موسیقی لهوی: تفاوت میان نسخه‌ها

در مجموع می‌توان گفت حتی با تفکیک میان موسیقیِ سازی و آوازی و تفاوت در ماهیت موسیقی و غناء، ویژگی لهوی بودن، میان این دو (آهنگ برخاسته از آلات موسیقی و کلام آهنگین خواننده و حتی بدون همراهی موسیقی) مشترک است و هر دو ممکن است لهوی باشند (موسیق لهوی؛ غناء لهوی).<ref>دباغ، «موسیقی و چالش‌های پیش روی برنامه‌سازان رسانه ملی»، ۱۳۸۸ش، ص۴۴.</ref> و [[لهو]] چیزی است که انسان را از مسیر الهی و معنویت و یاد خدا دور می‌گرداند و او را در انجام [[گناه]] بی‌پروا می‌کند، به‌طوری‌که هنگام ارتکاب گناه اصلاً به یاد خدا نباشد یا اگر هست آن‌قدر ضعیف باشد که او را از گناه بازندارد. پس اگر موسیقی‌ای باعث این وضعیت شود آن موسیقی «موسیقی لهوی» خواهد بود.<ref> فغفور، «جستاری درباره موسیقی و معیارهای آن در اسلام»، ۱۳۸۶ش، ص۱۲۵.</ref> [[شیخ انصاری]] معتقد است هر صدای لهوی و نیز هر صدایی که در میان اهل [[گناه]] و [[فسق]] رایج است حرام است؛‌ چه از نظر ماهیت و معنا، غناء باشد یا اعم یا اخص از آن.<ref>شیخ انصاری، کتاب المکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۲۹۰.</ref>به نظر [[سید علی حسینی خامنه‌ای|آیت الله خامنه‌ای]] از [[فهرست مراجع تقلید شیعه|مراجع تقلید]] ملاک موسیقی حرام، سوق دادنِ فضا به سمت بی‌مبالاتی در دین و گناه است و موسیقی به‌خودیِ‌خود حرام نیست و تا عنوانِ «سوق دادن به گناه و بی‌مبالاتی به دین» صِدق نکند، نمی‌توان به حرمت آن فتوا داد.<ref>خامنه‌ای، غناء، ۱۳۹۸ش، ص۴۴۴.</ref>