکرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ کفَرَ فَإِنَّ رَبِّی غَنِی کریمٌ.|ترجمه=گفت: «این از فضل پروردگار من است، تا مرا آزمایش کند که آیا شکر او را بجا میآورم یا {{قلم رنگ۱|بنفش|کفران می‌کنم}}؟! و هر کس شکر کند، به نفع خود شکر می‌کند و هرکس کفران نماید (به زیان خویش نموده است، که) پروردگار من، غنی و کریم است!»|سوره =نمل|آیه=۴۰}}
| |
| |}
| |
|
| |
|
| ==ملاک و معیار تحقق کفر== | | ==ملاک و معیار تحقق کفر== |
