Automoderated users، confirmed
۴۵۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{اخلاق-عمودی}} | {{اخلاق-عمودی}} | ||
'''بُهْتان''' نسبت دادن دروغین سخن، عمل یا صفت زشتی که در | '''بُهْتان''' یا '''بُهتانزدن''' نسبت دادن دروغین سخن، عمل یا صفت زشتی به شخص است که در او وجود ندارد؛ بهگونهای که باعث بُهت و حیرتش میشود. بهتانزدن یا در حضور شخص است یا در غیابش. علمای اخلاق، زشتی و بزرگی [[گناه]] بهتان را درصورتیکه در غیاب شخص انجام گیرد شدیدتر از گناه [[غیبت]] و [[دروغ]] میشمارند. | ||
بهتانزدن [[حرام]] است و حرمتش غلیظتر و شدیدتر از غیبت دانسته شده است. گفته شده چون بهتان، مشتمل بر دو [[گناهان کبیره|گناه كبيره]] غيبت و دروغ است پس به [[دلیل عقلی|حکم عقل]] و به طریق اولویت بهتان نیز گناه کبیره خواهد بود. در [[حدیث|روایات اسلامی]] بهتان بهعنوان یکی از نشانههای شخص [[فاسق]] بیان شده است و نیز در برخی از روایات آمده است که گناه بهتان همردیف با [[شرک|شرک به خدا]] است که حتی با پرداخت [[کفاره]]، گناه آن قابل جبران نیست. | بهتانزدن [[حرام]] است و حرمتش غلیظتر و شدیدتر از غیبت دانسته شده است. گفته شده چون بهتان، مشتمل بر دو [[گناهان کبیره|گناه كبيره]] غيبت و دروغ است پس به [[دلیل عقلی|حکم عقل]] و به طریق اولویت بهتان نیز گناه کبیره خواهد بود. در [[حدیث|روایات اسلامی]] بهتان بهعنوان یکی از نشانههای شخص [[فاسق]] بیان شده است و نیز در برخی از روایات آمده است که گناه بهتان همردیف با [[شرک|شرک به خدا]] است که حتی با پرداخت [[کفاره]]، گناه آن قابل جبران نیست. | ||
در بیان تفاوت غیبت با بهتان گفته شده | در بیان تفاوت غیبت با بهتان گفته شده غیبت، یاد کردن عیب شخص است که آن عیب در او وجود دارد، ولی بهتان ذکر عیبی است که در او وجود ندارد. همچنین تفاوت بهتان با [[افترا]] و [[تهمت]] در این است که بهتان دروغ بستن است ولی افترا دروغ سازی و تهمت ابراز گمان بد است. | ||
برخی از [[مجتهد|فقیهان]] با استناد به عبارت «بَاهِتُوهُمْ» در [[حدیث مباهته|حَدیث مُباهِته]]، بهتانزدن به [[بدعت|اهل بدعت]] را با وجود مصلحت [[مباح|جایز]] | برخی از [[مجتهد|فقیهان]] با استناد به عبارت «بَاهِتُوهُمْ» در [[حدیث مباهته|حَدیث مُباهِته]]، بهتانزدن به [[بدعت|اهل بدعت]] را با وجود مصلحت [[مباح|جایز]] دانستهاند؛ بااینحال اکثر فقیهان، این برداشت را ناصحیح دانسته و حدیث را به «قانعکردن اهل بدعت با استدلالهای محکم» معنا کردهاند. | ||
==مفهومشناسی== | ==مفهومشناسی== |