آیه وسیله: تفاوت میان نسخه‌ها
اصلاح ارقام
بدون خلاصۀ ویرایش |
(اصلاح ارقام) |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
==مفهوم شناسی== | ==مفهوم شناسی== | ||
هر چند در آیه از واژه وسیله استفاده شده و برخی بر این باورند که میان دو واژه وسیله و واسطه تفاوت‌هایی وجود دارد و کاربرد واسطه را در جایی می‌دانند که واقعا چیزی میان دو چیز قرار بگیرد بر خلاف وسیله که وساطت به معنای حضور چیزی بین دو چیز در کار نیست و معتقدند که به کاربردن واژه واسطه برای پیامبر و امامان نادرست است.{{مدرک}} ولی با این همه در متون معارفی و تحقیقات در حوزه علوم قرآنی و دین و امام شناسی واژه واسطه نیز به چشم می‌خورد، گاه این دو واژه در کنار هم به یه یک معنی به‌کار رفته است.<ref> | هر چند در آیه از واژه وسیله استفاده شده و برخی بر این باورند که میان دو واژه وسیله و واسطه تفاوت‌هایی وجود دارد و کاربرد واسطه را در جایی می‌دانند که واقعا چیزی میان دو چیز قرار بگیرد بر خلاف وسیله که وساطت به معنای حضور چیزی بین دو چیز در کار نیست و معتقدند که به کاربردن واژه واسطه برای پیامبر و امامان نادرست است.{{مدرک}} ولی با این همه در متون معارفی و تحقیقات در حوزه علوم قرآنی و دین و امام شناسی واژه واسطه نیز به چشم می‌خورد، گاه این دو واژه در کنار هم به یه یک معنی به‌کار رفته است.<ref>مصطفوي، التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ۱۳۶۸ش، ج۴، ص۲۶۰.</ref>{{یاد| مصطفوی در داستان [[بارداری حضرت مریم]] به عیسی او را وسیله و واسطه‌ای برای نفح الهی و خلقت عیسی دانسته است :و ان كان النفخ في الظاهر متوجّها الى مريم عليها السلام، لعدم وجود ولد له حين النفخ، فهي وسيله و واسطة بها قد تحقّقت هذه الآية العظيمة.}} [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] نیز در بحث [[شفاعت]] وتقسیم آن به شفاعت تکوینی و تشریعی، تمام مخلوقات را چون واسطه‌هایی میان بنده و [[خداوند]] دانسته و آنها را به عنوان شفعاء معرفی کرده است. <ref>طباطبائي، الميزان في تفسير القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱، ص۱۷۱</ref> و در [[آیه ۱۴۳ سوره بقره]] نیز [[امت وسط]] را کسانی دانسته که میان خداوند و بندگان واسطه هستند و دارای مقام شفاعت و گواهی بر اعمال انسان‌ها هستند.<ref>طباطبائي، الميزان في تفسير القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۷ ص۱۷۳.</ref> وی نیز همچنان [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] را به عنوان واسطه میان خداوند و خلقش می‌داند و تصریح می‌کند که رسول در پرتو وساطتش میان خدای سبحان و بندگانش دارای شرافت است : «فللرسول شرف الوساطة بين الله سبحانه وبين عباده وللنبى شرف العلم بالله وبما عنده» <ref>طباطبائي، الميزان في تفسير القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۱۴۰.</ref> | ||
==محتوای آیه== | ==محتوای آیه== | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، تهران، ناصر خسرو، ۱۳۷۲ش. | * طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، تهران، ناصر خسرو، ۱۳۷۲ش. | ||
* فخر رازی، محمد بن عمر، التفسر الکبیر، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق. | * فخر رازی، محمد بن عمر، التفسر الکبیر، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق. | ||
* | *مصطفوي، حسن، التحقيق في كلمات القرآن الكريم، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، ۱۳۶۸ش. | ||
* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیة، ۱۳۷۱ش. | * مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیة، ۱۳۷۱ش. | ||