خلود: تفاوت میان نسخه‌ها

'''خُلود''' یا جاودانگی، در ادبیات اسلامی، همان حیات ابدی در [[آخرت|جهان آخرت]] است که آموزه‌ای مشترک بین [[ادیان الهی]] است. آیات متعددی از قرآن و تعدادی از احادیث اسلامی بر خلود تصریح دارند. بر اساس این آموزه، همه بهشتیان برای همیشه در بهشت خواهند ماند؛ ولی فقط گروهی از کسانی که وارد جهنم می‌شوند در آن ماندگار خواهند بود. درباره خلود کافران در جهنم اتفاق‌نظر وجود دارد؛ ولی درباره ماندگاریِ [[فاسق|گنهکاران مرتکب کبیره]]، در فرقه‌های اسلامی، نظر واحدی رایج نیست. شیعیان معتقدند [[عذاب ابدی]] مخصوص کافران معاند است.  

برخی از عالمان دینی گفته‌اند خلود در جهنم با رحمت و [[عدل الهی|عدالت الهی]] ناسازگار است و معتقد شده‌اند که یا خلود به معنای زمان خیلی طولانی است یا اینکه ساکنان جهنم، پس از مدتی، دیگر رنج نخواهند کشید. در نقطه مقابل، فیلسوفان مسلمان، با تکیه بر [[تجرد نفس]] و وابستگی پاداش و عذاب به حقیقت نفس انسانی، آموزه خلود را تبیین کرده‌اند.