Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۹۹
ویرایش
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) (←باور علمای شیعه: اصلاح ساختار) |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
به گفته طباطبائی رحمت خدا به معنای رقّت قلب و دلسوزی نیست زیرا این حالات از ویژگیهای انسان مادی است، بلکه رحمت به معنای اعطا و افاضه آن چیزی است که مناسب استعداد قابل است.<ref name=":0">طباطبائی، المیزان، ج۱، ص۴۱۴.</ref> | به گفته طباطبائی رحمت خدا به معنای رقّت قلب و دلسوزی نیست زیرا این حالات از ویژگیهای انسان مادی است، بلکه رحمت به معنای اعطا و افاضه آن چیزی است که مناسب استعداد قابل است.<ref name=":0">طباطبائی، المیزان، ج۱، ص۴۱۴.</ref> | ||
===عذاب ابدی و عدل الهی=== | ===عذاب ابدی و عدل و حکمت الهی=== | ||
برخی دیگر از عالمان مسلمان نیز خلود در عذاب را با [[عدل الهی]] در تعارض انگاشتهاند که چرا کسی که در دنیا مدت کوتاهی گناه کرده است برای همیشه در جهنم میسوزد؟<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۹ش، ج۲، ص۲۸۳.</ref> | برخی دیگر از عالمان مسلمان نیز خلود در عذاب را با [[عدل الهی]] در تعارض انگاشتهاند که چرا کسی که در دنیا مدت کوتاهی گناه کرده است برای همیشه در جهنم میسوزد؟<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۹ش، ج۲، ص۲۸۳.</ref> | ||
اندیشمندان دیگری نیز از منافات عذاب ابدی با [[حکمت|حکمت خداوند]] سخن گفتهاند<ref>قدردان قراملکی، «تأملی در جاودانگی عذاب کفار ۳»، ص۱۳۳.</ref> و ادعا کردهاند آفرینش موجودی که بناست گرفتار عذاب پایانناپذیر شود حکیمانه نیست.<ref>بلانیان و دهقانی محمودآبادی، «خلود در عذاب»، ص۱۷۹.</ref> چنان که از دیوید هیوم و برتراند راسل دو فیلسوف انگلیسی نیز نقل شده است که عذاب ابدی را عبث و تُهی از هر گونه فایده عاقلانه میدانند.<ref>بلانیان و دهقانی محمودآبادی، «خلود در عذاب»، ص۱۷۸.</ref> [[محمدحسن قدردان قراملکی|قدردان قراملکی]] الهیاتپژوه شیعه نیز بر این باور است که هیچ انگیزه موجهی برای عذاب جاودان وجود ندارد.<ref>قدردان قراملکی، «تأملی در جاودانگی عذاب کفار ۱»، ص۱۳۵.</ref> | |||
برخی از عالمان دینی برای تبیین عذاب ابدی به نظریه [[تجسم اعمال]] اعمال تمسک جستهاند.<ref>قدردان قراملکی، «تأملی در جاودانگی عذاب کفار ۱»، ص۱۳۷.</ref> و به گفته برخی از پژوهشگران تنها راه تبیین عذاب ابدی پذیرش تجسم اعمال است.<ref>قدردان قراملکی، «تأملی در جاودانگی عذاب کفار ۱»، ص۱۳۸.</ref> زیرا قراردادی دانستن عذابهای آخرتی زمینهساز پرسشهایی در باب امکان عذاب ابدی میشود و نمیتوان انگیزه معقولی برای عذاب ابدی در نظر گرفت؛ چون در آخرت نه تشفی خاطر معنا دارد، نه از عذاب ظالم چیزی به مظلوم میرسد، و نه کسی عبرت میگیرد.<ref>قدردان قراملکی، «تأملی در جاودانگی عذاب کفار ۱»، ص۱۳۸.</ref> ولی نظریه تجسم اعمال هم حداکثر میتواند امکان خلود در آتش را اثبات کند نه تحقق قطعی آن را.<ref>قدردان قراملکی، «تأملی در جاودانگی عذاب کفار ۱»، ص۱۳۸.</ref> | برخی از عالمان دینی برای تبیین عذاب ابدی به نظریه [[تجسم اعمال]] اعمال تمسک جستهاند.<ref>قدردان قراملکی، «تأملی در جاودانگی عذاب کفار ۱»، ص۱۳۷.</ref> و به گفته برخی از پژوهشگران تنها راه تبیین عذاب ابدی پذیرش تجسم اعمال است.<ref>قدردان قراملکی، «تأملی در جاودانگی عذاب کفار ۱»، ص۱۳۸.</ref> زیرا قراردادی دانستن عذابهای آخرتی زمینهساز پرسشهایی در باب امکان عذاب ابدی میشود و نمیتوان انگیزه معقولی برای عذاب ابدی در نظر گرفت؛ چون در آخرت نه تشفی خاطر معنا دارد، نه از عذاب ظالم چیزی به مظلوم میرسد، و نه کسی عبرت میگیرد.<ref>قدردان قراملکی، «تأملی در جاودانگی عذاب کفار ۱»، ص۱۳۸.</ref> ولی نظریه تجسم اعمال هم حداکثر میتواند امکان خلود در آتش را اثبات کند نه تحقق قطعی آن را.<ref>قدردان قراملکی، «تأملی در جاودانگی عذاب کفار ۱»، ص۱۳۸.</ref> | ||
[[علامه طباطبائی]] خلود را بر مبنای اصول فلسفی [[حکمت متعالیه]] از جمله [[حرکت جوهری]] شرح میدهد و معتقد است اگر صورتهای زشت با نفس انسان یکی نشده باشند، نفس بعد از مدتی عذاب محدود، رها میشود؛ ولی اگر [[گناه|گناهان]] جزو ذات نفس او شده باشند، و نفس بدون فشار به معصیت تن در دهد و با گناه سِنخیَّت پیدا کند، در عذاب جاودان خواهد ماند.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ناشر منشورات اسماعیلیان، ج۱، ص۴۱۲-۴۱۴</ref> طباطبائی همچنین توضیح داده است که خلود در آتش و عذاب دائم، اثر و خاصیت صورت شقاوت است که لازمه نفس انسان شقی است، یعنی پس از اینکه ذات انسانی، بر اثر میل شدیدش به شقاوت به واسطه احوال عارض بر او که، به هر حال به اختیار خود او برمیگردد، صورت شقاوت به خود گرفت و شقاوت در او متحقق گردید، دیگر جایی برای پرسش باقی نمیماند که چرا لوازم و آثار شقاوت، از جمله عذاب همیشگی، دامن فرد شقی را میگیرد.<ref name=":0" /> | [[علامه طباطبائی]] خلود را بر مبنای اصول فلسفی [[حکمت متعالیه]] از جمله [[حرکت جوهری]] شرح میدهد و معتقد است اگر صورتهای زشت با نفس انسان یکی نشده باشند، نفس بعد از مدتی عذاب محدود، رها میشود؛ ولی اگر [[گناه|گناهان]] جزو ذات نفس او شده باشند، و نفس بدون فشار به معصیت تن در دهد و با گناه سِنخیَّت پیدا کند، در عذاب جاودان خواهد ماند.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ناشر منشورات اسماعیلیان، ج۱، ص۴۱۲-۴۱۴</ref> طباطبائی همچنین توضیح داده است که خلود در آتش و عذاب دائم، اثر و خاصیت صورت شقاوت است که لازمه نفس انسان شقی است، یعنی پس از اینکه ذات انسانی، بر اثر میل شدیدش به شقاوت به واسطه احوال عارض بر او که، به هر حال به اختیار خود او برمیگردد، صورت شقاوت به خود گرفت و شقاوت در او متحقق گردید، دیگر جایی برای پرسش باقی نمیماند که چرا لوازم و آثار شقاوت، از جمله عذاب همیشگی، دامن فرد شقی را میگیرد.<ref name=":0" /> | ||
===ناسازگاری خلود با برخی آیات قرآن=== | ===ناسازگاری خلود با برخی آیات قرآن=== |