وصیت‌های حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:وصیتنامه حضرت فاطمه.jpg|بندانگشتی|293x293px|قطعه خوشنویسی به خط کوفی از [[وصیت]] [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت فاطمه(س)]] درباره [[تشییع و تدفین حضرت فاطمه(س)|تشییع و تدفین مخفیانه]].]]

== وصایای مکتوب ==

حضرت زهرا(س) خود وصیتی درباره [[همسران پیامبر(ص)]]، فقرای [[بنی‌هاشم]] و [[عبدالمطلب|بنی‌عبدالمطلب]] نوشته و از اموال خود برای آنها سهمی معین کرد. متولی [[وصیت]]، به ترتیب یکی پس از دیگری [[حضرت علی(ع)]]، [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] معرفی شدند.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۰۰، ص۱۸۴.</ref>

از دیگر کسانی که در این وصیت برایش حق معلوم شد، دختر [[ابوذر غفاری]] بود که صندوقچه‌ای کوچک و مقداری از اموال و اثاثیه به او رسید. همچنین حضرت زهرا(س) وصیت کرد لباس‌هایش برای یکی از دو دخترش باشد و حضرت علی(ع) تا زمانی که [[ازدواج]] نکرده می‌تواند از آنها استفاده کند.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۴، ص۵۴.</ref>

حضرت زهرا(س) در ساعات پایانی عمر خود، از حال نامساعد خود سخن به میان آورد و وصایایی را خطاب به حضرت علی(ع) بیان کرد. <ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۳، ص۱۷۸.</ref> در این وصیت حضرت زهرا(س) ضمن اقرار به آنکه حضرت علی(ع) داناترین، نیکوکارترین و پرهیزگارترین بندگان خداست، وصایایی را اینگونه به [[امیرالمومنین(ع)]] فرمود:

# از شوهرش خواست هیچ یک از کسانی که به او ظلم کردند در [[تشییع و تدفین حضرت فاطمه(س)|تشییع جنازه او]] شرکت نکنند <ref>فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۵۱.</ref> و علی را سوگند داد [[ابوبکر]] و [[عمر]] <ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۹، ص۱۱۲ و نیز ج۳۱، ص۶۱۹؛ عاملی، الصحیح من سیرة الامام علی، ۱۴۳۰ق، ج۱۰، ص۲۹۶.</ref> و پیروانشان بر او نماز نخوانند<ref>فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۵۱.</ref> و بعد از وفاتش تنها [[ام سلمه]] همسر پیامبر، [[ام ایمن]]، [[فضه]]، [[حسنین]]، [[عبدالله بن عباس]]، [[سلمان فارسی]]، [[عمار یاسر|عماربن یاسر]]، [[مقداد]]، [[ابوذر]] و [[حذیفه]] را خبر کنند تا در [[تشییع جنازه]] شرکت کنند و هیچ کس دیگری را اطلاع ندهند.<ref>طبری شیعی، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۳، ص۲۰۸.</ref>  

# دفن شبانه سفارش دیگر حضرت زهرا(س) بود؛ او وصیت کرد زمانی دفن شود که چشمان مردم در خواب باشد<ref>فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۵۱؛ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۱، ص۶۱۹.</ref> و سفارش کرد مکان قبرش نیز مخفی بماند.<ref>طبری شیعی، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۳.مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۳، ص۲۰۸.</ref>

فاطمه(س) به [[اسماء دختر عمیس|اسماء]] این‌گونه وصیت کرد: وقتی من از دنیا رفتم تو و علی مرا [[غسل]] دهید و هیچ کسی بر من وارد نشود. از همین روی وقتی آن حضرت از دنیا رفت و [[عایشه]] می‌خواست وارد شود، اسماء مانع او شد. عایشه شکایت نزد [[ابوبکر]] برد و گفت: این خثعمیه بین من و دختر رسول الله فاصله انداخته و برای او هودجی{{یاد|چیزی چون سبدی بزرگ و سایبانی بر سر آن که بر پشت اشتر نهند و بر آن نشینند و  کجاوه‌ای که در آن زنان نشینند. دهخدا، لغت نامه، ذیل هودج.}} چون هودج عروس ساخته است. ابوبکر مقابل درب خانه ایستاد و اسماء را به‌خاطر ممانعت از ورود عایشه و ساختن هودج عروس برای تشییع فاطمه مواخذه کرد. اسماء پاسخ داد: حضرت زهرا(س) به من دستور داد بعد از وفاتش اجازه ندهم کسی بر وی وارد شود و این تابوت را زمانی که زنده بود به او نشان دادم و او دستور ساختن آن را داد. پس ابوبکر منصرف شد و گفت هر کاری که وصیت کرده انجام بده.<ref>بیهقی، السنن الکبری، دار الفکر، ج۴، ص۳۵؛ دولابی، الذریة الطاهرة النبویة، ۱۴۰۷ق، ص۱۵۴؛ ابن‌عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۸۹۸؛ متقی هندی، کنز العمال، ۱۴۰۹ق، ج۱۳، ص۶۸۷.</ref>

== پانویس ==