واقعه هجوم به خانه حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها
←شرح واقعه
جز (جایگزینی متن - '{{شعر جدید' به '{{شعر') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
==شرح واقعه== | ==شرح واقعه== | ||
بنابر نقل [[یعقوبی]]، مورخ قرن سوم، در [[واقعه سقیفه بنی‌ساعده]] برخی [[صحابه]] همچون [[عباس بن عبدالمطلب]]، [[فضل بن عباس]]، [[سلمان فارسی]]، [[ابوذر غفاری]]، [[عمار یاسر]] و [[براء بن عازب]] از [[بیعت]] با ابوبکر خودداری کردند.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۱۲۴.</ref> به‌گفته [[سید مرتضی عسکری]]، تاریخ‌پژوه قرن پانزدهم | بنابر نقل [[یعقوبی]]، مورخ قرن سوم، در [[واقعه سقیفه بنی‌ساعده]] برخی [[صحابه]] همچون [[عباس بن عبدالمطلب]]، [[فضل بن عباس]]، [[سلمان فارسی]]، [[ابوذر غفاری]]، [[عمار یاسر]] و [[براء بن عازب]] از [[بیعت]] با ابوبکر خودداری کردند.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۱۲۴.</ref> به‌گفته [[سید مرتضی عسکری]]، تاریخ‌پژوه قرن پانزدهم هجری قمری، همان کسانی که با ابوبکر بیعت نکردند، همراه با امام علی(ع) در خانه فاطمه(س) تَحَصُّن کردند.<ref>عسکری، سقیفه: بررسی نحوه شکل‌گیری حکومت پس از پیامبر، ۱۳۸۷ش، ص۹۹.</ref> طبری [[طلحه]] و [[زبیر]] را نیز جزو تحصن‌کنندگان نام برده است.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۰۲.</ref> | ||
===دستور ابوبکر به بیعت‌گرفتن از علی(ع) و همراهانش=== | ===دستور ابوبکر به بیعت‌گرفتن از علی(ع) و همراهانش=== | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
{{جعبه نقل قول | عنوان =امام علی(ع) درباره حوادث پس از [[رحلت پیامبر(ص)]] فرمود:| نقل‌قول =و چون خدا [[رسول الله|فرستاده خود]] را نزد خویش برد، گروهی به گذشته برگشتند و با پیمودن راه‌های گوناگون به گمراهی رسیدند و به دوستانی که خود گزیدند پیوستند و از خویشاوند گسستند. از وسیلتی که به دوستی آن مأمور بودند جدا افتادند و بنیان را از بن برافکندند و در جای دیگر بنا نهادند.|ترجمه=|تاریخ بایگانی | | {{جعبه نقل قول | عنوان =امام علی(ع) درباره حوادث پس از [[رحلت پیامبر(ص)]] فرمود:| نقل‌قول =و چون خدا [[رسول الله|فرستاده خود]] را نزد خویش برد، گروهی به گذشته برگشتند و با پیمودن راه‌های گوناگون به گمراهی رسیدند و به دوستانی که خود گزیدند پیوستند و از خویشاوند گسستند. از وسیلتی که به دوستی آن مأمور بودند جدا افتادند و بنیان را از بن برافکندند و در جای دیگر بنا نهادند.|ترجمه=|تاریخ بایگانی | | ||
| منبع = <small>[[نهج البلاغه]]، خطبه ۱۵۰، ترجمه [[سید جعفر شهیدی|شهیدی]].</small> | تراز = چپ| عرض = 230px | اندازه خط = 12px| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}} | | منبع = <small>[[نهج البلاغه]]، خطبه ۱۵۰، ترجمه [[سید جعفر شهیدی|شهیدی]].</small> | تراز = چپ| عرض = 230px | اندازه خط = 12px| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}} | ||
در [[کتاب الاختصاص]] منسوب به [[شیخ مفید]]، آمده است که وقتی علی(ع) را به سمت [[مسجد النبی|مسجد]] می‌بردند، [[زبیر]] که جزو حاضران در خانه فاطمه(س) بود شمشیر کشید و گفت: ای فرزندان عبدالمطلب! آیا شما زنده‌اید و با علی اینگونه برخورد می‌شود؟! او به سمت عمر حمله کرد، ولی [[خالد بن ولید]] به سمت او سنگی پرتاب کرد و شمشیر از دست او افتاد. عمر شمشیر را برداشت و بر سنگی کوبید و شمشیر شکست.<ref>منسوب به شیخ مفید، الاختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۱۸۶.</ref> بنابر نقل طبری، مورخ قرن | در [[کتاب الاختصاص]] منسوب به [[شیخ مفید]]، آمده است که وقتی علی(ع) را به سمت [[مسجد النبی|مسجد]] می‌بردند، [[زبیر]] که جزو حاضران در خانه فاطمه(س) بود شمشیر کشید و گفت: ای فرزندان عبدالمطلب! آیا شما زنده‌اید و با علی اینگونه برخورد می‌شود؟! او به سمت عمر حمله کرد، ولی [[خالد بن ولید]] به سمت او سنگی پرتاب کرد و شمشیر از دست او افتاد. عمر شمشیر را برداشت و بر سنگی کوبید و شمشیر شکست.<ref>منسوب به شیخ مفید، الاختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۱۸۶.</ref> بنابر نقل طبری، مورخ قرن سوم قمری، زبیر هنگام بیرون آمدن از خانه فاطمه پایش لغزید و شمشیر از دستش افتاد.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۰۲.</ref> | ||
پس از آن علی(ع) را نزد ابوبکر بردند و او را تهدید کردند که اگر بیعت نکند گردنش زده خواهد شد.<ref>ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۰-۳۱.</ref> در [[کتاب سلیم]] آمده است که علی(ع) در آن جمع به احتجاج پرداخت و سخنان پیامبر(ص) در [[روز غدیر]] و موارد دیگر درباره جانشینی خود را برای حاضران یادآوری کرد، ولی ابوبکر گفت از پیامبر شنیده است که [[نبوت]] و [[خلافت]] در [[اهل بیت|اهل‌بیت او]] جمع نمی‌شود.<ref>سلیم بن قیس، کتاب سلیم بن قیس، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۱۵۳-۱۵۵.</ref> | پس از آن علی(ع) را نزد ابوبکر بردند و او را تهدید کردند که اگر بیعت نکند گردنش زده خواهد شد.<ref>ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۰-۳۱.</ref> در [[کتاب سلیم]] آمده است که علی(ع) در آن جمع به احتجاج پرداخت و سخنان پیامبر(ص) در [[روز غدیر]] و موارد دیگر درباره جانشینی خود را برای حاضران یادآوری کرد، ولی ابوبکر گفت از پیامبر شنیده است که [[نبوت]] و [[خلافت]] در [[اهل بیت|اهل‌بیت او]] جمع نمی‌شود.<ref>سلیم بن قیس، کتاب سلیم بن قیس، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۱۵۳-۱۵۵.</ref> | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
===آتش‌زدنِ در، آسیب‌دیدن فاطمه(س) و سِقط‌شدن محسن=== | ===آتش‌زدنِ در، آسیب‌دیدن فاطمه(س) و سِقط‌شدن محسن=== | ||
در برخی منابع قدیمی شیعه نقل شده است که در واقعه هجوم به خانه فاطمه، درِ خانه را آتش زدند و فاطمه(س) آسیب دید و جنینش سِقط شد. در [[کتاب سلیم بن قیس]] آمده است که عمر بن خطاب تهدید خود را عملی کرد و درِ خانه فاطمه(س) را آتش زد و وارد خانه شد و وقتی با مقاومت فاطمه(س) روبه‌رو گردید با غلاف شمشیر به پهلوی او زد.<ref>سلیم بن قیس، کتاب سلیم بن قیس، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۱۵۰.</ref> همچنین در کتاب [[اثبات الوصیه للامام علی بن ابی‌طالب (مسعودی)|اثبات الوصیه]] منسوب به [[علی بن حسین مسعودی]] مورخ قرن چهارم آمده است: «به خانه هجوم بردند و درِ آن را آتش زدند و علی(ع) را به زور بیرون بردند و سرور زنان را پشت در فشار دادند، به‌طوری که محسن سِقط شد.»<ref>مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۳۸۴ش، ص۱۴۶.</ref> در نقل [[دلائل الامامة]] آمده است که عمر به [[قنفذ]] دستور داد فاطمه(س) را بزند.<ref>طبری، دلائل الإمامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۴.</ref> | در برخی منابع قدیمی شیعه نقل شده است که در واقعه هجوم به خانه فاطمه، درِ خانه را آتش زدند و فاطمه(س) آسیب دید و جنینش سِقط شد. در [[کتاب سلیم بن قیس]] آمده است که عمر بن خطاب تهدید خود را عملی کرد و درِ خانه فاطمه(س) را آتش زد و وارد خانه شد و وقتی با مقاومت فاطمه(س) روبه‌رو گردید با غلاف شمشیر به پهلوی او زد.<ref>سلیم بن قیس، کتاب سلیم بن قیس، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۱۵۰.</ref> همچنین در کتاب [[اثبات الوصیه للامام علی بن ابی‌طالب (مسعودی)|اثبات الوصیه]] منسوب به [[علی بن حسین مسعودی]] مورخ قرن چهارم هجری قمری آمده است: «به خانه هجوم بردند و درِ آن را آتش زدند و علی(ع) را به زور بیرون بردند و سرور زنان را پشت در فشار دادند، به‌طوری که محسن سِقط شد.»<ref>مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۳۸۴ش، ص۱۴۶.</ref> در نقل [[دلائل الامامة]] آمده است که عمر به [[قنفذ]] دستور داد فاطمه(س) را بزند.<ref>طبری، دلائل الإمامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۴.</ref> | ||
[[عیاشی]]، [[محدث]] شیعه در عصر [[غیبت صغرا]] نیز گفته است که عمر با لگد به درِ خانه، که از شاخه‌های نخل درست شده بود، کوبید و آن را شکست و وارد خانه شد و علی(ع) را کتف بسته بیرون برد.<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۶۷.</ref> | [[عیاشی]]، [[محدث]] شیعه در عصر [[غیبت صغرا]] نیز گفته است که عمر با لگد به درِ خانه، که از شاخه‌های نخل درست شده بود، کوبید و آن را شکست و وارد خانه شد و علی(ع) را کتف بسته بیرون برد.<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۶۷.</ref> | ||