برهان‌های اثبات خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

درباره اینکه آیا در [[قرآن]] برای [[اثبات خدا]]، برهان و استدلالی ذکر شده است یا خیر، میان [[تفسیر|مفسران]] اختلاف نظر وجود دارد. به گفته [[محمدتقی مصباح یزدی]]، [[مجتهد]] و مفسر معاصر [[شیعه|شیعی]] [[ایران|ایرانی]]، بسیاری از مفسران به ویژه مفسران [[متکلم]] همچون [[فخر رازی]]، [[آیه|آیات]] متعددی را ناظر به اثبات وجود خدا دانسته و مفاد آنها را به صورت براهینی در آورده‌اند که بازگشت بیشتر آنها به [[برهان نظم]] است. در برابر این مفسران، عده‌ای دیگر معتقدند قرآن، وجود خدا را بی‌نیاز از استدلال دانسته و درصدد اثبات وجود خدا نبوده است. از نظر دسته دوم، براهینی که دسته اول ادعا کرده‌اند یا در مقام اثبات [[توحید]] و نفی [[شرک]] است یا اینکه به صورت برهان در قرآن نیامده است و مفسران برخی از بیانات قرآنی را با ضمیمه کردن مقدمات به صورت برهان درآورده‌اند.<ref>مصباح یزدی، خداشناسی، ۱۳۹۸ش، ص۳۳.</ref> آیت الله مصباح یزدی وجه جمع این دو دیدگاه را به این دانسته است که گفته شود هرچند قرآن به صورت مستقیم درصدد اثبات وجود خدا نبود یا وجود خدا را بی‌نیاز از استدلال و بدیهی می‌دانست؛ ولی به هر حال می‌توان از آیات قرآن، استدلال‌هایی برای اثبات خدا به دست آورد. به عنوان مثال بعید نیست آیه‌ای که مستقیماً درصدد اثبات یگانگی خدا باشد؛‌ ولی به صورت غیرمستقیم اصل وجود خدا را هم ثابت کند مانند آیه ۳۵ [[سوره طور]].<ref>مصباح یزدی، خداشناسی، ۱۳۹۸ش، ص۳۴.</ref>