آبروی مؤمن: تفاوت میان نسخه‌ها

به گفته [[سید محمدعلی موسوی جزایری]] (زاده: [[سال ۱۳۲۲ هجری شمسی|۱۳۲۲ش]]) از عالمان شیعه، حق الناس اگر از قبیل ریختن آبرو باشد، باید کسی که آبرویش رفته را راضی کرد. ولی اگر طلب رضایت، ممکن است موجب فساد و کینه شود، باید از خدا آمرزش طلبید و برای صاحب حق، کارهای خیری انجام داد [مثلاً از طرف وی [[صدقه]] داده یا به [[زیارت]] رود]، تا در [[قیامت]] مورد بازخواستِ صاحب حق قرار نگیرد.<ref>موسوی جزایری، دروس اخلاق اسلامی‏، ۱۳۸۸ش، ص۲۵۶.</ref>

برپایهٔ روایتی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]]، در روز قیامت از حسنات کسی که حق مردم بر گردن اوست، به صاحب‌حق می‌دهند و اگر حسناتش تمام شد، [[گناه|گناهان]] صاحب‌حق را به پای او می‌نویسند؛ سپس او را وارد آتش می‌کنند.<ref> علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶۹، ص۶.</ref>

{{هم‌چنین ببینید|حق‌الناس}}

==پانویس==

*هاشمی خویی، میرزا حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، مصحح: ابراهیم میانجی، تهران، مکتبة الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۰ق.

{{پایان}}

[[رده:حقوق انسان]]

[[رده:مقاله‌های با درجه اهمیت ب]]

[[رده:مقاله‌های جدید]]