حسن مثنی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{الگو:کتاب‌شناسی ناقص}}

  | عرض          =  

  | نام          = حسن‌ بن‌حسن‌ بن علی

او در شورش [[عبدالرحمان بن محمد بن اشعث]]، علیه [[حجاج بن یوسف]] شرکت کرد. حسن مثنیٰ در زمان خودش، متولی صدقات [[امیرالمؤمنین(ع)]] بود. در اینکه آیا حسن مثنیٰ ادعای [[امامت]] کرده یا نه، اختلاف نظر وجود دارد. برخی از منابع [[زیدیه]] و ملل و نحل نویسان از حسن مثنـی به‌عنوان یکی از امامان زیدیه یاد کرده‌‎اند.

پدر حسن مثنیٰ [[امام حسن مجتبی(ع)]] است. مادرش [[خوله دختر منظور بن زبّان فرازی|خَوْلَه‌ بنت منظور بن زَبّان فَزاری]] بود.<ref> مصعب‌ بن عبدالله، نسب قریش، ۱۹۵۳م، ص۴۶؛ ابن‌ قتیبه، المعارف، ۱۹۶۰م، ص۱۱۲؛ طبری، تاریخ الامم، ج۵، ص۴۶۹.</ref> خوله پس از کشته‌شدن همسرش، [[محمد بن طلحة بن عبیدالله]]، در [[جنگ جمل]] ([[سال ۳۶ هجری قمری|۳۶ق]])، به همسری [[امام حسن(ع)]] درآمد.<ref>ابن‌ عنبه، عمدة الطالب، ص۹۸؛ قس ابن‌ قتیبه، المعارف، ۱۹۶۰م، ص۱۱۲.</ref> [[کنیه]] وی ابومحمد است.<ref>ابن‌‌عنبه، عمدة الطالب، ص۹۸.</ref>

{{تبارنامه حسن مثنی}}

همسر او، دختر عمویش، [[فاطمه دختر امام حسین]]، بود. [[امام حسین(ع)]] پیش از [[واقعه عاشورا]] دختر خود را به [[ازدواج|عقد]] وی درآورده بود.<ref> رجوع کنید به مصعب‌ بن‌عبداللّه، نسب قریش، ۱۹۵۳م، ص۵۱؛ حسنی، المصابیح، ص۳۷۹.</ref> داستان عروسی وی بدین شرح است که: حسن مثنیٰ یکی از دختران امام حسین را خواستگاری کرد،<ref>ابن‌جوزی، المنتظم، ج۷، ص۱۸۳.</ref> امام به وی فرمود هرکدام از دخترانش (فاطمه یا [[سکینه دختر امام حسین(ع)|سکینه]]) را می‌خواهد انتخاب کند. حسن خجالت کشیده و حرفی نزد. امام، فاطمه را به [[صیغه ازدواج|عقد]] وی در آورد، به او گفت فاطمه را به عقد تو درآوردم، زیرا او به مادرم [[فاطمه(س)]] شبیه‌تر است.<ref>مفید، الارشاد، ص۳۶۶.</ref> به گفته ابن فندق بیهقی این [[ازدواج]] در سال [[شهادت]] امام حسین(ع) اتفاق افتاده است.<ref>ابن‌فندق، لباب الانساب، ص۳۸۵.</ref> از آنجا که امام در [[روز عاشورا|روز دهم]] [[محرم]] [[سال ۶۱ قمری|۶۱ق]] به [[شهادت]] رسیده، به احتمال زیاد این [[ازدواج]] در [[سال ۶۰ قمری|۶۰ق]] و به مدت کوتاهی از [[روز عاشورا]] در [[مکه]] اتفاق افتاده‌است، لذا حسن مثنیٰ با همسرش فاطمه در [[کربلا]] حضور داشته‎‌است.<ref> قاضی طباطبایی، تحقیقی درباره اولین اربعین، ص۳۷۷.</ref>

همسر دیگر وی [[ام داود]] است که [[محرمیت رضاعی|مادر رضاعی]] [[امام صادق(ع)]] هم بوده است.  

فرزندان پسر او از [[فاطمه دختر امام حسین]] عبارت‌اند از: [[عبدالله بن حسن مثنی |عبدالله محض]]، [[ابراهیم عمر]] و [[حسن مثلث]]، که هر سه در زندان [[منصور عباسی |ابوجعفر منصور]]، خلیفه [[عباسیان|عباسی]]، درگذشتند.<ref> ابن‌سعد، ج۵، ص۳۱۹؛ بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۲، ص۴۰۳-۴۰۴؛ ابن‌‌عنبه، عمدة الطالب، ص۱۰۱.</ref>

فرزند وی از [[ام داود]]، داود است. [[آل طاووس]] از نسل وی هستند.

حسن مثنـّی [[روز عاشورا]] در [[واقعه کربلا]] حاضر بود و [[احمد بن ابراهیم حسنی]] در روایتی به نقل از [[ابومخنف]] سن وی را در آن هنگام نوزده یا بیست سال ذکر کرده است،<ref> رجوع کنید به مقتل، ص۳۷۹؛ قس طبری، تاریخ طبری، ج۵، ص۴۶۹.</ref>

حسن مثنـّی از پدر خود [[امام مجتبی(ع)]] و برخی دیگر روایت کرده است.<ref> ر.ک: ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۳، ص۶۱-۶۲.</ref>

اما به گفته [[شیخ مفید]]، حسن مثنّی هرگز ادعای [[امامت]] نکرده و کسی نیز به نام او چنین ادعایی ننموده است.<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۶</ref>

در منابع [[زیدیه|زیدیه]] از حسن مثنـّی به عنوان یکی از ائمه [[زیدیه]] یاد می‌شود.<ref> ر.ک: حسنی، المصابیح، ص۳۷۹؛ محلی، الحدائق الوردیة، ج۲، ص۲۳۵.</ref>

پس از کشته شدن ابن‌اشعث در [[سال ۸۵ هجری قمری |سال ۸۵ قمری]]، حسن مثنـّی نیز متواری شد، سرانجام فرستادگان [[ولید بن عبدالملک]] او را مسموم کردند و به قتل رساندند. جنازه او را به [[مدینه]] منتقل کردند و در [[بقیع]] به خاک سپردند.<ref>رجوع کنید به حسنی، المصابیح، ص۳۸۲؛ ابن‌ عنبه، عمدةالطالب، ص۱۰۰.</ref>

==جستارهای وابسته==

*[[واقعه کربلا]]

{{پانوشت}}

{{منابع}}

*ابن‌ عساکر، تاریخ مدینة دمشق، بیروت، چاپ علی شیری، ۱۴۱۵-۱۴۲۱/ ۱۹۹۵-۲۰۰۱.

{{پایان}}

{{یاران امام حسین}}

{{زیدیه}}