Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۲۷
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
==فرار بنیاسرائیل از مصر و رسیدن به دریا== | ==فرار بنیاسرائیل از مصر و رسیدن به دریا== | ||
برپایه منابع تفسیر قرآن، | برپایه منابع تفسیر قرآن، خداوند، برای نجات بنیاسرائيل از ستم فرعون، به [[موسی (پیامبر)|موسی(ع)]] دستور داد شبهنگام بههمراه [[بنیاسرائیل]] از [[مصر]] خارج شوند.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۹۸.</ref> [[فرعون]] پس از اطلاع از خروج بنیاسرائیل، افرادی را برای جمعآوری نیروها به شهرها فرستاد تا سپاهیان را جمع کنند.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۹۸.</ref> او، برای ایجاد زمینه روانی در بسیج عمومی،<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۲۳۷.</ref> سپاهیان خود را گروهی آماده توصیف کرد و بنیاسرائیل را گروهی اندک معرفی نمود که موجب [[خشم]] آنان گشتهاند.<ref>سوره شعراء، آیه ۵۴- ۵۶.</ref> | ||
در نهایت، فرعون بههمراه نیروهایش بهدنبال بنیاسرائیل رفت تا آنها را بازگرداند.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۹۸.</ref> آنان در زمان طلوع خورشید به بنیاسرائیل رسیدند. بنیاسرائیل خود را در محاصره دیدند: در یک طرف آنها دریا و در سمت دیگر سپاه فرعون بود. به همین جهت ترسیدند و خود را گرفتار خواندند.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۵، ص۲۷۷.</ref> به تعبیر قرآن، موسی(ع) گفت: ««چنین نیست؛ زیرا پروردگارم با من است و بهزودی مرا راهنمایی خواهد کرد».<ref>سوره شعراء، آیه ۶۲.</ref> مقصود از این تعبیر را چنین گفتهاند که خداوند به موسی وعده پیروزی و سلامتی داده بود.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۵، ص۲۷۷.</ref> | در نهایت، فرعون بههمراه نیروهایش بهدنبال بنیاسرائیل رفت تا آنها را بازگرداند.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۹۸.</ref> آنان در زمان طلوع خورشید به بنیاسرائیل رسیدند. بنیاسرائیل خود را در محاصره دیدند: در یک طرف آنها دریا و در سمت دیگر سپاه فرعون بود. به همین جهت ترسیدند و خود را گرفتار خواندند.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۵، ص۲۷۷.</ref> به تعبیر قرآن، موسی(ع) گفت: ««چنین نیست؛ زیرا پروردگارم با من است و بهزودی مرا راهنمایی خواهد کرد».<ref>سوره شعراء، آیه ۶۲.</ref> مقصود از این تعبیر را چنین گفتهاند که خداوند به موسی وعده پیروزی و سلامتی داده بود.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۵، ص۲۷۷.</ref> |