معجزه: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[ابن‌سینا]] در کتاب [[الاشارات و التنبیهات (کتاب)|الاشارات و التنبیهات]]، هم معجزه و هم سحر را ناشی از قوه‌ای در نفس‌های قوی دانسته است که در عناصر عالم مادی تصرف می‌کنند؛ با این فرق که معجزه از نفس‌های پاک ناشی می‌شود و در امور خیر به‌کار می‌رود و سحر و جادو از نفس‌های شریر ناشی می‌شود و صاحب آن را به کارهای شریرانه وا می‌دارد.<ref>ابن‌سینا، الاشارات و التنبیهات، نشر البلاغة، ص۱۶۰.</ref>

چند دیدگاه اساسی درباره معجزه از سوی متکلمان و فلاسفه ارائه شده که به بیان زیر است:

===دیدگاه تأویل===

===دیدگاه اشاعره===

اشاعره با توجه به تلقی خاصی که از توحید فاعلی دارند، خداوند را تنها علت و تنها مؤثر در حوادث عالم می‌دانند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به غزالی، الاقتصاد فی الاعتقاد، ۱۴۰۹ق، ص۱۲۱.</ref> از نظر آنان معجزه کاری خلاف عادت طبیعت و فعل مستقیم خدا در عالم خلقت است.

==اقسام معجزه==

معجزه را بنا به جهات مختلف، به اقسام متعددی تقسیم کرده‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به خواجه نصیر، شرح الاشارات و التنبیهات، ۱۳۷۵ش، ج۳، ص۳۷۲.</ref> [[خواجه نصیرالدین طوسی|خواجه نصیر الدین طوسی]] در شرح الاشارات و التنبیهات، آن را به دو قسم معجزه قولی و معجزه فعلی تقسیم کرده‌ و معجزه قولی را برای خواص اهل معرفت مناسب‌تر دانسته و معجزه فعلی را برای عوام مفیدتر می‌داند.<ref>خواجه نصیر، شرح الاشارات و التنبیهات، ۱۳۷۵ش، ج۳، ص۳۷۲.</ref> قرآن کریم معجزه قولی پیامبر(ص) بود. البته معجزه‌های عملی نیز برای او نقل کرده‌اند. به‌گفته [[عبدالله جوادی آملی]]، پیامبر(ص) با معجز‌ه‌های فعلی‌اش عوام مردم را اقناع می‌کرد و خواص اصحاب وی به همان قرآن که معجزه قولی او بود بسنده می‌کردند و از او معجزه فعلی طلب نمی‌کردند.<ref>جوادی آملی، تبیین براهین اثبات خدا، ۱۳۸۴ش، ص۲۶۴.</ref>