سفیان ثوری: تفاوت میان نسخه‌ها

== سفیان در منابع حدیثی تشیع==

[[پرونده:تفسیر سفیان ثوری.jpg|بندانگشتی|طرح جلد کتاب تفسیر سفیان ثوری]]

[اگر زندگی و خوراک و پوشاک پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله را ملاک قرار می‌دهی و بر اساس آن بر من اعتراض می‌کنی باید] تو را از مطلبی آگاه سازم و آن این است که پیامبر خدا صلّی اللَّه علیه و آله در روزگاری به سر می‌برد که فقر و سختی و تنگدستی همه را فرا گرفته بود، ولی اگر در عصری وسائل زندگی فراهم شد [و شرائط بهره‌برداری از موهبت‌های الهی موجود گشت]، سزاوارترین مردم برای بهره بردن از آن نعمت‌ها، نیکانند نه بدکاران، مؤمنان‌ند نه منافقان، مسلمانان‌ند نه کافران.‌ای ثوری! تو چه چیز را در من عیب شمردی؟! به خدا سوگند! اینک که می‌بینی من از نعمت‌های الهی استفاده می‌کنم، [باید این را نیز بدانی] از زمانی که به حدّ رشد و بلوغ رسیده‌ام، شب و روزی بر من نمی‌گذرد مگر آن که مراقب هستم که اگر حقّی در مالم پیدا شود که خدایم مورد مصرفش را معلوم کرده به همان مورد مصرف نمایم.(حرانی، تحف العقول، حسن‌زاده، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۶۲۷.)}} و همچنین روایتی که در آن امام باقر خطاب به [[سدیر]]، سفیان و [[ابوحنیفه]] را اشخاصی خبیث معرفی می‌کند که مسیر [[خدا]] و [[رسول]] را سد کرده‌اند.<ref>کلینی، اصول الکافی، مصطفوی، ج۲، ص۲۴۰.</ref>{{یاد|سدیر گوید: زمانی که امام باقر علیه‌السلام وارد مسجد الحرام می‌شد و من خارج می‌شدم، دست مرا گرفت و رو بکعبه ایستاد و فرمود:‌ای سدیر! همانا مردم مأمور شدند که نزد این سنگ‌ها (کعبه) آیند و گرد آن طواف کنند. سپس نزد ما آیند و ولایت خود را نسبت بما اعلام دارند، و همین‌ست گفته خدا «همانا من آمرزنده‌ام آنکه را ایمان آورد و کار شایسته کند و سپس رهبری شود- ۸۲ سوره ۲۰-» آنگاه با دست به سینه‌اش اشاره کرد و فرمود: بسوی ولایت ما (رهبری شود).

سپس فرمود:‌ای سدیر: کسانی که مردم را از دین خدا جلوگیر می‌شوند به تو می‌نمایم، آنگاه به ابو حنیفه و سفیان ثوری که در آن زمان جلوگیر دین خدا بودند و در مسجد حلقه زده بودند، نگریست و فرمود: