معجزه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{اعتقادات شیعه}}

در قرآن، معجزات بسیاری از [[پیامبران]] نقل شده که هر یک از آنها متناسب با زمانه ظهور آن پیامبر بوده و برخی از آنها حسی و برخی عقلی می‌باشند. مشهورترین معجزات پیامبران عبارتند از: [[ناقه صالح]]، زنده کردن مردگان توسط [[حضرت عیسی]]، تبدیل [[عصای موسی]] به اژدها، [[ید بیضا|ید بیضاء]]، [[سرد شدن آتش بر ابراهیم|زنده ماندن ابراهیم(ع) در آتش]] و [[قرآن کریم]].

==مفهوم‌شناسی==

معجزه در تعریفی عام‌تر، امر خارق‌العاده‌ای دانسته شده که به عنایت و اذن خاص الهی صورت می‌گیرد و هدف از آن اثبات منصب و مقامی الهی و مقدس همچون نبوت و [[امامت]] است. از این منظر، کارهای خارق‌العاده امامان به منظور اثبات امامت، معجزه نامیده می‌شوند.<ref>سید مرتضی، الذخیره فی علم الکلام، ۱۴۱۱ق، ص۳۳۲؛ مفید، النکت الاعتقادیه، ۱۴۱۳ق، ص۴۴؛ خویی، البیان فی تفسیر القرآن، منشورات انوار الهدی، ص۳۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۷، ص۲۲۲؛ ربانی گلپایگانی، کلام تطبیقی، ۱۳۸۵ش، ص۴۰-۴۱.</ref>  

===تفاوت معجزه و ارهاص===

{{نوشتار اصلی|ارهاص}}

===تفاوت معجزه و کرامت===

{{نوشتار اصلی|کرامت}}

===تفاوت معجزه و سحر و جادو===

تفاوت‌هایی از سوی [[کلام|متکلمان]] و [[فلسفه اسلامی|فلاسفه]] میان معجزه و کرامت از یک سو و [[سحر|سحر و جادو]] و کارهای از این دست بیان شده است. این تفاوت‌ها از چند جهت می‌باشد:

*''خصوصیات عمل'': سحر و جادو، خصوصیاتی دارند که در معجزه و کرامت نیست؛ مانند قابل تکرار بودن جادو، احتمال ضرر رساندن به دیگران و شکست خوردن به دست شخصی دیگر.<ref>رضایی اصفهانی، پژوهشی در اعجاز علمی قرآن، ۱۳۸۱ش، ص۶۴ و۶۵.</ref>

در این راستا، [[یعقوبی]] از [[امام صادق(ع)]] نقل کرده که خداوند متعال پیامبری را مبعوث نکرد مگر با آنچه بر اهل زمان او غلبه داشت: [[موسی بن عمران]] را بر قومی بر انگیخت که بیشتر آنها اهل سحر بودند؛ ازاین‌رو، پیامبرش را با آنچه سحرشان را نابود کند -مثلا [[عصای حضرت موسی|عصا]] و [[ید بیضاء]]، شکافتن دریا غیره- فرستاد. [[داود(ع)|داود]] را در زمانی که بیشتر مردمش اهل صنعت بودند مبعوث کرد؛ در نتیجه آهن را برای او نرم کرد. [[سلیمان(ع)|سلیمان]] را در زمانی برانگیخت که مردمش اهل ساختمان‌سازی و طلسمات وعجائب بودند؛ ازاین‌رو، باد و جن را به تسخیر او درآورد. [[عیسی(ع)|عیسی]] را در زمانی فرستاد که مردمش بیشتر به طبابت می‌پرداختند؛ در نتیجه، او را با زنده کردن مردگان و شفای کوری و پیسی مبعوث نمود. [[محمد(ص)]] را در زمانی که مردمش اهل کلام و سجع بودند، با معجزه [[قرآن]] برانگیخت.<ref>یعقوبی،‌دار صادر، ج۲، ص۳۴-۳۵.</ref>

==مطالعه بیشتر==

* تهانوی، محمد علی، موسوعه کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، بیروت، مکتبه لبنان ناشرون، چاپ اول، ۱۹۹۶م.

* جرجانی، میر سید شریف، التعریفات، تهران، ناصر خسرو، ۱۴۱۲ق.

* جوادی آملی، عبدالله، تبیین براهین اثبات خدا، قم، انتشارات اسراء، [بی‌تا].

* جوادی آملی، عبدالله، وحی و رهبری، انتشارات الزهرا، ۱۳۶۸ش.