محمد بن ادریس شافعی: تفاوت میان نسخه‌ها

| شهر تولد          = غزه

| تاریخ وفات        =سال ۲۰۴ق

شافعی دوست‌دار [[اهل‌البیت علیهم‌السلام|اهل‌بیت پیامبر(ص)]] و [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] بود. او اشعار مختلفی در وصف و محبت آنان سروده و زمانی که بیان [[فضایل امام علی(ع)|فضائل امام علی(ع)]] جرم حساب می‌شد، به بیان مناقب او پرداخته است. شافعی در زمان [[هارون عباسی|هارون الرشید]] توسط عده‌ای [[شیعه]] خوانده شد.

محمد بن ادریس شافعی با نام کامل «محمد بن إدریس بن عباس بن عثمان بن شافع بن سائب بن عبید بن عبدیزید بن هاشم بن عبدالمطلب بن عبدمناف» است.<ref>ابن‌عثمان، الدرر المنظم، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۴۸۳.</ref> او را قُرشی، مُطلبی و شافعی خوانده‌اند.<ref>ابن‌خلکان، وفیات الأعیان، بیروت،‌ ج۴، ص۱۶۳.</ref> او همچنین به امام شافعی نیز شهرت دارد.<ref>ابن‌کثیر، طبقات الشافعیة، ۲۰۰۴م، ج۱، ص۱۷.</ref> نسل او در [[عبدمناف بن قصی|عبدمناف]] با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] یکی می‌شود.<ref>ابن‌خلکان، وفیات الأعیان، بیروت،‌ ج۴، ص۱۶۳.</ref> جد شافعی به نام سائب در [[غزوه بدر|جنگ بدر]] پرچمدار [[بنی‌هاشم]] در سپاه مکه بود و [[اسیر]] شد. وی برای آزادی مبلغی را پرداخت کرد و پس از آن [[اسلام|مسلمان]] شد.<ref>ابن‌کثیر، طبقات الشافعیة، ۲۰۰۴م، ج۱،‌ ص۱۸.</ref>

شافعی در سال [[سال ۱۵۰ هجری قمری|۱۵۰ق]] در [[نوار غزه|غزه]] واقع  در [[فلسطین]] متولد شد<ref name=":4" /> و در کودکی پدر خود را از دست داد.<ref>بیهقی، احکام القرآن، بیروت، ص۱۰.</ref> در دو سالگی به همراه مادرش به [[مکه]] رفت<ref name=":4">بیهقی، احکام القرآن، بیروت، ص۱۰.</ref> و در آنجا بزرگ شد.<ref>إسنوی، طبقات الشافعیه، ۱۹۹۶م، ص۸.</ref> شافعی در هفت سالگی [[قرآن]] را حفظ کرد و در ده سالگی کتاب «الموطأ» اثر [[مالک بن انس]] را حفظ کرد.<ref>إسنوی، طبقات الشافعیه، ۱۹۹۶م، ص۹.</ref> او پس از مدتی به [[مدینه]] رفت و کتاب الموطا را از حفظ برای مالک خواند.<ref>ابن‌عثمان، الدرر المنظم، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۴۸۴.</ref> شافعی تا وفات مالک در [[سال ۱۷۹ هجری قمری]] در مدینه ماند و پس از آن به [[یمن]] رفت.<ref>امین، ضحی الإسلام، بیروت، ص۲۱۹.</ref>  

شافعی سفرهایی به [[بغداد]] و مکه داشت.<ref>إسنوی، طبقات الشافعیه،۱۹۹۶م، ص۹.</ref> و در سال ۱۹۹ وارد [[مصر]] شد، کتاب‌های بسیاری در آنجا تألیف کرد و به شهرت بسیار رسید.<ref name=":3">بیهقی، احکام القرآن، بیروت، ص۱۲.</ref> او پنج سال در مصر زندگی کرد و در روز آخر [[رجب]] سال ۲۰۴هجری در ۵۴ سالگی<ref>یاقوت حموی، معجم الأدباء، ۱۹۹۳م، ج۶، ص۲۴۱۲.</ref> در مصر وفات کرد و در همان‌جا دفن شد.<ref> ابن‌خلکان، وفیات الأعیان، بیروت،‌ ج۴، ص۱۶۵.</ref> در زمان [[ایوبیان]] بر روی قبر شافعی بارگاهی ساختند که توسط مردم [[زیارت]] می‌شود.<ref>[https://al-ain.com/article/theft-of-antiquities-archeological-sites ریاض، «بالصور.. قبة الشافعی.. أقدم أضرحة مصر فی مواجهة السرقات».]</ref>