عذاب ابدی: تفاوت میان نسخه‌ها

خلود و جاودانگی روح آدمی بعد از مرگ، جزو آموزه‌های دین اسلام و بسیاری از ادیان دیگر از جمله [[یهودیت]] و [[مسیحیت]] است.<ref>بلانیان و دهقانی محمودآبادی، «خلود در عذاب»، ص۱۷۷. </ref> [[ملاصدرا]] در آثار فلسفی خود مانند [[الحکمة المتعالیة فی الاسفار العقلیة الاربعة (کتاب)|الحکمة المتعالیه]]<ref>ملاصدرا، اسفار، ۱۹۸۱م، ج۲، ص۳۴۶.</ref> و [[الشواهد الربوبیه]]<ref>ملاصدرا، الشواهد الربوبیه، ۱۳۸۶ش، ص ۳۸۵.</ref> و عرشیه<ref>ملاصدرا، العرشیه، ۱۴۲۰ق، ص ۲۸۰.</ref> خلود اهل آتش را «مسألة عویصه» و سخت خوانده است.<ref>ملاصدرا، الاسفار،  ۱۹۸۱م، ج ۹، ص۳۴۶.</ref> و سبزواری فیلسوف شیعه آن را از اسراری می‌داند که اکثریت انسان‌ها بدان راه ندارند.<ref>سبزواری، رسائل حکیم سبزواری، ۱۳۷۶ش، ص۳۲۹.</ref> اختلاف در مسئله عذاب ابدی به حدی است که عده‌ای آن را اجماعی و [[ضروری دین]] می‌دانند و برخی دیگر آن را به قدری دور از عقل تلقی می‌کنند که نمی‌توان آن را به دین نسبت داد.<ref>قدردان قراملکی، «تأملی در جاودانگی عذاب کفار ۱»، ص۱۳۰.</ref>  

به طور کلی، این افراد یا گروه‌ها در قرآن به خلود در آتش [[وعید]] داده شده‌اند: [[ کفر|کافران]]،<ref> سوره آل‌عمران، آیه ۱۱۶؛ سوره بینه، آیه ۶، سوره احزاب، آیه ۶۴-۶۵.</ref> [[شرک|مشرکان]]،<ref>سوره بینه،آیه ۶؛ سوره فرقان، آیه ۶۸-۶۹.</ref> و [[منافق|منافقان]].<ref>سوره توبه، آیه۶۸؛ سوره مجادله، آیه ۱۴-۱۷.</ref>