مسلم بن عقبه: تفاوت میان نسخه‌ها
←جایگاه تاریخی و ویژگی‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
==جایگاه تاریخی و ویژگی‌ها== | ==جایگاه تاریخی و ویژگی‌ها== | ||
مُسْلِم بن عُقْبَه، فرمانده سپاه [[بنی‌امیه|اموی]] در سرکوب قیام مردم مدینه در [[واقعه حره]]<ref>طبری، تاریخ الطبری، بیروت، ج۵، ص۴۸۳.</ref> که به‌عنوان شخصیتی خونریز در تاریخ اسلام ثبت شده است.<ref>عقاد، ابوالشهداء الحسين بن علی(ع)، ۱۴۱۵ق، ص۱۶۲-۱۶۳.</ref> او به‌دلیل نقش‌آفرینی چشم‌گیر در این کشتار مُسْرِف (اسراف‌کننده در خونریزی) و مجرم خوانده شده است.<ref>ابن‌اثیر، اسدالغابة، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۱۱۵؛ ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، بیروت، ج۶، ص۲۳۴.</ref> رفتار خشونت‌بار او با مردم مدینه چنان بود که بعداً برخی فرمانروایان [[مدینه]] برای ترساندن و مطیع‌کردن آنان خود را هم‌خون و هم‌روش مسلم بن عقبه معرفی می‌کردند.<ref>برای نمونه نگاه کنید: یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، بیروت، ج۲، ص۳۷۵.</ref> مسلم بن عقبه را در کنار [[شمر بن ذی‌الجوشن]] و [[بسر بن ارطاة]] جزء سنگدل‌ترین فرماندهان بنی‌امیه قلمداد کرده‌اند.<ref>عقاد، ابوالشهداء الحسين بن علی(ع)، ۱۴۱۵ق، ص۱۶۲-۱۶۳؛ سبحانی، فروغ ولایت، ۱۳۸۰ش، ص۷۴۶.</ref> چگونگی برخورد مسلم بن عقبه با [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] در جریان واقعه حره و واکنش امام(ع) به آن از جمله مباحثی که محققان شیعه در باب تحلیل رفتار سیاسی [[امامان شیعه|ائمه شیعه(ع)]] | مُسْلِم بن عُقْبَه، فرمانده سپاه [[بنی‌امیه|اموی]] در سرکوب قیام مردم مدینه در [[واقعه حره]]<ref>طبری، تاریخ الطبری، بیروت، ج۵، ص۴۸۳.</ref> که به‌عنوان شخصیتی خونریز در تاریخ اسلام ثبت شده است.<ref>عقاد، ابوالشهداء الحسين بن علی(ع)، ۱۴۱۵ق، ص۱۶۲-۱۶۳.</ref> او به‌دلیل نقش‌آفرینی چشم‌گیر در این کشتار مُسْرِف (اسراف‌کننده در خونریزی) و مجرم خوانده شده است.<ref>ابن‌اثیر، اسدالغابة، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۱۱۵؛ ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، بیروت، ج۶، ص۲۳۴.</ref> رفتار خشونت‌بار او با مردم مدینه چنان بود که بعداً برخی فرمانروایان [[مدینه]] برای ترساندن و مطیع‌کردن آنان خود را هم‌خون و هم‌روش مسلم بن عقبه معرفی می‌کردند.<ref>برای نمونه نگاه کنید: یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، بیروت، ج۲، ص۳۷۵.</ref> مسلم بن عقبه را در کنار [[شمر بن ذی‌الجوشن]] و [[بسر بن ارطاة]] جزء سنگدل‌ترین فرماندهان بنی‌امیه قلمداد کرده‌اند.<ref>عقاد، ابوالشهداء الحسين بن علی(ع)، ۱۴۱۵ق، ص۱۶۲-۱۶۳؛ سبحانی، فروغ ولایت، ۱۳۸۰ش، ص۷۴۶.</ref> چگونگی برخورد مسلم بن عقبه با [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] در جریان واقعه حره و واکنش امام(ع) به آن از جمله مباحثی که محققان شیعه در باب تحلیل رفتار سیاسی [[امامان شیعه|ائمه شیعه(ع)]] در شرایط سیاسی مختلف به آن پرداخته‌اند.<ref>مطهری، حماسه حسینی، ۱۳۸۲ش، ج۲، ص ۱۲۳؛ شهیدی، زندگانی علی بن الحسین(ع)، ۱۳۶۷ش، ص۸۴-۸۶؛ جعفریان، تاریخ خلفاء، ۱۳۸۲ش، ص۶۲۰.</ref> | ||
مسلم بن عقبة بن ریاح بن اسعد مُرِّیّ از اهل [[دمشق]] بوده است.<ref>ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۵۸، ص۱۰۲.</ref> گفته شده که او دوران [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] را درک کرده، ولی جزء صحابه او به‌قلم نرفته است.<ref>ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۵۸، ص۱۰۲.</ref> مسلم بن عقبه از دولتمردان و فرماندهان [[بنی‌امیه|اموی]] بود<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۳۹۴ق، ج۲، ص۴۶۷؛ ابن‌اثیر، الكامل فی التاريخ، ۱۳۸۵ق، ج۳، ص۳۸۱.</ref> و در [[جنگ صفین]] فرمانده پیادگان سپاه شام بوده است.<ref>طبری، تاریخ الطبری، بیروت، ج۵، ص۱۲؛ ابن‌اثیر، الكامل فی التاريخ، ۱۳۸۵ق، ج۳، ص۲۹۴.</ref> به نقل از منابع، [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویة بن ابوسفیان]] در هنگام مرگ او را واسطه رساندن وصایای سیاسی‌اش به فرزندش [[یزید بن معاویه|یزید]] کرد.<ref>طبری، تاریخ الطبری، بیروت، ج۵، ص۳۲۳.</ref> | مسلم بن عقبة بن ریاح بن اسعد مُرِّیّ از اهل [[دمشق]] بوده است.<ref>ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۵۸، ص۱۰۲.</ref> گفته شده که او دوران [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] را درک کرده، ولی جزء صحابه او به‌قلم نرفته است.<ref>ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۵۸، ص۱۰۲.</ref> مسلم بن عقبه از دولتمردان و فرماندهان [[بنی‌امیه|اموی]] بود<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۳۹۴ق، ج۲، ص۴۶۷؛ ابن‌اثیر، الكامل فی التاريخ، ۱۳۸۵ق، ج۳، ص۳۸۱.</ref> و در [[جنگ صفین]] فرمانده پیادگان سپاه شام بوده است.<ref>طبری، تاریخ الطبری، بیروت، ج۵، ص۱۲؛ ابن‌اثیر، الكامل فی التاريخ، ۱۳۸۵ق، ج۳، ص۲۹۴.</ref> به نقل از منابع، [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویة بن ابوسفیان]] در هنگام مرگ او را واسطه رساندن وصایای سیاسی‌اش به فرزندش [[یزید بن معاویه|یزید]] کرد.<ref>طبری، تاریخ الطبری، بیروت، ج۵، ص۳۲۳.</ref> | ||