نیابت خاصه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حسین بن منصور حلاج]] صوفی مشهور قرن سوم و قرن چهارم هجری قمری است. برخی درگیری حلاج با خلافت عباسی و قتل او به فتوای [[فقیهان]] سنی حکایت از [[امامیه|امامی]] بودن یا دست کم تمایل او به [[شیعه]] دارد.<ref>ملازاده، «حلاج، حسین بن منصور»، ج۱۳، ص۸۴۲.</ref>او تلاش می‎‌کرد شیعیان را دور خود جمع کند و با پیوستن شماری از شیعیان متمایل به تصوف تا حدودی موفق شد<ref>تنوخى، نشوار المحاضرة و اخبار المذاکرة، ۲۰۰۴م، ج۱، ص۱۱۶ و ۱۱۷.</ref> اما علمای امامیه در قم و بغداد دعوت وی را به شدت رد کردند.<ref>تنوخى، نشوار المحاضرة و اخبار المذاکرة، ۲۰۰۴م، ج۱، ص۱۰۸.</ref>

ادعای حلاج بر وکالت و نیابت از امام زمان، موجب شد [[علی‌ بن حسین بن موسی بن بابویه|ابوالحسن علی‌ بن حسین بن بابویه]]، پدر [[شیخ صدوق]] و مرجع مردم [[قم]] در قرن چهارم هجری قمری به هنگام اقامت حلاج در قم و فرستادن نامه برای اطاعت مردم قم از سوی حلاج، موجب شد این [[فقیه]] قمی نامه او را پاره و حلاج را به شدت طرد کند و در نهایت دستور داد او را از قم اخراج کنند.<ref>شیخ طوسی، الغیبة، بیروت، ص۲۵۱.</ref>