قصیده میمیه فرزدق: تفاوت میان نسخه‌ها

بنابر نقل مشهور و نیز منابع متقدم شیعی همچون [[الاختصاص (کتاب)|الاختصاص]]،<ref>مفید، الإختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۱۹۱</ref> [[الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد (کتاب)|ارشاد شیخ مفید]]،<ref>مفید، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ۱۴۱۳ق، ج‏۲، ص۱۵۰</ref> [[الامالی (سید مرتضی)|امالی سید مرتضی]]<ref>سید مرتضی، أمالي المرتضى، ۱۹۹۸م، ج‏۱، ص۶۷</ref> و [[فهرست اسماء مصنفی الشیعة (کتاب)|رجال نجاشی]]<ref>طوسی، رجال الكشي - إختيار معرفة الرجال، ۱۴۰۹ق، ص۱۳۰</ref> اشعار فرزدق برای [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد (ع)]] سروده شده است. البته در برخی منابع کهن مانند [[الفتوح (کتاب)|الفتوح ابن اعثم]] (قرن دوم و سوم قمری)، [[معجم الکبیر]] طبرانی (قرن چهارم قمری) و [[کشف الغمة فی معرفة الائمة (کتاب)|کشف الغمه اربلی]] (قرن هفتم قمری) آمده که فرزدق این شعر را برای [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین (ع)]]<ref>ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۷۲؛ طبرانی، المعجم الكبير، بی تا، ج۳، ص۱۰۱؛ اربلی، كشف الغمة في معرفة الأئمة، ج‏۲، ص۴۳</ref> سروده است و در منابع دیگری همچون اخبار مکه اثر فاکهی (قرن سوم قمری) آمده است که این فرزدق این قصیده را در وصف علی بن عبدالله بن جعفر بن ابی طالب سروده است.<ref>فاکهی، أخبار مکة في قدیم الدهر و حدیثه، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۱۷۸</ref>  

قصیده میمیه فرزدق در منابع متعدد [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] همچون أغانی ابوالفرج اصفهانی (قرن چهارم قمری)،<ref>اصفهانی، الاغانی، ۱۴۱۵ق، ج۲۱، ص۲۴۶</ref> حلية الأولياء اصبهانی،<ref>اصبهانی، حلية الأولياء وطبقات الأصفياء، ۱۳۹۴ق، ج۳، ص۱۳۹</ref> شرح دیوان حماسه مرزوقی،<ref>مرزوقی، شرح دیوان الحماسه، ۱۴۲۴ق، ص ۱۱۳۴</ref> منتهی الطلب ابن‌میمون (قرن پنجم قمری)،<ref>ابن میمون، منتهی الطلب من اشعار العرب، ۱۹۹۹م، ج۵، ص۴۲۲</ref> تاریخ دمشق ابن عساکر،<ref>، ابن عساکر، تاريخ دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۱، ص۴۰۰</ref> المنتظم جوزی (قرن ششم قمری)،<ref>جوزی، المنتظم في تاريخ الأمم والملوك، ۱۴۱۲ق، ج۶، ص۳۳۱</ref> وفیات الاعیان ابن خلکان،<ref>ابن خلکان، وفیات الاعیان و انباء ابناء الزمان، ۱۳۶۴ش، ج۶، ص۹۵</ref> مناقب ابن المغازلی (قرن هفتم قمری)<ref>ابن المغازلی، مناقب أمير المؤمنين علي بن أبي طالب رضي الله عنه، ۱۴۲۴ق، ص۳۱۱</ref> و بدایه و نهایه این کثیر (قرن هشتم قمری)<ref>ابن کثیر، البداية و النهاية، ۱۴۰۷ق، ج۱۲، ص۴۹۱</ref> نیز نقل شده است.