پرش به محتوا

آل خرسان: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۶۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲ نوامبر ۲۰۱۳
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۱: خط ۲۱:
عبدالرسول‌بن محمدحسين‌بن حسن، فقيه زاهد و مجاهد امامى، پس از خواندن دروس مقدمات، مباحث فقه و اصول را نزد محمد طه نجف و ديگران آموخت. وى از جمله كسانى است كه در ركاب فقيه مجاهد سيدمحمدسعيد حبوبی به جنگ با قواى انگليس پرداخت.<ref>تميمى، ج 4، ص 83</ref> او در 21 محرّم 1361 درگذشت و در مقبره خانوادگى آل‌خرسان به خاك سپرده شد.<ref>تميمى، ج 4، ص 83</ref>
عبدالرسول‌بن محمدحسين‌بن حسن، فقيه زاهد و مجاهد امامى، پس از خواندن دروس مقدمات، مباحث فقه و اصول را نزد محمد طه نجف و ديگران آموخت. وى از جمله كسانى است كه در ركاب فقيه مجاهد سيدمحمدسعيد حبوبی به جنگ با قواى انگليس پرداخت.<ref>تميمى، ج 4، ص 83</ref> او در 21 محرّم 1361 درگذشت و در مقبره خانوادگى آل‌خرسان به خاك سپرده شد.<ref>تميمى، ج 4، ص 83</ref>
===عبدالمرتضى‌ بن موسى===
===عبدالمرتضى‌ بن موسى===
عبدالمرتضى‌ بن موسى، فقيه و زاهد امامى، پس از تكميل دوره مقدماتى، فقه و اصول را نزد فقيهانى چون على‌بن ياسين رفيش نجفى (متوفى 1334) و شيخ‌الشريعه اصفهانى و علم رجال را از ابوتراب خوانسارى و حكمت را نزد شيخ‌نعمت‌اللّه دامغانى آموخت (همان، ج 4، ص 84). وى نيز از مجاهدان و مبارزان با استعمار انگليس بود. او در 27 ربيع‌الاول 1361 وفات كرد (همان، ج 4، ص 84ـ85).
عبدالمرتضى‌ بن موسى، فقيه و زاهد امامى، پس از تكميل دوره مقدماتى، فقه و اصول را نزد فقيهانى چون على‌بن ياسين رفيش نجفى (متوفى 1334) و شيخ‌الشريعه اصفهانى و علم رجال را از ابوتراب خوانسارى و حكمت را نزد شيخ‌نعمت‌اللّه دامغانى آموخت.<ref>تميمى، ج 4، ص 84</ref> وى نيز از مجاهدان و مبارزان با استعمار انگليس بود. او در 27 ربيع‌الاول 1361 وفات كرد.<ref>تميمى، ج 4، ص 84ـ85</ref>
# حسن‌بن عبدالهادى‌بن موسى، فقيه و محقق آثار علماى بزرگ شيعه. تولد وى را به اختلاف 1321 (رجوع کنید به همان، ج 4، ص 85) و 1326 (آقابزرگ طهرانى، الذريعة، ج 14، ص 67) ذكر كرده‌اند. پس از تكميل دروس مقدمات، فقه و اصول را نزد فقيهانى چون سيدابوالحسن اصفهانى، ميرزاى نائينى، آقاضياء عراقى و رجال را نزد سيدابوتراب خوانسارى و اخلاق را نزد شيخ‌على قمى و حكمت را از محضر نعمت‌اللّه دامغانى كسب كرد (تميمى، همانجا). وى در تحقيق و احياى شمارى از آثار علمى شيعه سهمى اساسى داشت، از جمله تحقيق و چاپ تهذيب‌الاحكام شيخ‌طوسى همراه با شرح مشيخه آن در نجف‌اشرف در 1382 (آقا بزرگ طهرانى، الذريعة، همانجا؛ محمدهادى امينى، 1413، ج 2، ص 488) و تحقيق و چاپ الاستبصار شيخ‌طوسى همراه با مقدمه و شرح مشيخه آن (آقابزرگ طهرانى، الذريعة، همانجا؛ محمدهادى امينى، 1385، ص 74ـ75). روش شرح ايشان در شرح مشيخه بدين ترتيب است كه در آغاز خلاصه‌اى از جرح و تعديل راوى را ذكر نموده، سپس به اختصار پاره‌اى از منابع رجال يا تراجم موجود وى را نقل كرده است (طوسى، ج 4، ص 305). اثر ديگر او تحقيق و چاپ كتاب من لايحضُرُه الفقيه همراه با مقدمه مبسوطى به نام حياة‌الشيخ الصدوق به پيوست شرح مشيخه صدوق است كه در 1379 در نجف‌اشرف به چاپ رسيده است (آقابزرگ طهرانى، الذريعة، همانجا؛ عواد، ج 1، ص 332ـ333؛ محمدهادى امينى، 1385، ص 337). وى علاوه بر اين، كتابى در شرح‌حال خاندانش با عنوان يتيمة‌الزمان فى ما قيل فى آل خرسان تأليف كرده است (محمدهادى امينى، 1413، همانجا).
===حسن‌بن عبدالهادى‌بن موسى===
# محمدمهدى‌بن سيدحسن، محقق و مؤلف. وى در 1347 در نجف به‌دنيا آمد و پس از اتمام تحصيلات به نگارش و تحقيق روى آورده و آثار فراوانى را تحقيق و تأليف كرده است؛ از جمله كتابى در شرح‌حال عبداللّه‌بن عباس در چهار جلد (آقابزرگ طهرانى، طبقات : نقباء، قسم 3، ص 1118؛ محمدهادى امينى، 1413، همانجا)؛ المشجَّر المبيَّن فى مَنْ ذُكِرَ فى منتقلة الطالبيين (همان، ج 21، ص 44)؛ نشوة‌الامانى كه منظومه‌اى است در 78 بيت در نسب آل خرسان (همان، ج 24، ص160؛ محمدهادى امينى، 1413، همانجا)؛ و قَلائد العِقْيان فى ما قيل فى آل‌الخرسان (آقابزرگ طهرانى، الذريعة، ج 17، ص 163؛ روضاتى، ص 156). وى همچنين تمام آثار باقى مانده از ابن‌ادريس حلّى را تحت عنوان موسوعة ابن‌ادريس حلّى (قم 1387ش) به چاپ رسانده است. وى علاوه بر اين بر بسيارى از كتابها مقدمه نوشته است، كه تمام اين مقدمه‌ها در كتابى با عنوان مقدمات كتب تراثية (قم 1385ش) به چاپ رسيده است. وى همچنين در كتاب اخير، ضمن آوردن شرح حال خود، فهرست كاملى از آثارش (از جمله آثار چاپ نشده) آورده است.
# حسن‌بن عبدالهادى‌بن موسى، فقيه و محقق آثار علماى بزرگ شيعه، تولد وى را به اختلاف 1321<ref>تميمى، ج 4، ص 85</ref> و 1326<ref>آقابزرگ طهرانى، الذريعة، ج 14، ص 67</ref> ذكر كرده‌اند. پس از تكميل دروس مقدمات، فقه و اصول را نزد فقيهانى چون سيدابوالحسن اصفهانى، ميرزاى نائينى، آقاضياء عراقى و رجال را نزد سيدابوتراب خوانسارى و اخلاق را نزد شيخ‌على قمى و حكمت را از محضر نعمت‌اللّه دامغانى كسب كرد.<ref>تميمى، ج 4، ص 85</ref> وى در تحقيق و احياى شمارى از آثار علمى شيعه سهمى اساسى داشت، از جمله تحقيق و چاپ تهذيب‌الاحكام شيخ‌طوسى همراه با شرح مشيخه آن در نجف‌اشرف در 1382<ref>آقا بزرگ طهرانى، الذريعة، ج 14، ص 67؛ محمدهادى امينى، معجم رجال الفكر و الادب فى‌النجف، ج 2، ص 488</ref> و تحقيق و چاپ الاستبصار شيخ‌طوسى همراه با مقدمه و شرح مشيخه آن<ref>آقابزرگ طهرانی، الذريعة، ج 14، ص 67؛ محمدهادى امينی، معجم‌المطبوعات النجفية، ص 74ـ75</ref> روش شرح ايشان در شرح مشيخه بدين ترتيب است كه در آغاز خلاصه‌اى از جرح و تعديل راوى را ذكر نموده، سپس به اختصار پاره‌اى از منابع رجال يا تراجم موجود وى را نقل كرده است.<ref>طوسى، ج 4، ص 305</ref> اثر ديگر او تحقيق و چاپ كتاب من لايحضُرُه الفقيه همراه با مقدمه مبسوطى به نام حياة‌الشيخ الصدوق به پيوست شرح مشيخه صدوق است كه در 1379 در نجف‌اشرف به چاپ رسيده است.<ref>آقابزرگ طهرانی، الذريعة، ج 14، ص 67؛ عواد، ج 1، ص 332ـ333؛ محمدهادى امينى، معجم‌المطبوعات النجفية، ص 337</ref> وى علاوه بر اين، كتابى در شرح‌حال خاندانش با عنوان يتيمة‌الزمان فى ما قيل فى آل خرسان تأليف كرده است.<ref>محمدهادى امينى، معجم رجال الفكر و الادب فى‌النجف، ج 2، ص 488</ref>
===محمدمهدى‌بن سيدحسن===
محمدمهدى‌بن سيدحسن، محقق و مؤلف، در 1347 در نجف به‌دنيا آمد و پس از اتمام تحصيلات به نگارش و تحقيق روى آورده و آثار فراوانى را تحقيق و تأليف كرده است؛ از جمله كتابى در شرح‌حال عبداللّه‌بن عباس در چهار جلد<ref>آقابزرگ طهرانى، طبقات : نقباء، قسم 3، ص 1118؛ محمدهادى امينى، معجم رجال الفكر و الادب فى‌النجف، ج 2، ص 488</ref> المشجَّر المبيَّن فى مَنْ ذُكِرَ فى منتقلة الطالبيين (همان، ج 21، ص 44)؛ نشوة‌الامانى كه منظومه‌اى است در 78 بيت در نسب آل خرسان<ref>آقابزرگ طهرانی، الذريعة، ج 24، ص160؛ محمدهادى امينى، معجم رجال الفكر و الادب فى‌النجف، ج 2، ص 488</ref> و قَلائد العِقْيان فى ما قيل فى آل‌الخرسان.<ref>آقابزرگ طهرانى، الذريعة، ج 17، ص 163؛ روضاتى، ص 156</ref>
وى همچنين تمام آثار باقى مانده از ابن‌ادريس حلّى را تحت عنوان موسوعة ابن‌ادريس حلّى (قم 1387ش) به چاپ رسانده است. وى علاوه بر اين بر بسيارى از كتابها مقدمه نوشته است، كه تمام اين مقدمه‌ها در كتابى با عنوان مقدمات كتب تراثية (قم 1385ش) به چاپ رسيده است. وى همچنين در كتاب اخير، ضمن آوردن شرح حال خود، فهرست كاملى از آثارش (از جمله آثار چاپ نشده) آورده است.
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس|2}}
{{پانویس|2}}
خط ۳۰: خط ۳۳:
* محمدمحسن آقابزرگ طهرانى، الذريعة الى تصانيف‌الشيعة، چاپ على‌نقى منزوى و احمد منزوى، بيروت 1403/1983.
* محمدمحسن آقابزرگ طهرانى، الذريعة الى تصانيف‌الشيعة، چاپ على‌نقى منزوى و احمد منزوى، بيروت 1403/1983.
* محمدمحسن آقابزرگ طهرانى، طبقات اعلام‌الشيعة: الحقائق الراهنة فى المائة الثامنة، چاپ على‌نقى منزوى، بيروت 1975.
* محمدمحسن آقابزرگ طهرانى، طبقات اعلام‌الشيعة: الحقائق الراهنة فى المائة الثامنة، چاپ على‌نقى منزوى، بيروت 1975.
* محمدمحسن آقابزرگ طهرانى، الضياءاللامع فى‌القرن التاسع، چاپ على‌نقى منزوى، تهران 1362ش؛
* محمدمحسن آقابزرگ طهرانى، الضياءاللامع فى‌القرن التاسع، چاپ على‌نقى منزوى، تهران 1362ش.
* محمدمحسن آقابزرگ طهرانى، الكرام البررة، قسم 1ـ2، مشهد 1404؛ همان: نقباءالبشر فى‌القرن‌الرابع عشر، مشهد، قسم 1ـ4، 1404.
* محمدمحسن آقابزرگ طهرانى، الكرام البررة، قسم 1ـ2، مشهد 1404.
* محمدمحسن آقابزرگ طهرانى، نقباءالبشر فى‌القرن‌الرابع عشر، مشهد، قسم 1ـ4، 1404.
* جعفربن باقر آل‌محبوبه، ماضى‌النجف و حاضرها، بيروت 1406/1986؛
* جعفربن باقر آل‌محبوبه، ماضى‌النجف و حاضرها، بيروت 1406/1986؛
* ابن‌عنبه، عمدة‌الطالب فى انساب آل ابى‌طالب، بيروت: دارمكتبة الحياة،، بى‌تا.
* ابن‌عنبه، عمدة‌الطالب فى انساب آل ابى‌طالب، بيروت: دارمكتبة الحياة، بى‌تا.
* همو، الفصول‌الفخريه، چاپ جلال‌الدين محدث ارموى، تهران 1363ش.
* ابن‌عنبه، الفصول‌الفخريه، چاپ جلال‌الدين محدث ارموى، تهران 1363ش.
* امين.
* امين.
* عبدالحسين امينى، شهداء الفضيلة، قم 1352ش.
* عبدالحسين امينى، شهداء الفضيلة، قم 1352ش.
کاربر ناشناس