آبروی مؤمن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه نقل قول | عنوان = [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]]: | نقل‌قول = هر کس علیه مؤمنی چیزی بگوید و قصدش عیب‌جویی و ریختن آبروی او باشد تا از چشم مردم بی‌افتد، خداوند او را از [[ولایت]] و سرپرستی خویش رانده  و به [[شیطان]] می‌سپارد و شیطان هم او را نمی‌پذیرند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۳۵۸؛ مجلسی، مرآة العقول، ۱۴۰۴ق، ج۱۱، ص۲.</ref>| منبع = | تراز = چپ| عرض = ۲۵۰px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۵px|رنگ پس‌زمینه =#F4FFF4| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = }}

[[شیخ صدوق]] (درگذشت: [[سال ۳۸۱ هجری قمری|۳۸۱ق]]) در کتاب [[ثواب الاعمال و عقاب الاعمال (کتاب)|ثواب الأعمال]] از [[امام صادق(ع)]] روایت کرده که هر کس مطلبی را بگوید تا آبروی مؤمنی را ریخته و از چشم مردم بی‌اندازد، خداوند او را از [[ولایت]] خویش خارج ساخته و به [[شیطان]] واگذار می‌کند.<ref>شیخ صدوق، ثواب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۲۴۱.</ref> در حدیثی دیگر، فردی که به آبروی برادر مؤمنش هجوم برده و مردم را به آن وادارد در زمرهٔ کسانی شمرده شده که به شاخه‌ای از [[زقوم|درخت زقوم]] چنگ زده است.<ref>امام عسکری، التفسیر المنسوب إلی الإمام الحسن العسکری، ۱۴۰۹ق، ص۶۴۸.</ref>

برپایهٔ روایتی از [[پیامبر اکرم(ص)]]، در روز قیامت از حسنات کسی که حق مردم بر گردن اوست، به صاحب‌حق می‌دهند و اگر حسناتش تمام شد، [[گناهان]] صاحب‌حق را به پای او می‌نویسند؛ سپس او را وارد آتش می‌کنند.<ref> علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶۹، ص۶.</ref>

{{هم‌چنین ببینید|حق الناس}}