قصیده میمیه فرزدق: تفاوت میان نسخه‌ها

ترجمه‌ها و شرح‌های مختلفی از قصیده میمیه ارائه شده است؛ از جمله عبدالرحمن بن احمد جامى (شاعر معروف قرن نهم هجری)،<ref>مدرس تبریزی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، ۱۳۶۹ش، ج۱، ص۳۸۷.</ref> سید زفرخان جوهری استروشنی،<ref>جوهری استروشنی، «شرح منظوم بر قبساتی از قصیده فرزدق» در وبگاه گیسوم.</ref> ابوالقاسم وفا (درگذشت:۱۲۶۱ق)،<ref>درایتی، فهرستگان نسخه‌های خطی ایران، ۱۳۹۲ش، ج۲۵، ص۲۸۳</ref> عبدالکریم محرابی ایروانی (۱۳۱۰-۱۳۸۲ش)<ref>بی نا، «ترجمه منظوم قصیده سجادیه فرزدق به زبان فارسی»، در درگاه موسسه و بنیاد بین المللی صحیفه سجادیه.</ref> و [[نورالله شاه‌آبادی]]<ref>شاه‌آبادی، «قصیده میمیه (فرزدق) در مدح امام علی ابن الحسین زین‌العابدین (ع)» در وبگاه خانه‌کتاب و ادبیات ایران</ref> آن را به فارسی و در قالب منظوم ترجمه کرده‌اند. هچنین افرادی مانند جامی،<ref>انوار، «ترجمه منثور و منظوم و شرح قصیده میمیه فرزدق شاعر نامبردار دوره اسلامی در مدح امام علی بن الحسین ملقب به زین العابدین و سید الساجدین»، ۱۳۵۸ش، ص۳۰۸.</ref> استرآبادی (قرن یازده و دوازهم)،<ref>درایتی، فهرستگان نسخه‌های خطی ایران، ۱۳۹۲ش، ج۲۵، ص۳۰۳؛ موسسه تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان، بانک جامع فهرست الفبایی نسخ خطی جهان، ۱۴۰۱ش، ج۱۷، ص۱۰۶۷۸-۱۰۶۷۹؛ حسینی، التراث العربی المخطوط فی مكتبات ایران العامة، ۱۳۸۸ش، ج۱۴، ص۳۹۹</ref> محمد بن سلیمان تنکابنی(۱۲۳۴-۱۳۰۲ق)،<ref>درایتی، فهرستگان نسخه‌های خطی ایران، ۱۳۹۲ش، ج۲۵، ص۳۰۳</ref> محمدبن ابراهیم بن علی بن یوسف السبیتی العاملی (قرن سیزدهم)،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۱۴</ref> عبدالحسین فاضل گروسی(۱۲۹۵-۱۳۲۴ق)،<ref>درایتی، فهرستگان نسخه‌های خطی ایران، ۱۳۹۲ش، ج۲۵، ص۳۰۳</ref> مصطفی بن محمد خویی (قرن سیزدهم)،<ref>درایتی، فهرستگان نسخه‌های خطی ایران، ۱۳۹۲ش، ج۲۵، ص۳۰۳</ref> ابوالحسن تنکابنی(قرن چهاردهم)،<ref>امین، حسن، مستدرکات اعیان الشیعه، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۸</ref> صابر شوشتری،<ref>صابر شوشتری، شرح قصیده الفرزدق و تخامیسها، ۱۳۷۳ش، در درگاه پایگاه اطلاع رسانی کتاب خانه‌های ایران</ref> و گودینی<ref>گودینی، بررسی، شرح و تحلیل قصیده‌ی فرزدق، ۱۳۹۵ش</ref> قصیده را به‌صورت مستقل شرح کرده‌اند. برخی شارحین نیز در ضمن یک کتاب به توضیح بعضی از ابیات فرزدق پرداخته‌اند؛ مثلا مرزوقی (درگذشت: ۴۲۱ق) در ضمن شرح دیوان الحماسه طائی، تعدادی از ابیات قصیده میمیه را نیز شرح کرده است.<ref>مرزوقی، شرح دیوان الحماسه، ۱۴۲۴ق، ص ۱۱۳۴</ref>