عمرو بن عاص سهمی: تفاوت میان نسخه‌ها
غنی سازی محتوی و منابع
جز (ویکی سازی) |
(غنی سازی محتوی و منابع) |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
پس از [[هجرت به حبشه|مهاجرت عده‌ای از مسلمانان به حبشه]]، قریش به تکاپو افتاده و از آنجا که با حبشیان رابطه بازرگانی داشتند و میانشان دوستی بود،<ref>ابن‌خلدون، العبر التاریخ، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۳۹۵.</ref> عمرو بن عاص و [[عبدالله بن ابی ربیعه]] را با هدایایی نزد [[نجاشی (پادشاه حبشه)|نجاشی]] پادشاه [[حبشه]] فرستادند.<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۳۷۵ش، ج۳، ص۸۷۸.</ref> عمروعاص پناهندگان را برده‌هایی نادان معرفی کرد که از دین خود بیرون شده‌اند. نجاشی بر آن شد تا علت را از خود مهاجرین جویا شود، به همین جهت بزرگان دینی کشورش را جمع کرد و با حضور آنان، علت [[هجرت به حبشه| مهاجرت]] را از مسلمانان پرسید. پس از آن که [[جعفر بن ابی‌طالب|جعفر بن ابی طالب]] به سؤالات نجاشی پاسخ داد و [[آیه|آیات]]ی از [[قرآن]] را تلاوت کرد نجاشی و اطرافیانش سخت گریستند، پس از آن نجاشی به مشرکان گفت: بروید، به خدا [[سوگند]] که هرگز ایشان را نزد شما نخواهم فرستاد و آن دو با سرافکندگی بازگشتند.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، الناشر: دار المعرفة، ج۱، ص۳۳۴-۳۳۷؛ مقدسی، آفرینش و تاریخ، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۶۵۵.</ref> | پس از [[هجرت به حبشه|مهاجرت عده‌ای از مسلمانان به حبشه]]، قریش به تکاپو افتاده و از آنجا که با حبشیان رابطه بازرگانی داشتند و میانشان دوستی بود،<ref>ابن‌خلدون، العبر التاریخ، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۳۹۵.</ref> عمرو بن عاص و [[عبدالله بن ابی ربیعه]] را با هدایایی نزد [[نجاشی (پادشاه حبشه)|نجاشی]] پادشاه [[حبشه]] فرستادند.<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۳۷۵ش، ج۳، ص۸۷۸.</ref> عمروعاص پناهندگان را برده‌هایی نادان معرفی کرد که از دین خود بیرون شده‌اند. نجاشی بر آن شد تا علت را از خود مهاجرین جویا شود، به همین جهت بزرگان دینی کشورش را جمع کرد و با حضور آنان، علت [[هجرت به حبشه| مهاجرت]] را از مسلمانان پرسید. پس از آن که [[جعفر بن ابی‌طالب|جعفر بن ابی طالب]] به سؤالات نجاشی پاسخ داد و [[آیه|آیات]]ی از [[قرآن]] را تلاوت کرد نجاشی و اطرافیانش سخت گریستند، پس از آن نجاشی به مشرکان گفت: بروید، به خدا [[سوگند]] که هرگز ایشان را نزد شما نخواهم فرستاد و آن دو با سرافکندگی بازگشتند.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، الناشر: دار المعرفة، ج۱، ص۳۳۴-۳۳۷؛ مقدسی، آفرینش و تاریخ، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۶۵۵.</ref> | ||
== پذیرش اسلام == | ==پذیرش اسلام== | ||
عمرو در [[سال ۸ قمری]] اندکی پیش از پیروزی کامل [[اسلام]] و [[فتح مکه]] اسلام آورد.<ref>نک: ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۳، ص۱۱۸۵.</ref> وی در حبشه نزد نجاشی شاه حبشه اسلام آورد و سپس به [[مدینه]] نزد [[پیامبر(ص)]] رفت.<ref>واقدی، الطبقات الکبری/ترجمه،ج۷،ص:۵۰۱.</ref> | عمرو در [[سال ۸ قمری]] اندکی پیش از پیروزی کامل [[اسلام]] و [[فتح مکه]] اسلام آورد.<ref>نک: ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۳، ص۱۱۸۵.</ref> وی در حبشه نزد نجاشی شاه حبشه اسلام آورد و سپس به [[مدینه]] نزد [[پیامبر(ص)]] رفت.<ref>واقدی، الطبقات الکبری/ترجمه،ج۷،ص:۵۰۱.</ref> | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
==دوره پس از پیامبر(ص)== | ==دوره پس از پیامبر(ص)== | ||
عمرو در دوره ابوبکر در فتح مناطقی از [[فلسطین]] نقش مهمی داشت.<ref>دائرة المعارف اسلام، A. J. WENSINCK، ذیل مدخل «AMR B. AS»، ج۱، ص۴۷۳.</ref> اما شهرت او در منابع تاریخی غربی بیشتر به سبب فتح سرزمین مصر در دوره عمر بن خطاب است.<ref>دائرة المعارف اسلام، A. J. WENSINCK، ذیل مدخل «AMR B. AS»، ج۱، ص۴۷۳.</ref> عمر بن خطاب او را به حکومت فلسطین و نواحی آن گماشت. سپس برای او نوشت که به مصر برود. عمرو عاص همراه سه هزار و پانصد سپاهی مسلمان، مصر را فتح کرد و عُمر او را به حکومت مصر گماشت و تا مرگ خود او را تغییر نداد.<ref>الطبقات الکبری/ترجمه مهدوی دامغانی، ج۷، ص۵۰۱.</ref> پس از مرگ عمر چند سالی همچنان حاکم مصر بود. سپس [[عثمان بن عفان]] او را بر کنار کرد و [[عبدالله بن سعد بن ابی‌سرح|عبدالله بن سعد بن ابی سَرْح]] را بر حکومت مصر گماشت. عمرو عاص به مدینه آمد و همان جا بود و هنگام شورش مردم علیه عثمان به شام رفت و در مزرعه خود به نام سَبْع که در [[فلسطین]] بود اقامت کرد.<ref>الطبقات الکبری/ترجمه مهدوی دامغانی، ج۷، ص۵۰۱.</ref> عمرو عاص در این هنگام با اقامت در این مزرعه به اصطلاح خود از فتنه و آشوب کناره گرفته بود.<ref>اخبارالطوال/ترجمه، ص۱۹۵.</ref> | عمرو از جمله کسانی بود که در سقیفه بنی ساعده، به نفع جانشینی ابوبکر، انصار را هجو کرد.<ref>زبیر بن بکار، الاخبار الموفقیات، ۱۳۹۲ق، ص۵۹۵-۵۹۹؛ یعقوبی، تاریخ، دار صادر، ج۲، ص۱۲۸.</ref> او در دوره ابوبکر از فرماندهان سپاه مسلمانان شد و در فتح مناطقی از [[فلسطین]] نقش مهمی داشت.<ref>دائرة المعارف اسلام، A. J. WENSINCK، ذیل مدخل «AMR B. AS»، ج۱، ص۴۷۳.</ref> اما شهرت او در منابع تاریخی غربی بیشتر به سبب فتح سرزمین مصر در دوره عمر بن خطاب است.<ref>دائرة المعارف اسلام، A. J. WENSINCK، ذیل مدخل «AMR B. AS»، ج۱، ص۴۷۳.</ref> عمر بن خطاب او را به حکومت فلسطین و نواحی آن گماشت. سپس برای او نوشت که به مصر برود. عمرو عاص همراه سه هزار و پانصد سپاهی مسلمان، مصر را فتح کرد و عُمر او را به حکومت مصر گماشت و تا مرگ خود او را تغییر نداد.<ref>الطبقات الکبری/ترجمه مهدوی دامغانی، ج۷، ص۵۰۱.</ref> پس از مرگ عمر چند سالی همچنان حاکم مصر بود. سپس [[عثمان بن عفان]] او را بر کنار کرد و [[عبدالله بن سعد بن ابی‌سرح|عبدالله بن سعد بن ابی سَرْح]] را بر حکومت مصر گماشت. عمرو عاص به مدینه آمد و همان جا بود و هنگام شورش مردم علیه عثمان به شام رفت و در مزرعه خود به نام سَبْع که در [[فلسطین]] بود اقامت کرد.<ref>الطبقات الکبری/ترجمه مهدوی دامغانی، ج۷، ص۵۰۱.</ref> عمرو عاص در این هنگام با اقامت در این مزرعه به اصطلاح خود از فتنه و آشوب کناره گرفته بود.<ref>اخبارالطوال/ترجمه، ص۱۹۵.</ref> | ||
پس از [[قتل عثمان|کشته شدن عثمان]]، عمرو عاص پیش معاویه رفت و همراه او به خونخواهی عثمان پرداخت و همراه او در [[جنگ صفین]] شرکت کرد. سپس معاویه او را به حکومت [[مصر]] گماشت. همچنان حاکم مصر بود و سرانجام در روز [[عید فطر]] [[سال ۴۳ قمری]] درگذشت و در مُقَطَّم که گورستان مردم مصر و بر دامنه کوه است به خاک سپرده شد.<ref>الطبقات الکبری/ترجمه مهدوی دامغانی، ج۷، ص۵۰۲.</ref> | پس از [[قتل عثمان|کشته شدن عثمان]]، عمرو عاص پیش معاویه رفت و همراه او به خونخواهی عثمان پرداخت و همراه او در [[جنگ صفین]] شرکت کرد. سپس معاویه او را به حکومت [[مصر]] گماشت. همچنان حاکم مصر بود و سرانجام در روز [[عید فطر]] [[سال ۴۳ قمری]] درگذشت و در مُقَطَّم که گورستان مردم مصر و بر دامنه کوه است به خاک سپرده شد.<ref>الطبقات الکبری/ترجمه مهدوی دامغانی، ج۷، ص۵۰۲.</ref> | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
* ابن‌هشام، السیرة البنویه، الناشر : دار المعرفة، بی تا، بی جا. | * ابن‌هشام، السیرة البنویه، الناشر : دار المعرفة، بی تا، بی جا. | ||
*دینوری، ابن قتیبه، اخبار الطوال، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران، نشر نی، چ چهارم، ۱۳۷۱ش. | *دینوری، ابن قتیبه، اخبار الطوال، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران، نشر نی، چ چهارم، ۱۳۷۱ش. | ||
*زبیر بن بکار، الاخبار الموفقیات، به تحقیق سامی مکی العانی، بغداد، مطبعۀ العانی، ۱۳۹۲ق. | |||
*مطهر بن طاهر مقدسی، آفرینش و تاریخ، ترجمه محمد رضا شفیعی کدکنی، تهران، آگه، چ اول، ۱۳۷۴. | *مطهر بن طاهر مقدسی، آفرینش و تاریخ، ترجمه محمد رضا شفیعی کدکنی، تهران، آگه، چ اول، ۱۳۷۴. | ||
{{چپ چین}} | *یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ الیعقوبی، بیروت: دار صادر، بی‌تا.{{چپ چین}} | ||
*Gibb, H.A.R. ,''E.I.'' ,second ed. Leiden: E. J. Brill, 1986. | *Gibb, H.A.R. ,''E.I.'' ,second ed. Leiden: E. J. Brill, 1986. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||