Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۴۹۵
ویرایش
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مفهومشناسی== | ==مفهومشناسی== | ||
معجزه، در اصطلاح کلامی، کاری خارق العاده، همراه با ادعای نبوت و [[تحدی]] است که دیگران از انجام آن عاجزند.<ref>مفید، النکت الاعتقادیه، ۱۴۱۳ق، ص۳۵.</ref> | معجزه، در اصطلاح کلامی، کاری خارق العاده، همراه با ادعای نبوت و [[تحدی]] است که دیگران از انجام آن عاجزند.<ref>مفید، النکت الاعتقادیه، ۱۴۱۳ق، ص۳۵.</ref> همچنین گفتهاند معجزه امر خارقالعادهای است که به عنایت و اذن خاص الهی صورت میگیرد و هدف از آن اثبات منصب و مقامی الهی و مقدس همچون نبوت و [[امامت]] است. از این منظر، کارهای خارقالعاده امامان به منظور اثبات امامت، معجزه نامیده میشوند.<ref>سید مرتضی، الذخیره فی علم الکلام، ۱۴۱۱ق، ص۳۳۲؛ مفید، النکت الاعتقادیه، ۱۴۱۳ق، ص۴۴؛ خویی، البیان فی تفسیر القرآن، منشورات انوار الهدی، ص۳۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۷، ص۲۲۲؛ ربانی گلپایگانی، کلام تطبیقی، ۱۳۸۵ش، ص۴۰-۴۱.</ref> | ||
معجزه | |||
[[عبدالرزاق لاهیجی]]، متکلم و فیلسوف شیعه، معجزه را تنها راه برای شناختن نبی و معرفت به صدق دعوت وی میداند.<ref>لاهیجی، سرمایه ایمان، ۱۳۷۲ش، ص۹۳–۹۶</ref> | [[عبدالرزاق لاهیجی]]، متکلم و فیلسوف شیعه، معجزه را تنها راه برای شناختن نبی و معرفت به صدق دعوت وی میداند.<ref>لاهیجی، سرمایه ایمان، ۱۳۷۲ش، ص۹۳–۹۶</ref> |