علم غیب: تفاوت میان نسخه‌ها

بنا به باور امامیه، علم غیب امامان(ع) همانند علم پیامبر(ص)، از جانب خداوند است.<ref> خرازی، بدایة المعارف، ۱۴۲۹ق، ج۲‌، ص۴۶.</ref> آنان بر این باورند که علم الهی گاهی از طریق پیامبر به امامان منتقل شده است؛ بدین صورت که پیامبر(ص) این علم را از خداوند دریافت کرده و به امام علی(ع) تعلیم داده و امام علی(ع) به امام حسن(ع) تعلیم داده و به‌همین ترتیب هر امامی به امام بعدی تا آخرین امام، یعنی امام مهدی(ع) انتقال یافته است.<ref> خرازی، بدایة المعارف، ۱۴۲۹ق، ج۲‌، ص۴۶.</ref> گاهی نیز علم الهی از راه‌های دیگری به امام(ع) می‌رسد.<ref> خرازی، بدایة المعارف، ۱۴۲۹ق، ج۲‌، ص۴۷.</ref> برای نمونه برپایه برخی روایات در منابع روایی شیعه، جبرئیل اخبار رویدادهای آیده را به [[حضرت فاطمه(س)]] وحی کرد و او در [[مصحف فاطمه(س)|مصحفی]] املاء نمود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۳۹-۲۴۰.</ref> همچنین با توجه به برخی روایات، امام(ع) می‌تواند از راه [[تحدیث]] به‌واسطه فرشتگان<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۳۹-۲۷۰.</ref> و یا [[الهام]]، به غیب آگاهی یابند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۶۴.</ref>  

برپایه برخی روایات، امام وارث علم پیامبران<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۷۰.</ref> و صندوق‌دار علم الهی<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۹۲.</ref> است. شیعیان به برخی روایات از جمله [[حدیث باب مدینة العلم]] استناد می‌کنند که پیامبر فرموده است: «انا مدینة العلم و علی بابها»<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۲۷، ص۳۴</ref>

درباره مقدار علم غیب امام(ع) نیز برخی از متکلمان شیعه معتقدند که علم آنان، محدود به موارد خاصی است.<ref>حلی، اجوبة المسائل، ص۱۴۸.</ref> شیخ مفید نیز علم غیب امام را از اوصاف ضروری آنان و شرط امامت‌شان ندانسته و گفته است امامان(ع) به ضمیر برخی انسان‌ها مطلع‌اند و به برخی اموری که هنوز واقع نشده علم دارند.<ref>شیخ مفید، اوائل المقالات، ص۶۷.</ref> برخی دیگر با استناد به دسته‌ای از روایات،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۵۸-۲۶۲.</ref> بر این باورند که علم امامان شامل تمام اموری است که در عالم روی داده یا خواهد داد.<ref>مظفر، علم الامام، بی‌تا، ص۲۳</ref>