قائم آل محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
←ایستادن هنگام شنیدن نام قائم
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
*فرقه [[اسماعیلیه]]، که پس از شهادت [[امام صادق(ع)]] شکل گرفت، به دو گروه تقسیم شدند: گروهی امامت محمد پسر اسماعیل را پذیرفتند امّا گروه دیگر بر امامت [[اسماعیل بن جعفر|اسماعیل]] توقف کرده و قایل به مهدویت او شدند. آنها عقیده داشتند اسماعیل نمرده بود بلکه پدرش امام صادق(ع) وی را از دیدگان مردم غایب ساخت تا گزندی به وی نرسد. و او زنده خواهد ماند تا روزی که بر همه زمین تسلط یابد. این گروه اسماعیلیه خالصه هستند.<ref>نوبختی، فرق الشیعه، ۱۳۵۵ق، ص۶۷-۶۸.</ref> اما از پیروان محمد بن اسماعیل نیز گروهی قایل به مهدویت وی شدند و بر امامت او توقف کردند.<ref>نوبختی، فرق الشیعه، ۱۳۵۵ق، ص۷۳.</ref> | *فرقه [[اسماعیلیه]]، که پس از شهادت [[امام صادق(ع)]] شکل گرفت، به دو گروه تقسیم شدند: گروهی امامت محمد پسر اسماعیل را پذیرفتند امّا گروه دیگر بر امامت [[اسماعیل بن جعفر|اسماعیل]] توقف کرده و قایل به مهدویت او شدند. آنها عقیده داشتند اسماعیل نمرده بود بلکه پدرش امام صادق(ع) وی را از دیدگان مردم غایب ساخت تا گزندی به وی نرسد. و او زنده خواهد ماند تا روزی که بر همه زمین تسلط یابد. این گروه اسماعیلیه خالصه هستند.<ref>نوبختی، فرق الشیعه، ۱۳۵۵ق، ص۶۷-۶۸.</ref> اما از پیروان محمد بن اسماعیل نیز گروهی قایل به مهدویت وی شدند و بر امامت او توقف کردند.<ref>نوبختی، فرق الشیعه، ۱۳۵۵ق، ص۷۳.</ref> | ||
==ایستادن هنگام شنیدن نام قائم== | ==ایستادن هنگام شنیدن نام قائم== | ||
[[لطف‌الله صافی گلپایگانی|صافی]] در کتاب [[منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر (کتاب)|منتخب الاثر]] از امام صادق(ع) روایتی نقل کرده که او در پاسخ به علت برخاستن هنگام شنیدن نام قائم گفته است: «برای او، غیبتی طولانی هست و این لقب، یادآور دولت حق آن حضرت و ابراز تاسف بر غربت او است؛ به همین سبب آن حضرت، از شدت محبت و مرحمتی که به دوستانش دارد، به هرکس که او را با این لقب یاد کند، نگاه محبت آمیز می‌کند. و این نشانه تعظیم آن حضرت است که هر بنده خاضعی مقابل صاحب عصر خود-هنگامی که مولای بزرگوارش به سوی او بنگرد-از جای برخیزد؛ پس باید برخیزد و تعجیل در امر فرج مولایش را از خداوند سبحانه و تعالی بخواهد.» <ref>صافی، منتخب الاثر، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۲۲۶. | [[لطف‌الله صافی گلپایگانی|صافی]] در کتاب [[منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر (کتاب)|منتخب الاثر]] از امام صادق(ع) روایتی نقل کرده که او در پاسخ به علت برخاستن هنگام شنیدن نام قائم گفته است: «برای او، غیبتی طولانی هست و این لقب، یادآور دولت حق آن حضرت و ابراز تاسف بر غربت او است؛ به همین سبب آن حضرت، از شدت محبت و مرحمتی که به دوستانش دارد، به هرکس که او را با این لقب یاد کند، نگاه محبت آمیز می‌کند. و این نشانه تعظیم آن حضرت است که هر بنده خاضعی مقابل صاحب عصر خود-هنگامی که مولای بزرگوارش به سوی او بنگرد-از جای برخیزد؛ پس باید برخیزد و [[تعجیل فرج|تعجیل در امر فرج]] مولایش را از خداوند سبحانه و تعالی بخواهد.» <ref>صافی، منتخب الاثر، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۲۲۶. | ||
</ref> | </ref> | ||
برخی از محققان عدم ذکر این روایت در منابع معتبر و وجود برخی تعابیر نامأنوس درآن را دلیل ضعیف بودنش برشمرده‌اند.{{مدرک}} | برخی از محققان عدم ذکر این روایت در منابع معتبر و وجود برخی تعابیر نامأنوس درآن را دلیل ضعیف بودنش برشمرده‌اند.{{مدرک}} | ||