ستون توبه: تفاوت میان نسخه‌ها

گناه و خطای ابولبابه در خبررسانی به [[بنی‌قریظه|یهودیان بنی‌قریظه]]، پس از [[غزوه خندق|جنگ خندق]] در [[سال ۵ هجری قمری|سال پنجم هجرت]] بوده است. پس از خاتمه جنگ، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]  بنی‌قریظه را محاصره کرد. ابولبابه از طرف پیامبر(ص) نزد بنی‌قریظه رفت. وی از روی بی‌توجهی به آنان گفت چون نقض عهد کرده‌اند، [[مرگ]] در انتظار آنهاست.<ref>الخیاری، تاریخ معالم المدینة المنورة قدیماً و حدیثاً، ۱۴۱۹ق، ص۹۴.</ref> این سخن می‌توانست بنی‌قریظه را به دفاع وادار کند. ابولبابه، متوجه خطای خویش شد، از قلعه بنی‌قریظه خارج شد، به‌سوی [[مسجدالنبی]] رفت، خود را به یکی از ستون‌ها بست و شروع به گریه کرد و نماز خواند.<ref>جعفریان، آثار اسلامی مکّه و مدینه، ۱۳۹۰ش، ص۲۲۵.</ref> پس از آن [[خدا|خداوند]] توبه ابولبابه را پذیرفت و این ستون به نام ستون توبه معروف شد.<ref>جعفریان، آثار اسلامی مکّه و مدینه، ۱۳۹۰ش، ص۲۲۵.</ref> [[ابن‌هشام]] و [[ابن‌اسحاق]] این روایت را تأیید کردند<ref>شُراب، فرهنگ اعلام جغرافیایی - تاریخی در حدیث و سیره نبوی، ۱۳۸۳ش، ص۴۱.</ref> و [[واقدی]] در المغازی این ماجرا را به تفصیل بیان کرده است.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۵۰۸.</ref>

</ref> در کتاب‌های سیره آمده است که آیه ۲۷ سوره انفال که خداوند به مسلمانان دستور می‌دهد که خیانت به [[خدا]] و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول]] نکنند، درباره ابولبابه است. گرچه در این باره تردید وجود دارد؛ زیرا [[سوره انفال]] مربوط به [[سال ۲ هجری قمری|سال دوم هجری]] و [[غزوه بدر|جنگ بدر]] است.<ref>جعفریان، آثار اسلامی مکّه و مدینه، ۱۳۹۰ش، ص۲۲۵.</ref>

{{همچنین ببینید|غزوه بنی‌قریظه}}