پرش به محتوا

مؤمن: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ۲۱ ژوئیه
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱: خط ۱۱:
==در قرآن==
==در قرآن==


مؤمن در قرآن برای اشاره به کسانی به کار رفته است که به مفاهیم اساسی اسلام همچون [[توحید]]، [[نبوت]] و [[جاودانگی قرآن]] گواهی می‌دهند و آن را تصدیق می‌نمایند.<ref>خرمشاهی، دانشنامۀ قرآن، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱۸۳؛ طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱، ص۳۰۱، ۳۰۳.</ref> علاوه براین، خداوند در [[آیه ۲۳ سوره حشر]] از خود با نام مؤمن (أمان دهنده) یاد می‌کند.<ref>خرمشاهی، دانشنامۀ قرآن، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱۸۳.</ref> طبق ادعای پژوهشگران، این واژه و کلملت هم‌خانوادۀ آن ۲۳۱ بار در قرآن کریم به کار رفته است.<ref>«[https://www.mehrnews.com/news/2293247/%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%A4%D9%85%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%A8%DB%8C-%D9%86%D8%A7%D9%85-%D9%88-%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D9%86%D9%87%D8%AC-%D8%A7%D9%84%D8%A8%D9%84%D8%A7%D8%BA%D9%87-%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%AC%D8%A7%D8%AA-%D8%B4%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%88#:~:text=%D9%85%D8%A4%D9%85%D9%86%20%DA%A9%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D8%9F&text=%D8%A8%D8%A7%20%D8%AF%D8%B1%20%D9%86%D8%B8%D8%B1%20%DA%AF%D8%B1%D9%81%D8%AA%D9%86%20%D9%85%D8%B4%D8%AA%D9%82%D8%A7%D8%AA,%D8%A8%D9%87%20%D8%A2%D9%86%20%D8%AA%D8%B3%D9%84%DB%8C%D9%85%20%D9%86%D9%85%DB%8C%20%D8%B4%D8%AF%D9%86%D8%AF. نشانه های مؤمنان بی نام و نشان در نهج البلاغه]»، خبرگزاری مهر</ref>  قرآن به برخی از شخصیت‌های تاریخی نیز صرفاً با نام مومن اشاره کرده است. برای مثال در [[آیه ۲۸ سوره غافر]]، از فردی با عنوان [[مؤمن آل فرعون|مومن آل فرعون]] یاد شده است که منابع روایی [[شیعه]] از نام اصلی او را «حزقیل» دانسته‌اند.<ref>صدوق، امالی، ۱۳۷۶ش، ص۴۷۶؛ فيض كاشانى، الأصفی، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۱۰۳۴.</ref>
مؤمن در قرآن برای اشاره به کسانی به کار رفته است که به مفاهیم اساسی اسلام همچون [[توحید]]، [[نبوت]] و [[جاودانگی قرآن]] گواهی می‌دهند و آن را تصدیق می‌نمایند.<ref>خرمشاهی، دانشنامۀ قرآن، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱۸۳؛ طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱، ص۳۰۱، ۳۰۳.</ref> علاوه براین، خداوند در [[آیه ۲۳ سوره حشر]] از خود با نام مؤمن (أمان دهنده) یاد می‌کند.<ref>خرمشاهی، دانشنامۀ قرآن، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱۸۳.</ref> طبق ادعای پژوهشگران، این واژه و کلمات هم‌خانوادۀ آن ۲۳۱ بار در قرآن کریم به کار رفته است.<ref>«[https://www.mehrnews.com/news/2293247/%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%A4%D9%85%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%A8%DB%8C-%D9%86%D8%A7%D9%85-%D9%88-%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D9%86%D9%87%D8%AC-%D8%A7%D9%84%D8%A8%D9%84%D8%A7%D8%BA%D9%87-%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%AC%D8%A7%D8%AA-%D8%B4%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%88#:~:text=%D9%85%D8%A4%D9%85%D9%86%20%DA%A9%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D8%9F&text=%D8%A8%D8%A7%20%D8%AF%D8%B1%20%D9%86%D8%B8%D8%B1%20%DA%AF%D8%B1%D9%81%D8%AA%D9%86%20%D9%85%D8%B4%D8%AA%D9%82%D8%A7%D8%AA,%D8%A8%D9%87%20%D8%A2%D9%86%20%D8%AA%D8%B3%D9%84%DB%8C%D9%85%20%D9%86%D9%85%DB%8C%20%D8%B4%D8%AF%D9%86%D8%AF. نشانه های مؤمنان بی نام و نشان در نهج البلاغه]»، خبرگزاری مهر</ref>  قرآن به برخی از شخصیت‌های تاریخی نیز صرفاً با نام مومن اشاره کرده است. برای مثال در [[آیه ۲۸ سوره غافر]]، از فردی با عنوان [[مؤمن آل فرعون|مومن آل فرعون]] یاد شده است که منابع روایی [[شیعه]] از نام اصلی او را «حزقیل» دانسته‌اند.<ref>صدوق، امالی، ۱۳۷۶ش، ص۴۷۶؛ فيض كاشانى، الأصفی، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۱۰۳۴.</ref>


آیات [[آیه 2 سوره انفال متن|۲]] و [[آیه ۳ سوره انفال|۳ سورۀ انفال]]، مومنان را کسانی می‌داند که با ياد خدا دلشان ترسان شود و با شنيدن آيات خدا بر ايمانش افزوده شود و اهل توكل و [[نماز]] و [[انفاق]] باشند. بر این اساس، از نظر بعضی از مفسران شیعه، مومن حقيقى فقط کسانی هستند که داراى این پنج صفت باشند؛<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۹، ص۱۲؛ حسینی همدانی، انوار درخشان در تفسیر قرآن، ۱۳۸۰ش، ج۷، ص۲۲۹.</ref> اما دیگران این آیه را مربوط به مؤمنان برجسته و برگزيده می‌دانند نه همۀ مؤمنان.<ref>طبرسی، مجمع البيان، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۷۹۹.</ref> با این حال، [[سوره فرقان]] (آیات [[آیه ۶۳ سوره فرقان|۶۳]] تا [[آیه ۷۶ سوره فرقان|۷۶]]) عاداتی همچون فروتنی، کلام نرم، مدارا با نادانان، عبادت در شب و روز، [[دعا]] و [[مناجات حضرت علی در مسجد کوفه|مناجات]] با پرورودگار، توجه به نشانه‌های خداوند و پرهیز اصراف، [[بخل]]، [[شرک]]، [[زنا]] و گواهی به ناحق را جزو ویژگی‌های مومنان برمی‌شمارد.
آیات [[آیه 2 سوره انفال متن|۲]] و [[آیه ۳ سوره انفال|۳ سورۀ انفال]]، مومنان را کسانی می‌داند که با ياد خدا دلشان ترسان شود و با شنيدن آيات خدا بر ايمانش افزوده شود و اهل توكل و [[نماز]] و [[انفاق]] باشند. بر این اساس، از نظر بعضی از مفسران شیعه، مومن حقيقى فقط کسانی هستند که داراى این پنج صفت باشند؛<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۹، ص۱۲؛ حسینی همدانی، انوار درخشان در تفسیر قرآن، ۱۳۸۰ش، ج۷، ص۲۲۹.</ref> اما دیگران این آیه را مربوط به مؤمنان برجسته و برگزيده می‌دانند نه همۀ مؤمنان.<ref>طبرسی، مجمع البيان، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۷۹۹.</ref> با این حال، [[سوره فرقان]] (آیات [[آیه ۶۳ سوره فرقان|۶۳]] تا [[آیه ۷۶ سوره فرقان|۷۶]]) عاداتی همچون فروتنی، کلام نرم، مدارا با نادانان، عبادت در شب و روز، [[دعا]] و [[مناجات حضرت علی در مسجد کوفه|مناجات]] با پرورودگار، توجه به نشانه‌های خداوند و پرهیز اصراف، [[بخل]]، [[شرک]]، [[زنا]] و گواهی به ناحق را جزو ویژگی‌های مومنان برمی‌شمارد.
۱۷٬۸۸۳

ویرایش