محمدمحسن فیض کاشانی: تفاوت میان نسخهها
←آراء و اندیشههای خاص
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۴۲: | خط ۱۴۲: | ||
==آراء و اندیشههای خاص== | ==آراء و اندیشههای خاص== | ||
[[سید محمدباقر خوانساری|خوانساری]] و [[یوسف بن احمد بحرانی|شیخ یوسف بحرانی]]، ملا محسن را در شمار [[اخباریان]] میدانند.<ref> خوانساری، روضات الجنات، ۱۳۹۰ق، ج۶، ص۸۵.</ref><ref> فیض کاشانی، المحجة البیضاء، ۱۳۸۳ش، ج۱، مقدمه، ص۲۳، به نقل از لؤلؤة البحرین، ص۱۳۳.</ref> نوشتههای او نیز این امر را تأیید میکند.<ref> فیض کاشانی، ده رساله، ۱۳۷۱ش، ص۱۹۶.</ref> فیض در بسیاری از مسائل آراء مستقلی داشت؛ برخی از آراء خاص او عبارتند از: | [[سید محمدباقر خوانساری|خوانساری]] و [[یوسف بن احمد بحرانی|شیخ یوسف بحرانی]]، ملا محسن را در شمار [[اخباریان]] میدانند.<ref> خوانساری، روضات الجنات، ۱۳۹۰ق، ج۶، ص۸۵.</ref><ref> فیض کاشانی، المحجة البیضاء، ۱۳۸۳ش، ج۱، مقدمه، ص۲۳، به نقل از لؤلؤة البحرین، ص۱۳۳.</ref> نوشتههای او نیز این امر را تأیید میکند.<ref> فیض کاشانی، ده رساله، ۱۳۷۱ش، ص۱۹۶.</ref> فیض در بسیاری از مسائل آراء مستقلی داشت؛ برخی از آراء خاص او عبارتند از: | ||
*جواز [[غنا]] و موسیقی<ref> فیض کاشانی، مفاتیح الشرایع، ۱۴۰۱ق، ج۲، ص۲۱.</ref> از نظر او غناء فی نفسه(بدون همراه شدن با حرامی دیگر) حرام نیست؛ وی با استناد به | *جواز [[غنا]] و موسیقی<ref> فیض کاشانی، مفاتیح الشرایع، ۱۴۰۱ق، ج۲، ص۲۱.</ref> از نظر او غناء فی نفسه(بدون همراه شدن با حرامی دیگر) حرام نیست؛ وی با استناد به روایاتْ حرمت غناء را مخصوص جایی میدانست که با حرام دیگری همراه باشد مانند بازی با آلات [[لهو]]، وارد شدن مردان بر زنان، گوش دادن مردان صدای زنان را و مشتمل بودن بر کلمات باطل.<ref> فیض کاشانی، مفاتیح الشرائع، ۱۴۰۱ق، ج۲، ص۲۱.</ref> | ||
*چیزی که نجس شده، چیز دیگر را نجس نمیکند.<ref> فیض کاشانی، مفاتیح الشرائع، ۱۴۰۱ق، ج۱، ص۷۵.</ref> | *چیزی که نجس شده، چیز دیگر را نجس نمیکند.<ref> فیض کاشانی، مفاتیح الشرائع، ۱۴۰۱ق، ج۱، ص۷۵.</ref> | ||
*[[آب قلیل]] در برخورد با نجاست، نجس نمیشود.<ref> فیض کاشانی، مفاتیح الشرائع، ۱۴۰۱ق، ج۱، ص۸۱.</ref> | *[[آب قلیل]] در برخورد با نجاست، نجس نمیشود.<ref> فیض کاشانی، مفاتیح الشرائع، ۱۴۰۱ق، ج۱، ص۸۱.</ref> | ||
*عدم خلود [[کفر|کافران]] در عذاب دوزخ.{{مدرک}}{{یاد| فیض کاشانی در [[المحجة البیضاء فی تهذیب الاحیاء (کتاب)|المحجة البیضاء]] شرک خفی را مایه خلود در آتش ندانسته ولی شرک جلی(آشکار) را مایه خلود میداند. فیض کاشانی، المحجة البیضاء ، ۱۴۱۷ق، ج۶، ص۴۶}} | *عدم خلود [[کفر|کافران]] در عذاب دوزخ.{{مدرک}}{{یاد| فیض کاشانی در [[المحجة البیضاء فی تهذیب الاحیاء (کتاب)|المحجة البیضاء]] [[شرک خفی]] را مایه [[عذاب ابدی|خلود در آتش]] ندانسته ولی شرک جلی(آشکار) را مایه خلود میداند. فیض کاشانی، المحجة البیضاء ، ۱۴۱۷ق، ج۶، ص۴۶}} | ||
*عدم نجات اهل [[اجتهاد]]، اگر چه از بزرگترین دانشمندان باشند.{{مدرک}} | *عدم نجات اهل [[اجتهاد]]، اگر چه از بزرگترین دانشمندان باشند.{{مدرک}} | ||
*متفاوت بودن [[بلوغ]] نسبت به تکالیف مختلف<ref> فیض کاشانی، مفاتیح الشرائع، ۱۴۰۱ق، ج۱، ص۱۳.</ref> | *متفاوت بودن [[بلوغ]] نسبت به تکالیف مختلف<ref> فیض کاشانی، مفاتیح الشرائع، ۱۴۰۱ق، ج۱، ص۱۳.</ref> |