نهج الفصاحه (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

پاینده در ۱۳۱۱ش به [[تهران]] عزیمت کرد و کار روزنامه‌نگاری را ادامه داد. او مترجم و نویسنده‌ای پرکار بود. تسلط او بر زبان و ادب فارسی و عربی (وی با انگلیسی و فرانسه هم آشنایی داشت) و تجربة ممتدش در روزنامه نگاری، نثری روان و بی‌غلط به او بخشیده بود که ویژگی برجسته آثارش و باعث توفیق آنها بود. از این میان، اهمیت کار پاینده بیشتر در ترجمه‌های فصیح و جذابی است که از عربی به عمل آورده و نثر آنها، در عین امروزین بودن، یادآور فخامت متون کهن فارسی است. ترجمه‌ی او از [[قرآن]]، که اولین بار در ۱۳۳۶ش منتشر شد و نقطة عطفی در ترجمه‌های معاصر قرآن است، همچنان موفق و ممتاز به شمار می‌آید و می‌توان آن را مهمترین اثر پاینده دانست. مزیت عمدة این ترجمه سادگی و روانی آن است.

پاینده مشاغل دولتی هم داشت. او پس از اقامت در تهران در وزارت پست و تلگراف و تلفن استخدام شد و سپس خود را به وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه منتقل کرد. مدتی دبیر فرهنگستان ایران بود و در ۱۳۲۶ش به ریاست اداره تبلیغات منصوب شد. همچنین، در دوره دوم مجلس مؤسسان و دوره‌های بیست و یکم و بیست و دوم مجلس شورای ملی نمایندة نجف آباد بود از پاینده حدود چهل اثر منتشر شده است.<ref>http://www.encyclopaediaislamica.com</ref>