افترا: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]]:{{سخ}}هرکسی که بر ضرر مؤمنی حرفی زند و قصدش از این حرف این باشد که او را بدچهره و زشت کند و وجاهت اجتماعی او را از بین ببرد، برای اینکه او را از چشم مردم بیندازد، خداوند او را از حمایت و دوستی خودش خارج می‌کند و در حمایت شیطان قرار می‌دهد، شیطان هم او را قبول نمی‌کند.|تاریخ بایگانی| منبع = <small>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۳۵۸.</small>| تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = ۱۲px|رنگ پس‌زمینه =#ffeebb| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}

افترا در کلام فقها مطلق نسبت دادن دروغ به دیگری است که ممکن است [[حد شرعی|مجازات شرعی]] آن یکی از موارد زیر باشد:  

#[[تعزیر|ثبوت تعزیر]]: افترا بر [[مؤمن|مؤمنین]] حرام و دلیل فقهی بر کبیره بودنش اجماع فقها بیان شده است.<ref>سبزواری، مهذب الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۱۶، ص۱۴۹.</ref> حد افترا بر مؤمن اگر از مواردی نباشد که موجب ثبوت حد است نظیر قذف به زنا، تعزیر است.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۴۱۶؛ گلپایگانی، الدر المنضود، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۱۴۰.</ref> همچنین در روایات بیان شده است که اگر کسی [[کفر|کافری]] ([[کافر ذمی]]) را قذف کند، حدی بر قذف کننده جاری نمی‌شود اما [[تعزیر]] می‌شود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۲۴۱.</ref> فقها نیز در بیان حکم شرایط مقذوف (کسی‌که مورد افترا واقع شده) این حدیث را دلیل حکمِ فقهی خویش قرار داده‌اند.<ref>به‌عنوان نمونه نگاه کنید به نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۴۱۷.</ref>

#[[مبطلات روزه|باطل شدن روزه]]: بنابر نظر گروهی از فقیهان، دروغ‌بستن به‌ خدا، رسول خدا(ص) و [[امامان شیعه|ائمه(ع)]]<ref>یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۵۴۹.</ref>  و همچنین [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت زهرا(س)]] و سایر پیامبران و جانشینان آن‌ها<ref>نگاه کنید به نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۶، ص۲۲۶؛ یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۵۵۰.</ref> درحال [[روزه]]، موجب باطل شدن روزه است.<ref>نراقی، مستند الشیعه، ۱۴۱۵ق، ج۱۰، ص۲۵۱-۲۵۲.</ref>