تکبیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
تکبیر در لغت به‌معنای بزرگ شمردن است.<ref>جوهری، الصحاح، ذیل واژه کبر.</ref> در متون دینی، تکبیر به‌معنای بزرگ داشتن یا به بزرگی یادکردن [[خدا]] آمده و ظاهراً معنای لغوی این واژه متأثر از کاربرد دینی آن است؛ زیرا معنای لغوی تکبیر (به لحاظ ریشه اشتقاقی آن) بزرگ داشتن هر کس یا هر چیز است.<ref>جوهری، ذیل «کبر»</ref> | تکبیر در لغت به‌معنای بزرگ شمردن است.<ref>جوهری، الصحاح، ذیل واژه کبر.</ref> در متون دینی، تکبیر به‌معنای بزرگ داشتن یا به بزرگی یادکردن [[خدا]] آمده و ظاهراً معنای لغوی این واژه متأثر از کاربرد دینی آن است؛ زیرا معنای لغوی تکبیر (به لحاظ ریشه اشتقاقی آن) بزرگ داشتن هر کس یا هر چیز است.<ref>جوهری، ذیل «کبر»</ref> | ||
در قرآن نیز واژه تکبیر تنها یک بار آمده است.<ref>سوره اسراء، آیه ۱۱۱.</ref>{{یاد|وکبّره تکبیراً }} که به‌معنای تعظیم و بزرگ دانستن خداوند<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۳۱ق، ج۶، ص۶۸۹</ref> و مطابق برخی روایات، به‌معنای الله اکبر گفتن است؛<ref> | در قرآن نیز واژه تکبیر تنها یک بار آمده است.<ref>سوره اسراء، آیه ۱۱۱.</ref>{{یاد|وکبّره تکبیراً }} که به‌معنای تعظیم و بزرگ دانستن خداوند<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۳۱ق، ج۶، ص۶۸۹</ref> و مطابق برخی روایات، به‌معنای الله اکبر گفتن است؛<ref>حویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۳۹.</ref> جمع میان این دو وجه امکان‌پذیر است. | ||
در متون [[حدیث|حدیثی]]، تکبیر غالباً مترادفِ الله اکبر گفتن یا بزرگ دانستن و تعظیم خداوند است؛ چنان‌که در روایتی<ref>عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۴۳۳.</ref> به‌معنای بزرگ شمردن خداوند آمده، به سبب هدایتی که کرده و عافیتی که بخشیده است. در برخی روایات دیگر نیز واژه الله اکبر به این معناست که خداوند بزرگتر از آن است که در وهم و وصف بگنجد.<ref>شیخ صدوق، التوحید، ۱۳۹۸ق، ج۱، ص۳۱۳.</ref> {{یاد|الله أكبر من أن يوصف}} یا با بت‌ها و خدایان دیگر قیاس شود.<ref>رجوع کنید به همو، ۱۴۰۱، ج ۲، ص۲۳۹</ref> | در متون [[حدیث|حدیثی]]، تکبیر غالباً مترادفِ الله اکبر گفتن یا بزرگ دانستن و تعظیم خداوند است؛ چنان‌که در روایتی<ref>عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۴۳۳.</ref> به‌معنای بزرگ شمردن خداوند آمده، به سبب هدایتی که کرده و عافیتی که بخشیده است. در برخی روایات دیگر نیز واژه الله اکبر به این معناست که خداوند بزرگتر از آن است که در وهم و وصف بگنجد.<ref>شیخ صدوق، التوحید، ۱۳۹۸ق، ج۱، ص۳۱۳.</ref> {{یاد|الله أكبر من أن يوصف}} یا با بت‌ها و خدایان دیگر قیاس شود.<ref>رجوع کنید به همو، ۱۴۰۱، ج ۲، ص۲۳۹</ref> | ||
| خط ۱۰۶: | خط ۱۰۶: | ||
* جبرتی، عبدالرحمان‌بن‌حسن، تاریخ عجائب الا´ثار فی التراجم و الاخبار، بیروت: دارالجلیل، [بی‌تا]. | * جبرتی، عبدالرحمان‌بن‌حسن، تاریخ عجائب الا´ثار فی التراجم و الاخبار، بیروت: دارالجلیل، [بی‌تا]. | ||
* جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح- تاج اللغة و صحاح العربية، تصحیح، احمد عبد الغفور عطار، بيروت، دار العلم للملايين، چاپ اول، ۱۴۱۰ق. | * جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح- تاج اللغة و صحاح العربية، تصحیح، احمد عبد الغفور عطار، بيروت، دار العلم للملايين، چاپ اول، ۱۴۱۰ق. | ||
* حویزی، عبدعلی، تفسیر نور الثقلین، تصحیح: هاشم رسولی، قم، اسماعیلیان، چاپ چهارم، ۱۴۱۵ق. | |||
* | |||
* حسین بن احمد زوزنی، کتاب المصادر، چاپ تقی بینش، تهران ۱۳۷۴ ش. | * حسین بن احمد زوزنی، کتاب المصادر، چاپ تقی بینش، تهران ۱۳۷۴ ش. | ||
* محمدپادشاه بن غلام محیی الدین شاد، آنندراج: فرهنگ جامع فارسی، چاپ محمد دبیرسیاقی، تهران ۱۳۶۳ ش. | * محمدپادشاه بن غلام محیی الدین شاد، آنندراج: فرهنگ جامع فارسی، چاپ محمد دبیرسیاقی، تهران ۱۳۶۳ ش. | ||