غریب الغربا (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

'''غَریب‌الغُرَبا''' به معنای از همه غریب‌تر؛ از [[فهرست کنیه‌ها و لقب‌های امام رضا(ع)|القاب امام رضا(ع)]] است<ref>ناجی ادریس، «[https://burathanews.com/arabic/articles/414995 لماذا اشتهر الامام الرضا(ع) بغریب الغرباء]»، وبگاه خبرگزاری براثا.</ref> که در بین عموم شیعیان کاربرد دارد.<ref>«[https://www.qudsonline.ir/news/71962 چرا به امام رضا(ع) غریب الغربا می‌گویند؟]»، وبگاه قدس آنلاین.</ref> چنان که در اشعار آئینی نیز این لقب کاربرد فراوانی دارد؛<ref>برای نمونه نگاه کنید به: پارسافر، «[https://shereno.com/49327/45537/360332.html عید زعفرانی]»، وبگاه شعر نو؛ «[http://janatmahdi.blogfa.com/post/268 تو غریب الغربایی تو معین الضعفایی]»، وبگاه اشعار مذهبی؛ «[https://hawzah.net/fa/goharenab/View/79627 مجموعه ابیات شهادت امام رضا]»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.</ref>

با وجود شهرت عمومی این لقب، عبارت غریب الغربا در زیارت‌ها و روایات مرتبط با امام رضا(ع)، برای وی به کار نرفته است.<ref>«[https://www.balagh.ir/content/15143 چرا امام رضا را که این‌همه عاشق و زائر دارند غریب‌الغربا می‌نامیم؟]»، وبگاه بلاغ.</ref> ولی کلمه غریب در برخی روایات برای ایشان استفاده شده است.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۵۸۴.</ref> خود وی نیز از عنوان غریب برای توصیف خود استفاده کرده است.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۵۸۴.</ref> از سوی دیگر از همین لقب غریب الغربا برای [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] در زیارت‌هایی همچون [[زیارت مفجعه|زیارت مُفجِعه]]،<ref>مجلسی، زادالمعاد، ۱۴۲۳ق، ص۵۱۰.</ref> زیارت [[نیمه شعبان]]<ref>ابن‌طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۱۴.</ref> و یکی از زیارت‌های وارد شده برای [[روز عاشورا]]<ref>ابن‌مشهدی، المزارالکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۴۹۷؛ </ref> استفاده شده است.

به گفته برخی لغت‌شناسان، غریب به کسی گفته می‌شود که دور از وطن باشد یا به دلیل نداشتن دوست و آشنا در بین مردم تنها باشد.<ref>احمد مختار، معجم اللغة العربیة المعاصره، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۱۶۰۱.</ref>