سید عبدالله شبر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سید عبدالله بن سید محمدرضا شُبّر حسینی نجفی کاظمی''' ([[سال ۱۱۸۸ هجری قمری|۱۱۸۸]]-[[سال ۱۲۴۲ هجری قمری|۱۲۴۲ق]]) عالم [[شیعه]] در [[قرن سیزدهم هجری قمری]]، [[حدیث|محدث]] موثق [[امامیه]]، عالم اخلاقی و نویسنده [[تفسیر شبر]] است. او در [[نجف]] متولد گردید و پس از تحصیلات مقدماتی راهی [[کاظمین]] شد و تا آخر عمر در آنجا به تدریس و تألیف مشغول بود. شبر تألیفات بسیاری از خود به جای گذاشت و به همین جهت به ''[[محمدباقر مجلسی|مجلسی ثانی]]'' شهرت یافته است.  

زهد و تقوا و کمک به رفع حوائج دیگران از خصوصیات اخلاقی او شمرده شده است. آرامگاه او در یکی از حجرات [[حرم کاظمین]] در کنار مزار پدرش قرار دارد.

سید عبدالله شبر در سال ۱۱۸۸ق در [[نجف اشرف]] متولد شد. پس از تولد او پدرش [[سید محمد رضا شبر|سید محمدرضا]] به [[کاظمین]] نقل مکان کرد و تا هنگام وفات در آنجا مشغول تدریس و تالیف بود. خاندان شبر از خانواده‌های سرشناس و مشهور در [[عراق]] بودند.<ref>امین عاملی، اعیان الشیعه، ۱۴۲۱ق، ج ۸، ص۸۲.</ref>

او بسیار عابد، زاهد و باتقوا بود. [[اخلاق]] و اوصاف حمیده و پسندیده‌ای داشت. در انجام عبادات دینی مانند زیارت [[ائمه]]، [[نمازهای نافله|نوافل]]، زیارت برادران دینی و برآوردن حوائج مسلمین بسیار تلاش می‌کرد. پدرش به او سفارش کرد: اگر از اموالی که به تو می‌دهم برای تعلیم و تعلّم استفاده نکنی، هر چند یک روز باشد، بر تو [[حلال]] نمی‌کنم. او روزی قلم‌دان خویش را برای تهیه غذا فروخت و دوستانش علت کار را جویا شدند. سید پاسخ داد: امروز کسالتی داشتم که در پی آن از مطالعه مستمر ناتوان بودم، از این رو دلیلی نیافتم تا در آن روز به خود اجازه دهم که از اموال پدرم چیزی بخورم.<ref> زریو، علامه شبر و روش تفسیری او، ۱۳۸۴ ش.</ref> <ref>امین عاملی، اعیان الشیعه، ج ۸، ص۸۲.</ref>

سید عبدالله نزد پدرش مدت زیادی تحصیل کرد و در همان زمان خدمت [[سید محسن اعرجی]] صاحب کتاب [[المحصول فی الاصول]] تلمذ نمود. [[جعفر کاشف الغطاء|شیخ جعفر نجفی]] صاحب [[کشف الغطاء عن مبهمات الشریعة الغراء|کاشف الغطاء]]، [[شیخ احمد احسایی|شیخ احمد بن زین الدین احسایی]] پیشوای [[شیخیه]] و شیخ [[اسدالله شوشتری]] صاحب [[مقابس الانوار|مقابس]] به او اجازه [[اجتهاد]] داده بودند.<ref>امین عاملی، اعیان الشیعه، ۱۴۲۱ق، ج ۸، ص۸۲.</ref><ref>شبر، ترجمه الاخلاق شبر، ۱۳۷۸ ش، ص۲۲.</ref>

* مهدی فرزند شیخ اسدالله شوشتری