آل خرسان: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حسن بن علی بن شکر]]، فقیه امامی [[قرن سیزدهم]] در حدود ۱۲۰۰ در [[نجف]] به دنیا آمد. [[فقه]] را در محضر [[محمد حسن نجفی|شیخ محمدحسن]] صاحب جواهر (متوفی ۱۲۶۶) آموخت و در همان زمان مجلس درسی برپا کرد که عالمان بسیاری از دانش وی بهره بردند.<ref>تمیمی، ج ۴، ص۶۸</ref> به درخواست برخی از تجار و اعیان [[بغداد]] به آن شهر رفت و تا پایان عمر مرجعیت مردم را برعهده گرفت و در ۱۲۶۵ در همین شهر درگذشت و در نجف اشرف به خاک سپرده شد.<ref>امین، ج ۵، ص۱۸۹؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات: الکرام، قسم ۱، ص۳۳۸؛ ر.ک: به روضاتی، ص۱۵۵؛ محمدهادی امینی، معجم رجال الفکر و الادب فی النجف، ج ۲، ص۴۸۶؛ تمیمی، ج ۴، ص۶۹</ref> او علاوه بر تألیف رساله‌های فقهی، کتابخانه نفیسی داشت که پس از مرگش در آتش سوخت.<ref>آقابزرگ طهرانی، الذریعة، ج ۸، ص۲۹۷؛ روضاتی، ص۱۵۷</ref>