Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۴۰۱
ویرایش
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
==نسبت میان بهتان و غیبت== | ==نسبت میان بهتان و غیبت== | ||
در نسبت بین بهتان و غیبت اختلاف نظر است. برخی نظیر [[سید ابوالقاسم خویی]]، ([[سال ۱۲۷۸ هجری شمسی| | در نسبت بین بهتان و غیبت اختلاف نظر است. برخی نظیر [[سید ابوالقاسم خویی]]، ([[سال ۱۲۷۸ هجری شمسی|۱۲۷۸]]-[[سال ۱۳۷۱ هجری شمسی|۱۳۷۱ش]])، در کتاب [[مصباح الفقاهه (کتاب)|مصباح الفقاهه]]، نسبت میان آن دو را تباین میداند.<ref>خویی، مصباح الفقاهه، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۵۶۳.</ref> با این بیان که غیبت عبارت است از بدگویی پشت سر شخصی به صفتی که در او وجود دارد، اما بهتان بدگویی از شخصی به صفتی است که در او وجود ندارد؛ خواه در حضور وی باشد یا در غیاب وی.<ref>خویی، مصباح الفقاهه، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۵۶۳.</ref> البته خویی در ادامه گفته که اگر مراد از غیبت «گفتن چیزی که موجب عدم خشنودی برادر دینی شود»، همانگونه که عقیده مشهور فقها اینگونه است در برخی از موارد اجتماع آنها ممکن است.<ref>خویی، مصباح الفقاهه، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۵۶۳.</ref> | ||
در مقابل نظریه خویی، [[سید روحالله موسوی خمینی|امام خمینی]]، ([[سال ۱۲۸۱ هجری شمسی|۱۲۸۱]]-[[سال ۱۳۶۸ هجری شمسی|۱۳۶۸ش]])، در کتاب [[المکاسب المحرمه (کتاب)|المکاسب المحرمه]] نسبت میان آن دو را عموم و خصوص من وجه میداند.<ref>امام خمینی، المکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۸۹.</ref> وی مینویسد غیبت بدگویی پشت سر شخصی است؛ خواه آن بدی در او باشد یا نباشد.<ref>امام خمینی، المکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۸۹.</ref> ایشان معتقدند که این تفسیر از غیبت، بهتان به شخص در غیاب وی را نیز در بر میگیرد.<ref>امام خمینی، المکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۸۹.</ref> | در مقابل نظریه خویی، [[سید روحالله موسوی خمینی|امام خمینی]]، ([[سال ۱۲۸۱ هجری شمسی|۱۲۸۱]]-[[سال ۱۳۶۸ هجری شمسی|۱۳۶۸ش]])، در کتاب [[المکاسب المحرمه (کتاب)|المکاسب المحرمه]] نسبت میان آن دو را عموم و خصوص من وجه میداند.<ref>امام خمینی، المکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۸۹.</ref> وی مینویسد غیبت بدگویی پشت سر شخصی است؛ خواه آن بدی در او باشد یا نباشد.<ref>امام خمینی، المکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۸۹.</ref> ایشان معتقدند که این تفسیر از غیبت، بهتان به شخص در غیاب وی را نیز در بر میگیرد.<ref>امام خمینی، المکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۸۹.</ref> |