مالک بن انس: تفاوت میان نسخهها
←مالک و اهلبیت(ع): غنی سازی محتوا و منابع
(←مالک و اهلبیت(ع): غنی سازی محتوا و منابع) |
|||
خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
به گفته احمد پاکتچی، مالک در خلال نقل برخی روایات نقد ضمنی به عملکرد [[عثمان]] داشته است.<ref>پاکتچی، «مالک»، ج۱، ص۹۶.</ref> با این حال برخی معتقدند مالک، عثمان را بر علی(ع) افضل میدانسته<ref>شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۹ق، مقدمة، ص۵۱.</ref> و با [[اهلبیت]] دشمنی داشته است.<ref> شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۹ق، مقدمة، ص۵۲</ref> | به گفته احمد پاکتچی، مالک در خلال نقل برخی روایات نقد ضمنی به عملکرد [[عثمان]] داشته است.<ref>پاکتچی، «مالک»، ج۱، ص۹۶.</ref> با این حال برخی معتقدند مالک، عثمان را بر علی(ع) افضل میدانسته<ref>شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۹ق، مقدمة، ص۵۱.</ref> و با [[اهلبیت]] دشمنی داشته است.<ref> شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۹ق، مقدمة، ص۵۲</ref> | ||
مالک با استناد به بیعتی که در اواخر دوره بنیامیه برای [[محمد بن عبدالله بن حسن|محمد نفس زکیه]] گرفته شده بود و منصور عباسی نیز در آن حضور داشت امامت نفس زکیه را از امامت منصور عباسی صحیحتر میدانست.<ref>سلاوی، شهاب الدين، الاستقصا لاخبار دول المغرب الاقصی، تحقق: جعفر الناصری/ محمد الناصری، دار الكتاب - الدار البيضاء، ج۱، ص.۲۰۵</ref> | مالک با استناد به بیعتی که در اواخر دوره بنیامیه برای [[محمد بن عبدالله بن حسن|محمد نفس زکیه]] گرفته شده بود و منصور عباسی نیز در آن حضور داشت امامت نفس زکیه را از امامت منصور عباسی صحیحتر میدانست.<ref>سلاوی، شهاب الدين، الاستقصا لاخبار دول المغرب الاقصی، تحقق: جعفر الناصری/ محمد الناصری، دار الكتاب - الدار البيضاء، ج۱، ص.۲۰۵</ref> همچنین وی در حالی که به بیعت با منصور کنایه میزد، بیعت اجباری را صحیح نمیدانست.<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۳۷۸ق، ج۷، ص۵۵۹.</ref> | ||
مالک همچنین برای [[صحابه پیامبر]]، منزلت بالایی قائل بود و اعتقاد داشت اگر شخصی نسبت به صحابه حتی در دل خود کینهای داشته باشد، از [[فیء]] هیچ سهمی نباید به او داده شود.<ref>مظهری، التفسیر المظهری، ۱۴۱۲ق، ج۹، ص۲۴۵.</ref> | مالک همچنین برای [[صحابه پیامبر]]، منزلت بالایی قائل بود و اعتقاد داشت اگر شخصی نسبت به صحابه حتی در دل خود کینهای داشته باشد، از [[فیء]] هیچ سهمی نباید به او داده شود.<ref>مظهری، التفسیر المظهری، ۱۴۱۲ق، ج۹، ص۲۴۵.</ref> |