حوزه علمیه خراسان: تفاوت میان نسخه‌ها

در دوران [[قاجار]] نیز به توسعه و تقویت حوزه علمیه مشهد رسیدگی می‌شد. حوزه علمیه مشهد پس از [[انقلاب مشروطه]] که [[واقعه مسجد گوهرشاد|واقعه گوهرشاد]] رخ داد، و خاصه پس از مهاجرت دو روحانی دانشمند به مشهد، [[آقازاده خراسانی]]، فرزند [[آخوند خراسانی]]، و [[حاج آقا حسین قمی]] (متوفی ۱۳۲۶ش) که هر دو درس خوانده [[نجف]] بودند، و نیز [[شیخ مرتضی آشتیانی]]، به ویژه از حیث [[درس خارج|دروس خارج]] فقه و اصول بیش از پیش رونق گرفت.

این حوزه تحت زعامت علمای بزرگی چون [[حاج آقا حسین قمی]] و [[آقازاده خراسانی]] در دوره [[رضا شاه|پهلوی اول]] در موارد متعدد به علمکردهای گوناگون سیاسی و اجتماعی حکومت که با شئونات دینی جامعه منافات داشت واکنش نشان داد. احیای دوباره حوزه علمیه مشهد پس از سقوط [[رضاشاه]] به طور خاص مرهون کوشش‌های سه شخصیت علمی برجسته یعنی [[میرزا احمد کفایی]]، [[شیخ مرتضی آشتیانی]] و [[میرزا مهدی اصفهانی]] بود. مهاجرت آیت الله [[سید محمد هادی میلانی|میلانی]] تحول و جهش علمی و دینی این حوزه را بیش از پیش استوار و ارتقا بخشید، وی در جهت ساماندهی حوزه کارهای مهمی انجام داد. حوزه علمیه مشهد در جنبش‌های اجتماعی مثل؛ [[ملی کردن صنعت نفت]]، [[قیام ۱۵ خرداد|قیام۱۵ خرداد ۱۳۴۲]]، مخالفت با [[قانون انجمن‌های ایالتی و ولایتی|لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی]] و [[اصلاحات ارضی]]، اعتراض به تبعید [[امام خمینی|امام خمینی]] و پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] نقش داشت.