پرش به محتوا

آقا حسین خوانساری: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Kmhoseini
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۰: خط ۳۰:
| وبگاه رسمی =
| وبگاه رسمی =
}}
}}
'''حسین بن جمال الدین محمد خوانساری'''، معروف به '''محقق خوانساری''' ([[سال ۱۰۱۶ هجری قمری|۱۰۱۶]]-[[سال ۱۰۹۸ هجری قمری|۱۰۹۸ق]]/۱۶۰۷-۱۶۸۷م) از فقهای مکتب فقهی [[اصفهان]] و [[حکیم]] [[شیعه|شیعی]] در دوره [[صفوی]] که در دانش [[فلسفه]] و [[حکمت]] تبحّر داشت.
'''حسین بن جمال الدین محمد خوانساری'''، معروف به '''محقق خوانساری''' ([[سال ۱۰۱۶ هجری قمری|۱۰۱۶]]-[[سال ۱۰۹۸ هجری قمری|۱۰۹۸ق]]/۱۶۰۷-۱۶۸۷م) از فقهای مکتب فقهی [[اصفهان]] و [[حکیم]] [[شیعه|شیعی]] در دوره [[صفوی]] که در دانش [[فلسفه]] و [[حکمت]] مهارت داشت.


او در آغاز به [[علم کلام|کلام]] و [[فلسفه]] گرایش داشت، ولی بعدها به [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] علاقمند و در این رشته معروف شد و ریاست علمی و مذهبی زمان بر او مسلّم گردید.
او در آغاز به [[علم کلام|کلام]] و [[فلسفه]] گرایش داشت، ولی بعدها به [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] علاقمند شد و در این رشته شهرت یافت و سرآمد شد.


خوانساری در ۱۰۹۸ق یا ۱۱۰۰ق در ۸۲ یا ۸۴ سالگی در اصفهان درگذشت و در قبرستان [[تخت فولاد]] اصفهان، نزدیک قبر [[بابا رکن الدین]] مدفون گردید، که این بخش از [[قبرستان تخت فولاد]]، به [[تکیه آقا حسین خوانساری]] معروف شده‌است.
خوانساری در ۱۰۹۸ق یا ۱۱۰۰ق در ۸۲ یا ۸۴ سالگی در اصفهان درگذشت و در قبرستان [[تخت فولاد]] اصفهان، نزدیک قبر [[بابا رکن الدین]] مدفون گردید، که این بخش از [[قبرستان تخت فولاد]]، به [[تکیه آقا حسین خوانساری]] معروف شده‌است.


== زندگینامه ==
== زندگینامه ==
آقاحسین خوانساری در خوانسار به دنیا آمد.<ref>خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج‏۲، ص۳۵۰</ref>  پیش از رسیدن به سن [[بلوغ]]، به قصد کسب معارف و علوم اسلامی به اصفهان رفت و در [[مدرسه خواجه‌ملک]]، به تحصیل پرداخت. در اصفهان از محضر استادان بسیاری استفاده کرد و به همین جهت خود را «تلمیذ البشر» نامید که اشاره به کثرت استادهایش داشته باشد.
آقاحسین خوانساری در خوانسار به دنیا آمد.<ref>خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج‏۲، ص۳۵۰</ref>  پیش از رسیدن به سن [[بلوغ]]، به قصد کسب معارف و علوم اسلامی به اصفهان رفت و در [[مدرسه خواجه‌ملک]]، به تحصیل پرداخت. در اصفهان از درس استادان بسیاری استفاده کرد و به همین جهت خود را «تلمیذ البشر» می‌نامید.


فقر و تنگدستی که در دوران تحصیل گریبان گیرش بود، مانع پیشرفت وی نشد تا جایی که به «استاد الکل فی الکل» مشهور گردید.<ref>خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج‏۲، ص۳۵۰</ref> [[شاه سلیمان صفوی]] جبّه گران بهای خود را برای او فرستاد و در یکی از سفرها نیابت سلطنت و رسیدگی به کارهای کشوری را به وی واگذار کرد. آقاحسین با وجود مقام و رفاهی که داشت، همواره پناه بینوایان و تهیدستان بود. او در دانش های معقول و منقول تبحّر داشت و به گفته [[عبدالله بن عیسی افندی |افندی اصفهانی ]] «پشتوانه اهل علم» بود.<ref>افندی اصفهانی، ریاض‌العلماء، ص ۵۷.</ref> وی تولیت مدرسه «جده صاحبقرانی» اصفهان را بر عهده داشت.<ref>آزاد کشمیری، نجوم السماء فى تراجم العلماء٬ ۱۳۸۷، ج۱، ص۱۱۳</ref>
او را به دلیل مهارت در علوم اسلامی، «پشتوانه اهل علم<ref>افندی اصفهانی، ریاض‌العلماء، ص ۵۷.</ref> و «استاد الکل فی الکل» خوانده‌اند.<ref>خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج‏۲، ص۳۵۰</ref>  
 
[[شاه سلیمان صفوی]] جبّه گران بهای خود را برای او فرستاد و در یکی از سفرها نیابت سلطنت و رسیدگی به کارهای کشوری را به وی واگذار کرد. وی تولیت مدرسه «جده صاحبقرانی» اصفهان را بر عهده داشت.<ref>آزاد کشمیری، نجوم السماء فى تراجم العلماء٬ ۱۳۸۷، ج۱، ص۱۱۳</ref>


==اساتید==
==اساتید==
*[[میرفندرسکی]]؛ خوانساری معقول را نزد وی فرا گرفت.
*[[میرفندرسکی]]؛ خوانساری علوم عقلی را نزد وی فرا گرفت.
*[[محمدتقی مجلسی]]؛ او استاد علوم نقلی آقا حسین خوانساری بود و به وی [[اجازه روایت]] داد.<ref>خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج‏۲، ص۳۵۳</ref>  
*[[محمدتقی مجلسی]]؛ او استاد علوم نقلی آقا حسین خوانساری بود و به وی [[اجازه روایت]] داد.<ref>خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج‏۲، ص۳۵۳</ref>  
*سید حسین اصفهانی [[سلطان العلماء|خلیفة السلطان]]،  
*سید حسین اصفهانی [[سلطان العلماء|خلیفة السلطان]]،  
خط ۴۹: خط ۵۱:


==شاگردان==
==شاگردان==
آقاحسین خوانساری در هر دو رشته معقول و منقول تدریس می‌کرد به همین جهت به «استاد الکل فی الکل» معروف گشت. وی شاگردان بسیاری داست چنان که گفته شده اكثر علماى ايران تلميذ ايشان‏ است.<ref>آزاد کشمیری، نجوم السماء فى تراجم العلماء٬ ۱۳۸۷، ج۱، ص۱۱۳</ref> برخی از شاگردان او عبارتند از:
وی شاگردان بسیاری داست چنان که گفته شده اكثر علماى ايران تلميذ ايشان‏ است.<ref>آزاد کشمیری، نجوم السماء فى تراجم العلماء٬ ۱۳۸۷، ج۱، ص۱۱۳</ref> برخی از شاگردان او عبارتند از:
{{ستون-شروع|۳}}
{{ستون-شروع|۳}}
*[[آقا جمال خوانساری|آقاجمال‌الدین محمد]] (فرزند وی).<ref>خوانساری، روضات الجنات، ج۲، ص۳۵۲.</ref>
*[[آقا جمال خوانساری|آقاجمال‌الدین محمد]] (فرزند وی).<ref>خوانساری، روضات الجنات، ج۲، ص۳۵۲.</ref>
خط ۶۶: خط ۶۸:


== آثار ==
== آثار ==
آقاحسین خوانساری نویسنده‌ای پرکار بود و آثاری فراوان از خود به یادگار گذاشت. نوشته‌های او را می‌توان به ۳ دسته تقسیم کرد:
آقاحسین خوانساری نویسنده‌ای پرکار بود و آثاری فراوان نگاشت.  


الف آثار چاپی:
الف آثار چاپی:
خط ۱۳۲: خط ۱۳۴:


==ازدواج و فرزندان==
==ازدواج و فرزندان==
چون خوانساری به مجلس درس محقق سبزواری وارد شد بسیار مورد توجه او قرار گرفت و در قسمتی از خانه او سکونت گزید. محقق خواهرش را نیز بدو تزویج نمود.<ref>جناب٬‌ رجال و مشاهیر اصفهان، ۱۳۸۵ ٬ ص۲۳۴</ref> او در فرزند در زمره عالمان دارد:
خوانساری با خواهر استادش، محقق سبزواری ازدواج کرد.<ref>جناب٬‌ رجال و مشاهیر اصفهان، ۱۳۸۵ ٬ ص۲۳۴</ref>  
او دو فرزند در زمره عالمان دارد:
* [[رضی الدین خوانساری|آقا محمد خوانساری]] مولف تتمیم مشارق الشموس فی شرح الدروس که شرحی است بر دو باب از کتاب پدرش. وی متوفای ۱۱۱۳ق می باشد.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۳۰ق، ج۹، ص۲۷۳</ref>
* [[رضی الدین خوانساری|آقا محمد خوانساری]] مولف تتمیم مشارق الشموس فی شرح الدروس که شرحی است بر دو باب از کتاب پدرش. وی متوفای ۱۱۱۳ق می باشد.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۳۰ق، ج۹، ص۲۷۳</ref>
* [[جمال الدین خوانساری|آقا جمال الدین]] متوفای ۱۱۲۱ق.
* [[جمال الدین خوانساری|آقا جمال الدین]] متوفای ۱۱۲۱ق.
خط ۱۳۹: خط ۱۴۲:


==بزرگداشت==
==بزرگداشت==
در شهريور سال ۱۳۷۸ ش كنگره‏ اى سه روزه در بزرگداشت مرحوم خوانسارى برگزار شد. نشست های این کنگره در شهرهای قم، اصفهان‏ و خوانسار بوده است. <ref>زمانی، هيئت و نجوم اسلامى، ۱۳۷۸ش، ج‏۴، ص۲۱۱.</ref>
در شهريور سال ۱۳۷۸ ش كنگره‏ اى سه روزه در بزرگداشت مرحوم خوانسارى برگزار شد. نشست‌های این کنگره در شهرهای قم، اصفهان‏ و خوانسار بوده است. <ref>زمانی، هيئت و نجوم اسلامى، ۱۳۷۸ش، ج‏۴، ص۲۱۱.</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
کاربر ناشناس