هاشم بن عبدمناف: تفاوت میان نسخه‌ها
←نسب و خاندان
(ویکی سازی) |
|||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
==نسب و خاندان== | ==نسب و خاندان== | ||
نام اصلی او عَمرو است.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، ج۱، ص۱؛ طبری، تاریخ، ج۲، ص۲۵۱</ref> به ظاهر در [[مکه]] به دنیا آمد و به قولی بزرگ‌ترین فرزند [[عبدمناف]] بود.<ref>ابن اثیر، الکامل، ج۲، ص۱۶؛ قس ابن هشام، السیرة النبویة، ج۱، ص۱۳۸؛ ابن سعد، الطبقات، ج۱، ص۷۵</ref> درباره [[کنیه]] او چند نظر ارائه شده است: ابونَضْله، <ref>بلاذری، انساب الاشراف، ص۶۴</ref> ابوزید یا ابواَسَد<ref>ابن سعد، الطبقات، ج۱، ص۸۰</ref>. | نام اصلی او عَمرو است.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، ج۱، ص۱؛ طبری، تاریخ، ج۲، ص۲۵۱</ref> به ظاهر در [[مکه]] به دنیا آمد و به قولی بزرگ‌ترین فرزند [[عبدمناف]] بود.<ref>ابن اثیر، الکامل، ج۲، ص۱۶؛ قس ابن هشام، السیرة النبویة، ج۱، ص۱۳۸؛ ابن سعد، الطبقات، الناشر :دار صادر - بيروت، ج۱، ص۷۵</ref> درباره [[کنیه]] او چند نظر ارائه شده است: ابونَضْله، <ref>بلاذری، انساب الاشراف، ص۶۴</ref> ابوزید یا ابواَسَد<ref>ابن سعد، الطبقات، الناشر :دار صادر - بيروت، ج۱، ص۸۰</ref>. | ||
هاشم، بعد از پدرش، شرافت و بزرگی یافت و آوازه‌اش بلند شد.<ref>یعقوبی، تاریخ، ج۱، ص۲۴۲</ref> چهره‌ای نورانی و درخشان داشت <ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۳، ص۹۶</ref> و برترین فرد در قبیلۀ [[قریش]] از نظر حسب و نسب و مکارم اخلاق بود.<ref>باعونی، جواهر | هاشم، بعد از پدرش، شرافت و بزرگی یافت و آوازه‌اش بلند شد.<ref>یعقوبی، تاریخ، ج۱، ص۲۴۲</ref> چهره‌ای نورانی و درخشان داشت <ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۳، ص۹۶</ref> و برترین فرد در قبیلۀ [[قریش]] از نظر حسب و نسب و مکارم اخلاق بود.<ref>باعونی، جواهر المطالب،۱۴۱۵ق، ج۱، ص۲۶</ref> بزرگوار، بخشنده و مهمان نواز، و نامش در [[سخاوت]]، ضرب‌المثل بود.<ref>رجوع کنید به ثعالبی، ثِمار القلوب، ۶۰۹؛ نیز رجوع کنید به ادامۀ مقاله</ref> | ||
هاشم چهار برادر به نام‌های عبد شمس، مُطَّلِب، نَوْفَل و ابوعمرو، و شش خواهر داشت. مادرش عاتِکه بنت مُرَّة بن هلال است.<ref>رجوع کنید به ابن هشام، السیرة النبویة، ج۱، ص۱۱۱ـ۱۱۲؛ بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۶۱</ref> | هاشم چهار برادر به نام‌های عبد شمس، مُطَّلِب، نَوْفَل و ابوعمرو، و شش خواهر داشت. مادرش عاتِکه بنت مُرَّة بن هلال است.<ref>رجوع کنید به ابن هشام، السیرة النبویة، ج۱، ص۱۱۱ـ۱۱۲؛ بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۶۱</ref> | ||