Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۲٬۰۰۵
ویرایش
آیه شعوبیه: تفاوت میان نسخه‌ها
ویرایش جزیی
(←منابع) |
(ویرایش جزیی) |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
==آدم و حوا خاستگاه اولیه همه انسان‌ها== | ==آدم و حوا خاستگاه اولیه همه انسان‌ها== | ||
مفسران [[شیعه]]<ref>ابن‌سلیمان، تفسیر مقاتل بن سلیمان، ۱۴۲۳ق، ج۴، ص۹۷؛ شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۹، ص۳۵۲؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۲۰۶؛ | مفسران [[شیعه]]<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابن‌سلیمان، تفسیر مقاتل بن سلیمان، ۱۴۲۳ق، ج۴، ص۹۷؛ شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۹، ص۳۵۲؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۲۰۶؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۸، ص۴۲.</ref> و [[اهل سنت و جماعت|سنی]]<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۳، ص۳۱۴؛ قرطبی، الجامع لأحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۱۶، ص۳۴۷؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۳۷۵؛ ابن‌جوزی، زاد المسیر، ۱۴۲۲ق، ج۴، ص۱۵۳.</ref> منظور از آفرینش انسان‌ها از یک زن و مرد را همان بازگشت نسب انسان‌ها به [[آدم (پیامبر)|حضرت آدم]] و [[حوا]] دانسته‌اند. هرچند از احتمالات دیگر چون آفریده شدن هر انسانی از یک مرد و زن نیز سخن به میان آمده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲۶، ص۸۸؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۸، ص۱۱۲.</ref> عده‌ای هر دو احتمال را صحیح دانسته‌اند<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۳، ص۳۱۴.</ref> که در هر دو صورت تفاخر به نسب را رد می‌کند.<ref>قمی مشهدی، کنز الدقائق، ۱۳۶۸ش، ج۱۲، ص۳۵۰.</ref> | ||
==مراد از شعوب و قبائل== | ==مراد از شعوب و قبائل== | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
قرآن [[تقوا]] را به عنوان نخستین اصول دعوت [[پیامبران|انبیا]] و یک اصل اصیل [[اسلام|اسلامی]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۲۰۳.</ref> بزرگ‌ترین امتیاز انسان و تنها معیار سنجش ارزش انسان قرار داده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۲۰۳.</ref> طبق این آیه، تقوا تنها امتیاز حقیقی<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۳۲۶.</ref> و تنها هدفی دانسته شده که [[خدا|خداوند]] آن را برای زندگی انسان‌ها<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۳۲۶.</ref> در دنیا و [[آخرت]] در نظر گرفته است.<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۳، ص۳۱۳.</ref> مفسران در تفسیر این آیه با بهره‌مندی از [[آیه|آیات]] و [[حدیث|روایات]] گوناگون به حقیقت تقوا پرداخته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۲۰۴-۲۰۷؛ قمی مشهدی، کنز الدقائق، ۱۳۶۸ش، ج۱۲، ص۳۴۹-۳۵۰.</ref> | قرآن [[تقوا]] را به عنوان نخستین اصول دعوت [[پیامبران|انبیا]] و یک اصل اصیل [[اسلام|اسلامی]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۲۰۳.</ref> بزرگ‌ترین امتیاز انسان و تنها معیار سنجش ارزش انسان قرار داده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۲۰۳.</ref> طبق این آیه، تقوا تنها امتیاز حقیقی<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۳۲۶.</ref> و تنها هدفی دانسته شده که [[خدا|خداوند]] آن را برای زندگی انسان‌ها<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۳۲۶.</ref> در دنیا و [[آخرت]] در نظر گرفته است.<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۳، ص۳۱۳.</ref> مفسران در تفسیر این آیه با بهره‌مندی از [[آیه|آیات]] و [[حدیث|روایات]] گوناگون به حقیقت تقوا پرداخته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۲۰۴-۲۰۷؛ قمی مشهدی، کنز الدقائق، ۱۳۶۸ش، ج۱۲، ص۳۴۹-۳۵۰.</ref> | ||
برخی مفسران با تکیه بر روایات، تقوا را همان ترک [[گناه|گناهان]] و انجام [[واجب|واجبات]] معرفی کرده‌اند<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۹، ص۳۵۲؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲۶، ص۸۹.</ref> و حتی در تعدادی روایات، [[تقیه]] نیز از مصادیق تقوا عنوان شده است.<ref>شیخ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۶۶۱ | برخی مفسران با تکیه بر روایات، تقوا را همان ترک [[گناه|گناهان]] و انجام [[واجب|واجبات]] معرفی کرده‌اند<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۹، ص۳۵۲؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲۶، ص۸۹.</ref> و حتی در تعدادی روایات، [[تقیه]] نیز از مصادیق تقوا عنوان شده است.<ref>شیخ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۶۶۱.</ref> به باور [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] نویسنده [[تفسیر نمونه (کتاب)|کتاب تفسیر نمونه]] از مجموع آیات در مورد تقوا همان احساس مسئولیت و تعهدی که در اثر [[ایمان]] در وجود انسان حاکم شده و او را از [[فاسق|فسق]] و فجور و گناه در امان نگه می‌دارد، فهمیده می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۲۰۴.</ref> | ||
{{همچنین ببینید|تقوا}} | {{همچنین ببینید|تقوا}} | ||