سکوت ۲۵ ساله امام علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

سکوت ۲۵ ساله امام علی(ع)، یا دوران صبر امام علی،<ref>پیشوایی، سیره پیشوایان، ۱۳۹۷ش، ص۶۹.</ref> بخشی از زندگانی [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] در دوران حکومت [[خلفای سه گانه]] است که وی از حق خود برای جانشینی [[پیامبر اسلام(ص)]] چشم پوشید. این دوران، از هنگام رحلت پیامبر(ص) آغاز و تا پذیرش [[خلافت]] از سوی او در [[سال ۳۵ هجری قمری|سال ۳۵ق]] پایان یافت.<ref>رفیعی، زندگی ائمه(ع)، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، ص۳۴-۳۵.</ref> برخی نویسندگان سکوت ۲۵ ساله امام علی را نمونه‌ای از [[تقیه|تقیّۀ امامان]]<ref>رضوان‌فر، فرهنگ اخلاقی معصومین(ع)، ۱۳۸۷ش، ص۴۰۰.</ref> و از نوع [[تقیه#اقسام تقیه|تقیّۀ مُداراتی]] دانسته‌اند.<ref>موسوی، مبانی فقهی تقیه مداراتی، ۱۳۹۲ش، ص۱۲۰؛ کمالی اردکانی، پژوهشی پیرامون اقتدای به عامه، سازمان حج و زیارت، ص۴۳.</ref> اگرچه در دوران سکوت ۲۵ ساله، امام علی(ع) از برعهده گرفتن خلافت منع شد، اما مطابق حدیثی از امام رضا(ع) در همان دوران نیز مقام امامت را بر عهده داشت.<ref>شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۸۱-۸۲.</ref>

جواد محدثی تعبیر سکوت ۲۵ ساله را تعبیر دقیقی نمی‌داند، چرا که علی(ع) برای اثبات حقانیت خود بارها احتجاج کرد و نسبت به عملکرد خلفای سه‌گانه برخورد انتقادآمیز و نصحیت‌گرانه داشت.<ref>محدثی، فرهنگ غدیر، ۱۳۸۶ش، ص۳۱۳-۳۱۴.</ref> اختلاف امام علی(ع) با مخالفانش، روز به روز آشکارتر می‌شد و مشکلاتی را در روابط آنان پدید آورد؛ مانند [[واقعه هجوم به خانه حضرت فاطمه(س)|حمله به خانه علی(ع)]]، قهر حضرت فاطمه(س) با شیخین و [[شهادت حضرت فاطمه(س)|شهادت او]].<ref>جعفریان، حیات فکری-سیاسی امامان شیعه، ۱۳۹۰ش، ص۵۸.</ref> از آنجا که به دست آوردن مقام خلافت را در تعارض با اهدافش (حفظ اسلام و زحمات پیامبر) می‌دید، به ناچار مجبور به سکوت شد.<ref>پیشوایی، سیره پیشوایان، ۱۳۹۷ش، ص۷۱.</ref>