عصمت حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

از جمله دلایلی که بر عصمت حضرت زهرا(س) ارائه شده است عبارتند از: [[آیه تطهیر]]، [[حدیث بضعه|حدیث بَضْعه]] و احادیثی که بر عصمت اهل‌بیت(ع) دلالت دارد؛ مانند [[حدیث ثقلین]] و [[حدیث سفینه|سفینه]]. فخررازی از مفسران [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] نیز که به امام المُشَکِّکین شناخته می‌شود به عصمت حضرت فاطمه باور دارد.

محققان برای اثبات عصمت حضرت زهرا(س)، آثاری بیان کرده‌اند؛‌ از جمله:

*ملاک تشخیص حق از باطل: بر اساس عصمت فاطمه(س)، سیره عملی و موضع‌گیری‌های او در مسائل مختلف همچون اعتراض به [[غصب خلافت|غصب خلافت امام علی(ع)]] و [[ماجرای فدک|مصادره فدک]]، ملاک و مدار تشخیص حق از باطل به شمار خواهد آمد.<ref>کافی و شفیعیان، «عصمت فاطمه(س)»، ص۷۲.</ref>

*الگو قرار گرفتن: در صورت پذیرش عصمت حضرت زهرا(س)، او می‌تواند الگوی کامل در تمام عرصه‌های زندگی به شمار آید؛ چنانکه در برخی آیات قرآن<ref>نگاه کنید به سوره احزاب، آیه ۲۱؛ سوره ممتحنه، آیه ۴.</ref> درباره پیامبران(ع) به این مطلب تصریح شده است.<ref>کافی و شفیعیان، «عصمت فاطمه(س)»، ص۷۲.</ref>

عصمت فاطمه(س) در کتاب‌های تفسیری و ذیل برخی از [[آیه|آیات قرآن]] مطرح شده و از آنجا به مباحث و منابع کلامی و [[اصول فقه]] راه یافته است.<ref>کافی و شفیعیان، «عصمت فاطمه(س)»، ص۷۲.</ref> گفته شده که پیشینه طرح عصمت حضرت فاطمه به زمان [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] و برخی سخنان او و نیز برخی آیات قرآن همچون [[آیه مباهله]] و [[آیه تطهیر]] بازمی‌گردد.<ref>کافی و شفیعیان، «عصمت فاطمه(س)»، ص۷۱.</ref> نخستین گزارش‌های تاریخی درباره عصمت فاطمه(س) نیز به زمان پس از [[رحلت پیامبر(ص)]] و به ماجرای [[ماجرای فدک|مصادره فدک]] برمی‌گردد که در آن [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]<ref>نگاه کنید به صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۱۹۱و۱۹۲.</ref> بر اساس آیه تطهیر به معصوم بودن حضرت زهرا استناد کرده است.<ref> کافی و شفیعیان، «عصمت فاطمه(س)»، ص۷۱.</ref>

{{اصلی|آیه تطهیر}}

علمای شیعه برای اثبات عصمت فاطمه(س) به آیه تطهیر استناد کرده‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به سید مرتضی، الشافی فی الامامة، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۹۵؛ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۹، ص۳۳۵.</ref> بر اساس روایات منقول از [[شیعه]]<ref>برای نمونه نگاه کنید به کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۸۷؛ بحرانی، غایة المرام، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۱۹۳-۲۱۱.</ref> و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]<ref>برای نمونه نگاه کنید به مسلم نیشابوری، صحیح مسلم، دار احیاءالتراث العربی، ج۴، ص۱۸۸۳، ح۶۱؛ ترمذی، سنن تزمذی، ۱۳۹۵ق، ج۵، ص۳۵۱، ح۳۲۰۵ و ص۳۵۲، ح۳۲۰۶ و ص۶۶۳، ح۳۷۸۷؛ ابن حنبل، مسند الامام احمد بن حنبل، ۱۴۲۱ق، ج۲۸، ص۱۹۵، ج۴۴، ص۱۱۸-۱۲۱.</ref> این آیه در شأن [[اصحاب کساء|اصحاب کِساء]] نازل شده است. ازاین‌رو، منظور از اهل‌بیت در آیه [[پنج‌تن]] (پیامبر(ص)، [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]، حضرت زهرا(س) و [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|حسن]] و [[امام حسین علیه‌السلام|حسین(ع)]]) هستند.<ref>بحرانی، غایةالمرام، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۱۹۳؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۳۱۱؛ سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۴، ص۳۸۷-۳۹۲.</ref> براساس برخی روایات، پیامبر(ص) در هر [[نماز صبح]] و بر پایه روایاتی دیگر، در هر [[نماز]] بر در خانه فاطمه(س) می‌آمد و سلام می‌داد و می‌فرمود: ای اهل‌بیت نماز نماز! و سپس آیه تطهیر را تلاوت می‌کرد.<ref>نگاه کنید به کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۳۳۸و۳۳۹؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۳۱۸ و ۳۱۹؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ۱۴۱۵ق، ج۲۲، ص۴۰۲.</ref> فخر رازی روایتی را که در شأن نزول آیه تطهیر نقل شده و اهل‌بیت را اصحاب کساء معرفی کرده، مورد اتفاق اهل حدیث و تفسیر دانسته است.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۸، ص۲۴۷.</ref> در این آیه از [[اراده الهی|اراده خداوند]] به از بین بردن رجس از اهل‌بیت(ع) خبر داده و  از بین بردن رجس و پلیدی از اهل‌بیت(ع)، به معنای عصمت آنهاست.<ref>فاریاب، عصمت امام در تاریخ تفکر امامیه، ۱۳۹۰ش، ص۳۳۵ و ۳۳۶.</ref>