اوصاف الاشراف (کتاب): تفاوت میان نسخهها
اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام
Ms.sadeghi (بحث | مشارکتها) |
Ms.sadeghi (بحث | مشارکتها) (اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام) |
||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
خواجه نصیر، حکیم، متکلم و ریاضیدان شیعی قرن هفتم قمری است.<ref>صدری، طاهری، «بدایت حرکت (سیر و سلوک) در اوصاف الاشراف»، ۱۳۸۹ش، ص۱۲۸.</ref> او بیش از ۱۸۰ کتاب و رساله علمی در موضوعات متفاوت نوشته است.<ref>طوسی، مقدمه اوصاف الأشراف، ۱۳۷۳ش، صده.</ref> [[اساس الاقتباس]]، [[تجرید الاعتقاد]]، [[شرح اشارات]]، [[اخلاق ناصری]]، [[اخلاق محتشمی]] و [[آغاز و انجام]] از مهمترین آثار وی است. | خواجه نصیر، حکیم، متکلم و ریاضیدان شیعی قرن هفتم قمری است.<ref>صدری، طاهری، «بدایت حرکت (سیر و سلوک) در اوصاف الاشراف»، ۱۳۸۹ش، ص۱۲۸.</ref> او بیش از ۱۸۰ کتاب و رساله علمی در موضوعات متفاوت نوشته است.<ref>طوسی، مقدمه اوصاف الأشراف، ۱۳۷۳ش، صده.</ref> [[اساس الاقتباس]]، [[تجرید الاعتقاد]]، [[شرح اشارات]]، [[اخلاق ناصری]]، [[اخلاق محتشمی]] و [[آغاز و انجام]] از مهمترین آثار وی است. | ||
خواجه نصیر رسالههای ویژهای | خواجه نصیر رسالههای ویژهای درباره مذهب شیعه نگاشته که از آن جمله میتوان رساله الفرقة الناجیة و رسالة فی حصر الحق بمقالة الامامیة و نیز الاثنی عشریة و رسالة فی الامامة را نام برد.<ref>نعمة، فلاسفة الشیعة، ۱۹۸۷م، ص۴۷۴-۵۰۱.</ref> | ||
==انگیزه نگارش== | ==انگیزه نگارش== | ||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
*'''باب دوم''': موانع حرکت؛ فصلها: [[توبه]]، [[زهد]]، فقر، [[ریاضت]] ، [[محاسبه]]، [[تقوی]]؛ | *'''باب دوم''': موانع حرکت؛ فصلها: [[توبه]]، [[زهد]]، فقر، [[ریاضت]] ، [[محاسبه]]، [[تقوی]]؛ | ||
*'''باب سوم''': ویژگیهای سالکان؛ فصلها: خلوت، تفکر، خوف، رجا، [[صبر]] و [[شکر]]؛ | *'''باب سوم''': ویژگیهای سالکان؛ فصلها: خلوت، تفکر، خوف، رجا، [[صبر]] و [[شکر]]؛ | ||
*'''باب چهارم''': مقدمات وصول؛ فصلها: | *'''باب چهارم''': مقدمات وصول؛ فصلها: ارادت، شوق، محبت، معرفت، [[یقین]]، سکون؛ | ||
*'''باب پنجم''': حالات اهل وصول: فصلها: [[توکل]]، رضا، تسلیم، [[توحید]]، اتحاد، وحدت؛ | *'''باب پنجم''': حالات اهل وصول: فصلها: [[توکل]]، رضا، تسلیم، [[توحید]]، اتحاد، وحدت؛ | ||
*'''باب ششم''': فَناء. [[معاد|معادِ]] خلق با فنا است چنانكه مبدء ايشان از عدم بود. | *'''باب ششم''': فَناء. [[معاد|معادِ]] خلق با فنا است چنانكه مبدء ايشان از عدم بود. | ||
طوسی در مقدمهاش چون کُنه و گوهرِ معرفتِ خداوند را غیر قابل دسترسی برای هر عقل و اندیشهای برشمرده هر گونه وصف او را خالی از تشبیه و تعطیل ندانسته است و مقدمه کتابش را با این جمله آغاز کرده است: بسم اللّه الرحمن الرحيم سپاس بىقياس بارخدائى را كه به سبب آنكه هيچ عقل را قوّت اطلاع بر حقيقت او نيست، و هيچ فكر و دانش را وسع احاطت بكُنه معرفت او نه، هر عبارت كه در نعتِ او ايراد كنند و هر بيان كه در وصف او بر زبان رانند اگر ثبوتى باشد از شائبه تشبيه مُعَرّا در تصوّر نيايد، و اگر غير ثبوتى بود از غائلة تعطيل مُبَرّا در توهّم نيفتد.<ref>صیرالدین طوسی، اوصاف الاشراف، ۱۳۷۳ش، ص۳.</ref> | طوسی در مقدمهاش چون کُنه و گوهرِ معرفتِ خداوند را غیر قابل دسترسی برای هر عقل و اندیشهای برشمرده هر گونه وصف او را خالی از تشبیه و تعطیل ندانسته است و مقدمه کتابش را با این جمله آغاز کرده است: بسم اللّه الرحمن الرحيم سپاس بىقياس بارخدائى را كه به سبب آنكه هيچ عقل را قوّت اطلاع بر حقيقت او نيست، و هيچ فكر و دانش را وسع احاطت بكُنه معرفت او نه، هر عبارت كه در نعتِ او ايراد كنند و هر بيان كه در وصف او بر زبان رانند اگر ثبوتى باشد از شائبه تشبيه مُعَرّا در تصوّر نيايد، و اگر غير ثبوتى بود از غائلة تعطيل مُبَرّا در توهّم نيفتد.<ref>صیرالدین طوسی، اوصاف الاشراف، ۱۳۷۳ش، ص۳.</ref> | ||
پایان بخش کتاب هم بیان وحدت در عالم فنا و نفی هر گونه دوئیّت و کثرت است. طوسی کتابش را با این جمله تمام کرده است: معنى فنا را حدّى با كثرت است: «كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ وَ | پایان بخش کتاب هم بیان وحدت در عالم فنا و نفی هر گونه دوئیّت و کثرت است. طوسی کتابش را با این جمله تمام کرده است: معنى فنا را حدّى با كثرت است: «كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ وَ يَبْقى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ»]، فنا به اين معنى هم نباشد، هر چه در نطق آيد و هر چه در وهم آيد و هر چه عقل بدان رسد جمله منتفى گردد.«إِلَيْهِ يُرْجَعُ الْأَمْرُ كُلُّهُ». <ref>نصیرالدین طوسی، اوصاف الاشراف، ۱۳۷۳ش، ص۱۰۱.</ref> | ||
==روش کتاب== | ==روش کتاب== | ||
خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
{{ | {{کتابهای اخلاقی شیعه}} | ||
{{کتابشناسی شیعه (قرن هفتم)}} | {{کتابشناسی شیعه (قرن هفتم)}} | ||
{{عرفان اسلامی}} | {{عرفان اسلامی}} |