ابراهیم بن مالک اشتر: تفاوت میان نسخه‌ها
اصلاح ارقام
(←منابع) |
(اصلاح ارقام) |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
===اجابت دعوت=== | ===اجابت دعوت=== | ||
ابراهیم در آغاز به سبب نکته‌ای که در چگونگی نگارش نامه یافت، در صحّت انتساب آن به ابن‌حنفیه دچار تردید شد<ref>نک: متن نامه در بلاذری، ۵/۲۲۲؛ طبری، ۶/۱۶-۱۷؛ قس: همان نامه در دینوری، ۲۸۹ که به سبب فقدان نکته‌ای که ابراهیم را در صحت آن نامه دچار تردید کرد، بالمآل از تردید او سخنی به میان نیاورده است؛ و به گفته ابن سعد نامه را مختار از زبان ابن‌حنفیه نوشته بوده است، ۵/۹۹</ref> ولی چون کسانی مانند [[یزید بن انس اسدی]] و [[احمر بن شمیط بجلی|احمر بن شُمَیط بجلی]] و [[عبدالله بن کامل شاکری]] و [[ابوعمره کیسان]] | ابراهیم در آغاز به سبب نکته‌ای که در چگونگی نگارش نامه یافت، در صحّت انتساب آن به ابن‌حنفیه دچار تردید شد<ref>نک: متن نامه در بلاذری، ۵/۲۲۲؛ طبری، ۶/۱۶-۱۷؛ قس: همان نامه در دینوری، ۲۸۹ که به سبب فقدان نکته‌ای که ابراهیم را در صحت آن نامه دچار تردید کرد، بالمآل از تردید او سخنی به میان نیاورده است؛ و به گفته ابن سعد نامه را مختار از زبان ابن‌حنفیه نوشته بوده است، ۵/۹۹</ref> ولی چون کسانی مانند [[یزید بن انس اسدی]] و [[احمر بن شمیط بجلی|احمر بن شُمَیط بجلی]] و [[عبدالله بن کامل شاکری]] و [[ابوعمره کیسان]] | ||
گواهی دادند که خود دیده‌اند که آن نامه را [[محمد بن حنفیه|محمدبن حنفیه]] به ابراهیم نوشته است،<ref>ابن سعد، الطبقات، ۱۴۱۸ق، ج۵، | گواهی دادند که خود دیده‌اند که آن نامه را [[محمد بن حنفیه|محمدبن حنفیه]] به ابراهیم نوشته است،<ref>ابن سعد، الطبقات، ۱۴۱۸ق، ج۵، ص۷۴؛ ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۵۴، ص۳۴۲.</ref> دعوت به قیام را پذیرفت و با مختار بیعت کرد. | ||
شعبی که در جریان پیوستن ابراهیم به [[قیام مختار]] شرکت داشته و بیشتر مورخان، واقعه مذکور را از او روایت کرده‌اند، خود در صحت نامه محمد بن حنفیه به ابراهیم تردید کرده و پس از تحقیق بسیار سرانجام از [[ابوعمره کیسان]]، یکی از گواهانِ صحت انتساب نامه شنیده است که آنان چون مختار را مردی ثقه می‌دانند، به قول او مبنی بر صدور نامه از سوی محمد بن حنفیه اعتماد کرده و به درستی آن گواهی داده‌اند.<ref>دینوری، ۲۹۰</ref> | شعبی که در جریان پیوستن ابراهیم به [[قیام مختار]] شرکت داشته و بیشتر مورخان، واقعه مذکور را از او روایت کرده‌اند، خود در صحت نامه محمد بن حنفیه به ابراهیم تردید کرده و پس از تحقیق بسیار سرانجام از [[ابوعمره کیسان]]، یکی از گواهانِ صحت انتساب نامه شنیده است که آنان چون مختار را مردی ثقه می‌دانند، به قول او مبنی بر صدور نامه از سوی محمد بن حنفیه اعتماد کرده و به درستی آن گواهی داده‌اند.<ref>دینوری، ۲۹۰</ref> | ||