|
|
| خط ۶۹: |
خط ۶۹: |
| # توصیف علم الهی و اینکه او به همه موجودات عالم است.<ref>نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، صص۸۳-۸۴.</ref> | | # توصیف علم الهی و اینکه او به همه موجودات عالم است.<ref>نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، صص۸۳-۸۴.</ref> |
| # خطبه با دعای امام و طلب رضای خدا و درخواست بی‌نیازی از اینکه دست نیاز به سوی جز او دراز کنیم به پایان می‌رسد.<ref>نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، ص۸۴.</ref> | | # خطبه با دعای امام و طلب رضای خدا و درخواست بی‌نیازی از اینکه دست نیاز به سوی جز او دراز کنیم به پایان می‌رسد.<ref>نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، ص۸۴.</ref> |
|
| |
| == ارزش ادبی خطبه ==
| |
| [[ابن ابی الحدید]]، از علمای [[اهل سنت]]، در شرح این خطبه می‌نویسد: این فصل از سخنان امیرالمؤمنین(ع) دارای استعاراتی شگفت و جز آن از ابواب [[علم بدیع|بدیع]] است که اگر در دیوان شاعری پرگو یا نویسنده‌ای پرگو یافت شود سزاوار است بر دیگران مقدم شود،... خدا را جای شگفتی است از کسانی که معیار برتری سخنان را دارا بودن امثال این صنعت می‌دانند و چون در صد صفحه، دو یا سه کلمه از آن را بیابند، قیامتی برپا می‌کنند و در بوق و کرنا می‌کنند و صفحه‌ها در وصف نکویی و شگفتی آن پر می‌کنند ولی چون این سخن را که همه‌اش به لطیف‌ترین وجه و ظریف‌ترین وجه و زیباترین عبارت و دقیق‌ترین معنا و نیکوترین مقصود، از این صنعت پر است می‌بینند هوای نفس و [[تعصب]] مانع می‌شود که از برتری آن سخن بگویند البته اگر به خوبی سخن گویند و تعصب نورزند که دیگر سخنان را بر آن برتری دهند.<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۴۵۱-۴۵۲</ref>
| |
|
| |
|
| == اعتبار خطبه == | | == اعتبار خطبه == |
