ماه‌های حرام: تفاوت میان نسخه‌ها

==نسیء==

مفسران، نسیء در آیه ۳۷ سوره توبه را به معنای تغییر ماه‌های حرام به ماه‌های دیگر معنا کرده‌اند.<ref>طوسی، التبیان فی تفسر القرآن، بیروت، ج۵، ص۲۱۶؛ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۲۱ق، ج۹، ص۲۷۱؛ سیوطی، الدر المنثور، دارالفکر، ج٤، ص۱۸۸.</ref>در چگونگی تغییر ما‌ه‌های حرام از منابع متقدم نقل شده است: زمان جاهلیت در موسم [[حج]]، مردی از قبیله کِنانه می‌ایستاد و می‌گفت: من خون عده‌ای از قبیله طَیی و [[قبیله خثعم|خَثعم]] را در [[ماه‌های حرام|ماه حرام]]، [[مباح]] کرده‌ام و [[حرام|حرمت]] آن ماه را به تاخیر انداخته‌ام و به جای آن، [[صفر|ماه صفر]] را ماه حرام قرار داده‌ام. چون سال آینده فرا می‌رسید؛ می‌گفت: ماه صفر را حلال کردم و حرمتش را به تعویق انداختم و بجای آن، [[محرم (ماه)|ماه محرم]] را ماه حرام قرار دادم. آیه ۳۷ سوره توبه نازل شد و از این عمل نهی کرد.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۹۰؛ حویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۲۱۷؛ جرجانی، درج الدرر فی تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۷۶۵؛ ابن عربی، احکام القرآن، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۹۴۳.</ref>

===فلسفه حرمت ماه‌های حرام===

به گفته ناصر مکارم شیرازی، حرمت جنگ در ماه‌های حرام، یکی از راه‌‌های پایان دادن به جنگ‌‌های طولانی مدت بود تا وسیله‌ای برای دعوت به صلح و آرامش باشد. هنگامی که چهار ماه از سال، اسلحه را کنار بگذارند، مجالی برای تفکر و اندیشه به وجود می‌‌آید و احتمال پایان دادن جنگ، بسیار زیاد است.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۷ِ، ص۴۰۸.</ref>